O Panie, mój Boże!
Twe całe przestworze,
Cały świat wspaniały
I ja – robak mały!
Gdy myślę o Tobie,
Uprzytamniam sobie,
Drogi Stwórco – czuję,
Jak Ty nas miłujesz.
Choć człowiek niesforny,
Często niepokorny,
Ty go wciąż żałujesz,
Lepszy los szykujesz.
Dając SYNA swego,
Zbawcę pokornego,
By nie zginął żaden
Idąc Jego śladem!
Więc grzeszny człowiecze,
Wpierw, nim ból zapiecze,
Nim cię zgnębi trwoga,
Pamiętaj na Boga!
Przez Chrystusa czyny
Do Stwórcy wrócimy.
Człowiecza odnowa
Poprzez Syna słowa.
Więc poznaj to Słowo,
Aby żyć na nowo!
Odnowy serca złóż ślub
U Chrystusowych stóp!