Na Straży
nr 1997/4

Echa z konwencji – Białogard

Białogard, 1, 2 i 3 sierpień 1997 r.

Umiłowane w Zbawicielu naszym Jezusie Chrystusie Braterstwo, oraz wszyscy Czytelnicy czasopisma „Na Straży”. Pragniemy podzielić się z Wami radością, jaką otrzymaliśmy na trzydniowej konwencji w Białogardzie, która odbyła się w dniach 1 – 3 sierpnia b. r. Już poraz 16-sty na to miejsce zjechali się goście z różnych stron kraju i zza granicy, w liczbie ponad 600 osób, w tym bardzo duża ilość młodzieży. Odczuliśmy bardzo wielkie błogosławieństwo Boże w tej wspaniałej społeczności, chociaż świadomość o tragedii jaką przeżywała w tym czasie duża część ludności, w tym niektórzy z braterstwa, w związku z trwającą klęską powodzi, skłaniała wszystkich do zadumy.

W pierwszym dniu przewodniczył brat Kopak Michał, a wykładami służyli nastepujący bracia:

  1. Brat Józef Sygnowski – na temat „Prorok Boży umiera” 1 Król. 13:1-31
  2. Brat Piotr Krajcer – „Najmniejsze przykazanie” Mat. 5:19-20.
  3. Brat Andrzej Dąbek – „Dwie drogi” Mat. 7:13.
  4. Brat Edward Szarkowicz – „Drugie Przykazanie” 2 Mojż. 20:4-6.
  5. Brat Stanisław Sablik – „O pracy żniwiarskiej” Łuk. 10:2-3.

w drugim dniu przewodniczył brat Franciszek Olejarz, a wykładami służyli bracia:

  1. Brat Roman Rorata – na temat „Chude i szpetne krowy” 1 Mojż. 41:17-21.
  2. Brat Adam Organek – „Rozumna nasza służba” Rzym 12:1-2.
  3. Brat Józef Siedleczka – „Proszę was tedy bracia” Rzym 12:1.
  4. Brat Daniel Krawczyk – usłużył tematem „O chrzcie” – Chrzest przyjęło 12 osób, 5 braci i 7 sióstr. Uczestnicy konwencji życzyli im obfitych błogosławieństw Bożych w ich pięknym przedsięwzięciu i wytrwania w nim do zwycięstwa.
  5. Brat Stanisław Sławiński prowadził Zebranie Świadectw, które było bardzo ożywione i błogosławione.

W trzecim dniu przewodniczył brat Adam Kubic, a wykładami służyli bracia:

  1. Brat Grzegorz Kwaśnik – na temat „Dobre rady”.
  2. Brat Marek Szymański – „Wiara podstawą życia” Żyd. 11:6.
  3.  Brat Edward Sadowy – „O tolerancji”.
  4. Brat Piotr Garbacz – „Ukaż mi znak dobroci Twojej” Psalm 86:17

5. Na zakończenie brat Zdzisław Kołacz usłużył krótkim, pożegnalnym tematem: „Panie zostań z nami bo dzień ma się ku wieczorowi”. Temat ten skłaniał wszystkich do refleksji po przeżytych dniach w społeczności braterskiej przy Słowie Bożym.

Pieśnią „Zostań z Bogiem aż się zejdziem znów” i wspólną modlitwą została zakończona ta wspaniała braterska społeczność.

Uczestnicy konwencji wyrazili życzenie, aby notatka z przeżytych chwil została zamieszczona w piśmie „Na Straży”.

Życzymy wszystkim czytelnikom obfitych łask Pańskich, które były udziałem naszym na tej uczcie duchowej.

R- ( r.)
„Straż” / str. 

Echa z konwencji – Białogard

3-5 sierpnia 2007 r.

„Słowo Chrystusowe niech mieszka w was obficie” – Kol. 3:16.

To przesłanie apostoła Pawła było hasłem trzydniowej uczty duchowej w Białogardzie, na której zebrało się około 600 osób braterstwa, sympatyków oraz młodzieży i dzieci. Była to już 26. konwencja na tym miejscu, zorganizowana dzięki łasce i Opatrzności Bożej przy udziale i pomocy braterstwa z innych Zborów.

W pierwszym dniu przewodniczył brat Jan Knop, starszy miejscowego zboru, który na wstępie powitał zebranych gości i życzył wszystkim pokoju Bożego i Jego błogosławieństw w ciągu całego pobytu na tym miejscu.

Pierwszym wykładem służył brat Daniel Krawczyk, którego tematem była nauka zawarta w haśle konwencji: „Słowo Chrystusowe niech mieszka w was obficie”. Dalsze słowa tego wersetu mówią, by to słowo mieszkało we wszelkiej mądrości. Poprzednie wersety wskazują, jak należy prowadzić życie, aby to słowo, Prawda Chrystusowa wywarła dodatni wpływ na nasz rozwój duchowy. Brat zachęcał, aby tę społeczność wykorzystać w celu wzrostu znajomości Prawdy w obfitości.

Drugim wykładem usłużył gość z Francji, brat Mariusz Kwarciak. Temat „Trzy albo cztery znaki Mojżesza” zawierał naukę z życia męża Bożego Mojżesza, gdy Bóg zlecał mu zadanie bycia wodzem narodu wybranego. Mojżesz wzbraniał się, gdyż pamiętał, że nie był rozumiany przez swoich i zmuszony był uciekać. Bóg dał mu moc dokonania trzech znaków dla przekonania swoich braci, że na pewno został posłany przez Boga, natomiast dla niego był dany specjalny, czwarty znak: 2 Mojż. 3:12 „Gdy wyprowadzisz lud z Egiptu, służyć będziecie Bogu na tej górze”. W znakach tych zawarta jest ważna nauka, która ma wypełnienie w czasach wtórej obecności naszego Pana.

Po przerwie obiadowej brat Stanisław Kuc służył tematem z Obj. 5:11-12 „Godność Baranka”. Brat w oparciu o świadectwa proroków i Nowego Testamentu wykazał, że wszystkie wydarzenia z życia Pana Jezusa – Baranka Bożego, były przejrzane przed założeniem świata i wypełniały się w ściśle określonym czasie. Za dokładne wypełnienie woli Bożej Baranek – Jezus Chrystus został obdarzony najwyższą godnością.

Ostatnim, czwartym wykładem w tym dniu służył brat Franciszek Olejarz. Temat jego rozważań: „Wtóra obecność Pana a Tysiąclecie królowania Chrystusa” jest bardzo ważnym zagadnieniem, gdyż niewłaściwe zrozumienie tych dwóch kwestii powoduje wiele sprzecznych myśli. Jakkolwiek Pan przyszedł po raz wtóry z pełnią władzy królewskiej, to jednak tysiącletni czas królowania nastąpi, gdy Kościół – kompletny Chrystus Głowa i Ciało dokona swojej ofiary. Obecny czas jest intensywnym przygotowaniem do mającego wkrótce nastąpić wesela Barankowego oraz inauguracji tysiącletniego królowania nad światem.

W drugim dniu konwencji przewodniczył brat Henryk Głąb.

Jako pierwszy w tym dniu brat Józef Sygnowski służył tematem: „Nie lękajcie się! Eliasz przyjdzie i wszystko odnowi”. Była to lekcja z Ew. Mateusza 17:1-12 dotycząca wizji dokonanej podczas przemienienia Pańskiego. Uczniowie Piotr, Jan i Jakub będący świadkami cudownego wydarzenia byli tym zjawiskiem przerażeni. Pan ich uspokaja i przekazuje ważną naukę wynikającą z wypełnienia tej wizji. Jest to nauka dotycząca restytucji, odnowienia wszystkiego, a dokona tego pozaobrazowy Eliasz – kompletny Chrystus. Proces restytucji miał przebiegać w dwóch etapach i obecnie trwający proces dotyczy ziemi – społeczeństwa, a wkrótce nastąpi proces dotyczący indywidualnego naprawienia jednostki ludzkiej. Temat ten był kontynuacją ostatniego wykładu z dnia poprzedniego.

Brat Daniel Kaleta podzielił się rozważaniem z proroctwa Jeremiasza, rozdział 35. na temat: „Posłuszeństwo Rechabitów”. Bóg przez proroka daje za przykład narodowi izraelskiemu bractwo Rechabitów, jak skrupulatnie przestrzegali nakazu swoich ojców dotyczącego sposobu ich życia. Natomiast Izrael, mimo nieustannych nakazów i napomnień, jest nieposłuszny względem prawa Bożego. Z przykładu tego wypływa piękna nauka dla nas, a szczególnie dla młodego pokolenia, jak należy cenić i pielęgnować dorobek naszych ojców i braci, którzy tworzyli podstawy naszej społeczności, dzięki której możemy cieszyć się bogactwem Prawdy i wolnością od powszechnych w świecie nałogów.

Trzecim wykładem służył brat Paweł Dąbek na temat: „Pieśni stopni”. Psalmy od 120 do 134 są psalmami zwanymi Pieśni pielgrzymek lub Pieśni stopni. Były one śpiewane uroczyście podczas wstępowania do świątyni. W psalmach tych jest zawarty cały plan Boży w rozwoju Jego ludu, zarówno błogosławieństwa, jak też doświadczenia w życiu cielesnego i duchowego Izraela.

Po przerwie obiadowej był wykład do chrztu, którym usłużył brat Jan Kopak. Zgodnie ze słowami, które wyrzekł rzezaniec królowej etiopskiej Kandaki do Filipa (Dzieje Ap. 8:36-37) „Cóż stoi na przeszkodzie, abym był ochrzczony?” istotnie nic nie powinno stać na przeszkodzie tym, którzy uwierzyli i pragną korzystać z jeszcze trwającego przywileju, gdy wąska droga prowadząca do żywota trwa. Brat zachęcał, by korzystać z łaski powołania i usprawiedliwienia, które zapewnia ofiara Zbawiciela Jezusa Chrystusa. Do symbolu chrztu przystąpiło 10 młodych osób. Przy zanurzaniu w rzece Parsęcie usługiwał brat Henryk Szarkowicz. Wszyscy uczestnicy konwencji składali serdeczne życzenia błogosławieństw Ojca Niebieskiego w ich poświęconym życiu.

Ostatnim nabożeństwem tego dnia było „Zeznanie świadectw”, a przewodniczył w nim brat Stanisław Sławiński. Myślą przewodnią tej społeczności była treść hasła konwencji „Słowo Chrystusowe niech mieszka w was obficie”. Brat zwracał uwagę, by biorący udział w zeznaniach wypowiadali się, jak nauka Chrystusa miała i ma wpływ na ich życie w rodzinie, w społeczności braterskiej i otoczeniu. Głos zabrało kilkanaście osób, które w różny sposób przedstawiały swoje przeżycia z uwzględnieniem następstw wynikających z nauki Chrystusa w rozwoju życia duchowego. Społeczność ta zakończyła się dość późno, bo około godziny 20, mimo to uczestnicy byli zadowoleni z bogatych przeżyć tego dnia. Po kolacji jeszcze długo rozbrzmiewały na sali pieśni śpiewane przez liczne grono braterstwa.

W trzecim dniu przewodniczył brat Edward Szarkowicz. Brat Stanisław Sroka jako pierwszy w tym dniu podzielił się rozważaniami na temat: „Jezus Chrystus syn Abrahama, syn Boży”. Jezus i Abraham są najchwalebniejszymi postaciami opisanymi w Piśmie Świętym. W Ew. Mat. 1:1 rodowód Pana Jezusa podaje, że jest On synem Dawida, syna Abrahama, a więc Abraham jest ojcem Pana Jezusa. Chrystus – Nowe Stworzenie również jest synem Abrahama, co wynika z obietnicy danej Abrahamowi. Apostoł Paweł pisze: „Jeżeli jesteśmy Chrystusowi, jesteśmy potomkami Abrahama”. W oświadczeniu tym zawiera się cudowny punkt widzenia Bożego przedstawiony w Jego planie.

Drugim wykładem usłużył brat Edward Pietrzyk, który mówił na temat: „Potomstwo Syjonu” (Izaj. 66:6-8).

W swym rozważaniu nad tym proroctwem brat skupił się nad trzema problemami:
1) Odniesienie czasowe, czyli do jakiego czasu odnosi się proroctwo
2) Znaczenie symboliki Syjonu, który tak nietypowo rodzi
3) Potomstwo Syjonu i kto jest tym potomstwem.

Proroctwo rozważane jest w dwóch odniesieniach, literalnym, które dokonało się w historii Izraela po wydaniu edyktu Cyrusa o odbudowie Jerozolimy, oraz w odniesieniu duchowym, dotyczącym duchowego Syjonu, które jeszcze należy do niedalekiej przyszłości.

Jako trzeci wykład swój powiedział brat Marek Sikora. Jego temat to „Bóg nagradza tych, którzy go szukają” (Hebr. 11:1,6). Wiara jest podstawą naszej łączności z Bogiem i źródłem poznania Jego woli. Wiara w obietnice Boże powinna być silna, gdyż tylko wtedy można się spodziewać, że nadzieja otrzymania nagrody duchowego stanu, a nawet Boskiej natury zostanie urzeczywistniona.

Ostatnimi rozważaniami tego dnia i całej konwencji podzielił się z nami brat Edward Sadowy, który nazwał je: „Bądź wola Twoja”. Brat tym wykładem podsumował atmosferę całej konwencji, gdyż słowa uwielbienia Ojca wyrażone w modlitwie Pańskiej ukazują całkowite poddanie się Jego opatrzności. Wolą Bożą jest obdarzyć życiem wiecznym każdego człowieka posłusznego Jego prawu. Gdy zgodnie z hasłem konwencji: „Słowo Chrystusowe niech mieszka w was obficie”, tak będzie, poddanie się woli Bożej będzie możliwe i skuteczne.

Przy zakończeniu brat przewodniczący zwrócił się z apelem do wszystkich zebranych, by oddać chwałę i złożyć dzięki Ojcu Niebieskiemu i Zbawicielowi za tak wspaniałe błogosławieństwo, którego byliśmy uczestnikami. Mieliśmy możność przeżyć wiele przyjemnych chwil, wysłuchać 12 wykładów i wziąć udział w społeczności Zebrania Świadectw; było też wiele okazji do rozmów i wieczornych śpiewów. Dzieci miały zapewnioną opiekę dzięki braciom z Komitetu Młodzieżowego; bracia prowadzący śpiew i zapewniający dobre nagłośnienie oddali wielką przysługę, by wszyscy mogli odczuć bogactwo Bożego błogosławieństwa.

Pieśnią „Zostań z Bogiem aż się zejdziem znów” i modlitwą Pańską 26. konwencja została zakończona. Życzeniem ogółu było, by przekazać serdeczne uczucia bratniej miłości wszystkim, którzy są czytelnikami tej notatki.

R- ( r.)
„Straż” / str. 

Echa z konwencji – Białogard

Białogard, 30, 31 lipca i 1 sierpnia 1999 r.

Już po raz osiemnasty spotkaliśmy się na konwencji w białogardzkiej Stodole. Jest coś w tej białogardzkiej konwencji co ciągnie nas w te, prawie dla wszystkich, bardzo odległe strony. Większość z nas pokonuje kilkaset kilometrów aby się tu znaleźć. Jest to najdłuższa konwencja ze wszystkich, jakie odbywają się w naszej społeczności na terenie Polski.

Tak jak zazwyczaj, tak i w tym roku, konwencja trwała trzy, obfitujące w Pańskie błogosławieństwa dni.

Niektórzy zauważyli, że odbyła się pierwszy raz pod nowym dachem. (Więcej szczegółów o remoncie Stodoły Drodzy Czytelnicy znajdziecie w „Wędrówce za Panem” nr 4/99).

Podczas trzech dni konwencji wysłuchaliśmy dwunastu wykładów:

  1. Trwajcie w nauce apostolskiej – br. Zdzisław Kołacz
  2. Nasze poświęcenie – br. Józef Garbacz
  3. Sługa – br. Piotr Krajcer
  4. Nagroda dla Kościoła w siedmiu ustach – br. Edward Pilch
  5. Znaki końca świata – br. Walenty Bywalec
  6. Związanie szatana – br. Grzegorz Kwaśnik
  7. Największy grzech – br. Daniel Iwaniak
  8. Wykład do chrztu – br. Daniel Krawczyk
  9. Przestrzegać tego cośmy słyszeli – br. Eugeniusz Szarkowicz
  10. Jedno wiem byłem ślepy, ale teraz widzę – br. Henryk Wójciak
  11. Aż przyjdzie – br. Tomasz Sygnowski
  12. Wiara i uczynki – br. Henryk Głąb.

Oprócz wykładów mieliśmy możliwość wziąć udział w badaniu beriańskim historii ofiarowania Izaaka (1 Mojż. 22:1–14), prowadzonym przez br. Józefa Sygnowskiego. Ta dobrze wszystkim znana historia odkryła przed nami wiele pięknych, a dotychczas nie zauważonych szczegółów. Wspólne badanie Słowa Bożego zawsze nawet na konwencji, chociaż może trudniej je wtedy prowadzić, pozwala poprzez wymianę wielu myśli, ujrzeć prawdziwe piękno, którego całości, pojedynczymi oczami dostrzec nie sposób.

Dlatego też zawsze cieszymy się, gdy przybywa nam oczu, które wraz z nami chcą patrzeć i ujrzeć Jezusa Chrystusa jako swojego Zbawiciela. Wody Parsęty co roku otwierają wybrańcom drogę do Nieba. I tym razem swoje Poświęcenie dla Pana, poprzez chrzest w wodzie, okazało siedem osób, których odtąd przyjęliśmy jako naszych braci i siostry w Chrystusie. Chrztu udzielał br. Lucjan Pulikowski.

Ta podniosła atmosfera udzieliła się wszystkim uczestnikom konwencji, i gdy nadszedł czas nabożeństwa świadectw, wiele, wiele serc otwierało swe podwoje, dzieląc się ze wszystkimi swymi radościami i smutkami, doświadczeniami i błogosławieństwami. Mówili i ci, którzy właśnie rozpoczynają swą służbę dla Pana, mówili ich rodzice, a także ci, których uważamy za filary w naszej społeczności. Do brata Stanisława Sławińskiego prowadzącego nabożeństwo zgłaszali się coraz to nowi chętni, by ukazać innym, być może najskrytsze zakamarki swojego serca. Zeznaniom nie było końca, i chociaż to nabożeństwo, kończące drugi dzień konwencji, trwało ponad dwie godziny, nikomu nie dłużyły się te chwile. I gdy czasami zastanawiacie się, czy w zborach i na konwencjach potrzeba i czy warto organizować takie nabożeństwa, spytajcie tych, co byli w tym roku na konwencji w Białogardzie.

Ja mówię, warto, i za to, że mi to uświadomiono dziękuję braciom ze zboru w Białogardzie.

R- ( r.)
„Straż” / str. 

Echa z konwencji – Białogard

25-27 lipca 2014 r.

Po raz kolejny dzięki łasce i pomocy Bożej w dniach 25-27 lipca odbyła się trzydniowa konwencja w Białogardzie, której tegoroczne hasło zaczerpnięte zostało z Mar. 13:33: „Patrzcież, czujcie, a módlcie się; bo nie wiecie, kiedy ten czas będzie”. Każdego dnia jeden wykład poświęcony był wersetowi tematowemu oraz jego elementom składowym: „patrzcie”, „czujcie”, „módlcie się”. Pierwszego dnia przewodniczył br. Lucjan Pulikowski. Społeczność rozpoczęto o godz. 10:00 pieśnią nr 1.

Pierwszym wykładem usłużył br. Walenty Bywalec, który wyjaśnił nam, że „patrzcież” oznacza więcej niż spoglądanie oczyma oraz podkreślił, jak ważne jest ono w naszym życiu. Brat zachęcał do patrzenia – interesowania się – narodem izraelskim, innymi narodami oraz przyglądania się doświadczeniom Kościoła w siódmym okresie.

Kolejnym rozważaniem usłużył br. Adam Kopczyk z Australii, w którym przedstawił bogactwa miasta Laodycei, a następnie przeniósł je obrazowo na siódmy okres Kościoła, który jest wyjątkowo bogaty, ale niesie za sobą również ogromną odpowiedzialność za otrzymywane łaski i błogosławieństwa. Brat przestrzegał przez letniością w życiu chrześcijanina i zachęcał do większej gorliwości w służbie Panu.

Po przerwie obiadowej słuchaliśmy rozważań brata Ryszarda Knopa, w których omówił błogosławieństwa Wieku Tysiąclecia na podstawie fragmentu z Dziejów Ap. 3:19-24. Brat roztoczył przed naszymi oczyma piękny obraz restytucji całej ludzkości.

Kolejną lekcją ze Słowa Bożego, opartą na fragmencie z Izaj. 31:1-3, usłużył br. Henryk Szarkowicz. Na podstawie Słowa Bożego brat wykazał różnicę pomiędzy przebywaniem w Egipcie a w Babilonie. Nauka wyciągnięta z tej lekcji jest wielką przestrogą dla nas, gdyż omówione zostało wiele problemów, które pośrednio lub bezpośrednio nas dotykają.

Drugi dzień konwencji rozpoczął się o godz. 9:30, a przewodniczył br. Henryk Szarkowicz. Po komunikatach i pozdrowieniach poproszono do usługi br. Franciszka Olejarza, który wyjaśniał drugi człon tematowego wersetu: „czujcie”. W rozważaniach brat zachęcał do czuwania zarówno odnośnie czasu, jak i chwil, ale również do czuwania nad czystością uczuć oraz codziennego budowania charakteru.

Kolejnym mówcą był br. Dariusz Grudzień z Ameryki, który przedstawił temat „Miasta ucieczki”. Z podkładem audiowizualnym brat wyjaśniał, czym były te miasta i kogo chroniły, zachęcając tym samym do ostrożności w życiu i przykładania większej uwagi do dbałości o czystość naszych uczuć.

Trzecim wykładem usłużył br. Marek Knitter: „Pójdźcie, a oglądajcie mieszkanie Pana”. Brat postawił nam wiele pytań i próbował na nie odpowiedzieć, m.in.: Czego szukamy, idąc za Panem Jezusem? Co to znaczy szukać Pana? I co uzyskujemy po znalezieniu Go?

Czwartym rozważaniom przewodniczył br. Mirosław Suchanek, który zatytułował swój temat „Saul pod Damaszkiem” i szeroko omówił trzy opisy powołania ap. Pawła oraz przedstawił, jak powołanie Apostoła wpływa na nasze życie i co zmienia w naszym pojmowaniu Boga.

Ostatnie nabożeństwo, prowadzone przez br. Piotra Krajcera, poświęcone było na zebranie świadectw w myśl hasła: „Szukaj pokoju”. Wielu braci i sióstr miało okazję opowiedzieć o swoich próbach i sukcesach w zaprowadzaniu pokoju w stosunkach międzyludzkich.

Trzeci dzień naszej bratniej społeczności rozpoczął się o godzinie 9:00, a przewodniczył br. Franciszek Olejarz.

Pierwszym wykładem usłużył br. Daniel Krawczyk. Było to rozważanie o społeczności – brat szeroko omówił, na czym polega prawdziwa społeczność w Chrystusie, odnosząc się do społeczności w Ciele Chrystusowym, któremu powinny przyświecać: jeden cel, jedno zrozumienie, jeden chrzest, jeden Pan. Jednocześnie omówiona została różnica pomiędzy społecznością ludzi wierzących a społecznością członków Ciała Chrystusowego.

Druga godzina przeznaczona była na zebranie pytań, a przewodniczył brat Jan Knop, powołując do odpowiedzi braci starszych jako przedstawicieli zborów Pańskich.

Ostatnim wykładem pt. „Módlcie się”, podsumowującym hasło konwencji, usłużył br. Marek Sikora, który zachęcał do ustawicznego trwania w modlitwie, a także wypunktował błogosławieństwa płynące z tego stanu.

Konwencję zakończono wspólną modlitwą o Boską opiekę dla braci i sióstr powracających do domów, dziękując za Bożą łaskę i ciesząc się z otrzymanych błogosławieństw braterskiej społeczności, jak też z rad i wskazówek wypływających ze Słowa Bożego.

Uczestnik J.K.

R- ( r.)
„Straż” / str.