Wędrówka
nr 2021/5

Pytania i odpowiedzi Biblijne

Pytanie: Czy Pan Jezus będąc na ziemi był częściowo Bogiem i człowiekiem?

Odpowiedź: Mamy w Piśmie Świętym informacje o przedludzkiej egzystencji Jezusa, czasie po zmartwychwstaniu, a także o pierwszej i wtórej obecności. Nigdzie jednak Biblia nie mówi, że człowiek Jezus posiadał podwójną naturę ludzką i Boską, czyli że był jednocześnie
Bogiem i człowiekiem.

O naturze Jezusa przed przyjściem na ziemię mówi ten fragment: Ono Słowo było u Boga [Jahwe], a Bogiem było ono Słowo (Jan.1:1BG). Abyśmy byli w stanie wskazać, o kim mówi dany werset, powinniśmy podkreślić różnicę pomiędzy jedynym Bogiem (Jahwe), a jednym z bogów. Słowo było u [jedynego] Boga [ho theos], a Bogiem [theos] – jednym z bogów] było ono Słowo. Powyższy werset odnosi się do naszego Niebiańskiego Ojca Jahwe i do Jego Syna Jezusa Chrystusa.

Człowiek na okup

Wiemy z Biblii, że Jezus zanim opuścił chwałę, by stać się człowiekiem, był w kształcie Bożym (Flp. 2:6)– w duchowym stanie – był istotą duchową. Ale aby zostać „okupem” za ludzkość musiał stać się człowiekiem; musiał mieć taką samą naturę jaką miał grzesznik Adam, którego miał zastąpić w grobie śmierci. Wobec tego zmiana natury była konieczna na naturę ludzką, by stał się człowiekiem – „Słowo ciałem się stało” (Jan.1:14).

W Liście do Filipian 2:7-8(BG) Paweł stwierdza w następujący sposób: Postawą znaleziony jako człowiek, sam się poniżył, wyniszczył siebie, pozbawił się chwały i godności  jako Logos i będący posłusznym aż do śmierci krzyżowej, dlatego jako doskonały człowiek, jako odkupiciel mógł złożyć za grzech Adama odpowiadającą cenę. Nie był też Jezus połączeniem dwóch natur, ludzkiej i duchowej. Połączenie dwóch natur nie tworzy ani jednej ani drugiej, lecz hybrydę, niedoskonałą istotę, która jest obrzydliwością w pojęciu Boskich ustaleń 1 Mojż. 6:6.

Rozumiemy, że Pan Jezus jest Synem Bożym, jak to sam oświadczył: „początkiem stworzenia Bożego” (Obj.3:14). Następnie spostrzegamy, że każdy kto chciałby odkupić człowieka, musiałby sam być człowiekiem, pełnym odpowiednikiem człowieka, który zgrzeszył. Ta myśl pomaga nam zrozumieć wszystko co Biblia mówi o opuszczeniu przez Pana niebiańskiej chwały i staniu się człowiekiem (Fil.2:6-11; 2 Kor.8:9; Jan 1:14).

Jezus nie był też połączeniem dwóch natur, ludzkiej i duchowej. Połączenie dwóch natur miało już raz miejsce w historii ludzkości, gdy na ziemię zstąpili aniołowie by współżyć z kobietami, z czego rodzili się olbrzymi (1Moj.6:4). Pan Bóg nie dał przyzwolenia na połączenie tych natur, zniszczył więc te istoty w wodach potopu.

Jezus stał się człowiekiem

Rozumiemy, że Pan Jezus jest Synem Bożym: początkiem stworzenia Bożego (Obj.3:14). W przypadku pierwszego przyjścia „On, który był bogaty, stał się ubogim”, dla dobra ludzkości. On nie udawał, że jest biedny, nie odgrywał roli biednego czy kogoś, kto na pewien czas przyjął ciało niższego rzędu. On był człowiekiem Jezusem Chrystusem. On pozostawił chwałę, którą miał u Ojca, zanim powstał świat. On to wszystko opuścił, zrezygnował ze stanu na poziomie duchowym i zmienił swe życie w duchowym stanie na naturę ludzką, żeby stać się odpowiednią ceną za człowieka, który zgrzeszył – za Adama. Jeśli ktoś temu przeczy i uważa że Jezus był w tym czasie Bogiem, to wyraża
myśli diabelskie (1Jan.4:2-3).

Nie był więc Logos przed przyjściem na ziemię na tak wysokim stopniu duchowego istnienia, na jakim jest teraz. Gdy przyszedł na ziemię, stał się człowiekiem. Gdy zmartwychwstał, gdy wstąpił do nieba, dostał od Pana Boga naturę boską, gdyż Bóg wielce Go wywyższył za posłuszeństwo i za to, że stał się dobrowolnym okupem za człowieka (Fil.2:8-9). Teraz jest na najwyższym stopniu duchowego bytu, jest uczestnikiem natury boskiej, takiej jak ma Jahwe, nie jest jednak mu w żadnym wypadku równy.

Pytania i odpowiedzi Biblijne

Pytanie: Czy ludzie mogą być odkupieni dwa lub więcej razy?


Izraelici zostali najpierw odkupieni z niewoli w Egipcie i znowu, gdy Chrystus umarł za Izraela (Gal 4: 5; Hebrajczyków 9:15). Czy śmierć Jezusa na krzyżu odkupiła Żydów (po raz trzeci), jak i pogan 1 Tym. 2: 6?

Jeśli chodzi o Żydów, którzy byli w Egipskiej niewoli, to gdy minął przepowiedziany ich czas w Egipcie (1 Mojż.15:13), Pan Bóg wyprowadził ich stamtąd (1 Mojż. 3:17) a nie odkupił. Aby móc mówić o odkupieniu, to muszą istnieć dwie strony- sprzedający i kupujący. W Egipcie nikt nie płacił faraonowi za Żydów, oni sami pod wodzą Mojżesza stamtąd wyszli. 2 Tym. 2:3-6 mówi o tym, że nasz Bóg ma wielkie pragnienie, aby wszyscy ludzie którzy kiedykolwiek żyli na ziemi zostali uratowani ze swojego grzesznego stanu i poznali czyli uświadomili sobie to o co pytał kiedyś Piłat Pana Jezusa- czym jest Prawda. Boże (chcenie) – innymi słowy Boże zamierzenie czyli Jego plan, urzeczywistni się w postaci Jezusa Chrystusa, który dobrowolnie przyjął postać sługi,  z natury stał się człowiekiem i jako doskonały człowiek złożył z siebie miłą ofiarę Ojcu czyli okup za Adama a w nim za wszystkich ludzi. Pan Jezus złożył raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, usiadł po prawicy Bożej (Hebr. 10:12). 

Kogo Jezus doskonały człowiek odkupił?

Albowiem jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni. 1 Kor. 15:22
Bo jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka [Adama] wielu stało się grzesznikami, tak też przez posłuszeństwo jednego [Jezusa] wielu dostąpi usprawiedliwienia. Rzym. 5:19

Bóg Jahwe, jako sprawiedliwy władca, jest także Bogiem miłości, którą pomimo grzechu Adama, okazał w postaci swej łaski- łaski dla wszystkich w postaci swojego Syna.
Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, lecz darem łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu naszym. Rzym. 6:23.
Odpowiadając na pytanie, czy ludzie mogą być odkupieni dwa lub więcej razy- Nie. Pan Jezus odkupił ludzi  raz na zawsze swoją jedną ofiarą.

Pytania i odpowiedzi Biblijne

W jaki sposób mogę coraz bardziej owocować na podstawie Ew. Mateusza 13 rozdział?

  1. Praca nad swoim sercem, by gleba wciąż była żyzna, by wydawała coraz lepszy owoc

W tej przypowieści serce jest przedstawione jako gleba, więc by lepiej owocowało, potrzebne jest podlewanie go słowem prawdy, okopywanie i obłożenie nawozem:

aż je okopię i obłożę nawozem Łuk. 13:8.

Nad wszystko, czego ludzie strzegą, strzeż serca twego; bo z niego żywot pochodzi Przyp. 4:23 (BG).

Z bojaźnią i ze drżeniem zbawienie swoje sprawujcie Filip. 2:12.

  1. Pilnowanie nauki Słowa

Pismo Święte, będące autorytetem we wszelkich dziedzinach życia, podaje najlepsze rady      i wskazówki, by popełniać w życiu jak najmniej błędów. Daje także różne sposoby na rozwiązanie naszych problemów i bolączek.

Błogosławieni są raczej ci, którzy słuchają Słowa Bożego i strzegą go Łuk. 11:28.

Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości 2 Tym. 3:16.

  1. Ofiarność i służba

Każdego dnia powinniśmy zdawać sobie sprawę z tego, że to, co posiadamy: dom, pieniądze, auto itd. nie jest nasze, lecz Pańskie. Z Jego błogosławieństwa to otrzymaliśmy, więc dzielmy się tym z potrzebującymi, szukajmy ich wokół siebie, bo to nie jest nasze, a na pewno w przyszłości będziemy rozliczeni z tego, jak tym szafowaliśmy.

A władny jest Bóg udzielić wam obficie wszelkiej łaski, abyście jest Panem, o sobie zaś, żeśmy sługami waszymi dla Jezusa 2 Kor. 4:5.

  1. Miłość do współbraci

Rozwijanie w sobie doskonałej miłości jest niezbędne, aby osiągnąć Królestwo. Rozwijać ją można przez uczenie się miłości do brata, który może nie zawsze jest dla nas jak plaster miodu na nasze zbolałe serce. Przeto, póki czas mamy, dobrze czyńmy wszystkim, a najwięcej domownikom wiary Gal. 6:10.

  1. Utrzymywanie społeczności poprzez modlitwę

Bardzo ważny jest stały kontakt z Panem Bogiem w codziennej modlitwie. To ona pomaga kontrolować nam stan naszego serca, a także jest źródłem pocieszenia, pokoju i pewności, że Pan Bóg nigdy nie opuszcza swoich dzieci, lecz kształtuje według swoich najlepszych sposobów.

Nie opuszczając wspólnych zebrań naszych, jak to jest u niektórych w zwyczaju, lecz dodając sobie otuchy, a to tym bardziej, im lepiej widzicie, że się ten dzień przybliża Hebr. 10:25.

W każdej modlitwie i prośbie zanoście o każdym czasie modły w Duchu i tak czuwajcie z całą wytrwałością i błaganiem za wszystkich świętych Efezj. 6:18.

  1. Nauka na swoim doświadczeniu, na błędach

Jest to bardzo ważne by wciąż nie popełniać tych samych błędów. Z naszych upadków powinniśmy wyciągać wnioski i lekcje na przyszłość, aby się duchowo poprawić.

Sprawiedliwy siedem razy upadnie, jednak znowu się podniesie Przyp. 24:16.

  1. Gorliwość w dobrych uczynkach

Wiara bez uczynków jest martwa, zatem to, w co wierzymy i jakie wartości wyznajemy, powinniśmy popierać codziennymi dobrymi uczynkami. Nie tylko wobec najbliższych, lecz dla ludzi wokół. Prawdziwy chrześcijanin to nie ten, który siedzi z założonymi rękami i nic nie robi, lecz taki, który wyznaje Boga w duchu, prawdzie i popiera to codzienną pracą dla Pana.

Tym, którzy przez trwanie w dobrym uczynku dążą do chwały i czci, i nieśmiertelności, da żywot wieczny Rzym. 2:7.

  1. Dążenie do pokoju

Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uświęcenia, bez którego nikt nie ujrzy Pana Hebr. 12:14.

Jeśli można, o ile to od was zależy, ze wszystkimi ludźmi pokój miejcie Rzym. 12:18.

Redakcja


Jeśli Biblia jest harmonijna, to dlaczego wiele starotestamentowych nauk jest tak odmienna w stosunku do nauk Nowego Testamentu?

Stary Testament pod względem prawa (jego nakazów, zakazów, ofiar) nie był skierowany do całego świata, wszystkich ludzi, lecz do wyjątkowej grupy jaką był naród żydowski. To z nimi Pan Bóg zawarł przymierze i od nich wymagał przestrzegania go. Natomiast nauczanie Nowego Testamentu jest skierowane zarówno do Żyda jak i do poganina – została mi [Pawłowi] powierzona ewangelia między nieobrzezanymi, jak Piotrowi między obrzezanymi – Gal. 2:7. Nowy Testament i nauczanie Pana Jezusa choć ma swoje źródło w Starym Testamencie, to niesie nową nadzieję i oferuje możliwość zawarcia z Bogiem przymierza osobiście. Skoro więc jest to inne przymierze niż to w Starym Testamencie, to ma ono inne prawa i zasady. Stąd wynikają różnice, np. jeśli chodzi o przestrzeganie sabatu, obrzezanie, spożywanie mięsa, zasadę oko za oko, itd. 

Zakon, zawierając w sobie tylko cień przyszłych dóbr – Hebr. 10:1.

Zakon pedagogiem naszym był do Chrystusa – Gal. 3:24

Nauki przedstawione w Starym Testamencie, są literą prawa i cieniem na rzeczywistość ukazaną przez wypełnienie ich w codziennym życiu przez Pana Jezusa. Wszystko to są tylko cienie rzeczy przyszłych, rzeczywistością natomiast jest Chrystus – Kol. 2:17. Jezus w swojej osobie pokazał wypełnienie litery i ducha zakonu. Słyszeliście, iż powiedziano: Nie będziesz cudzołożył. A Ja wam powiadam, że każdy kto patrzy na niewiastę i pożąda jej, już popełnił z nią cudzołóstwo w sercu swoim – Mat. 5:27-28

Słyszeliście, iż powiedziano: Oko za oko, ząb za ząb. A Ja wam powiadam: Nie sprzeciwiajcie się złemu, a jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi. A temu, kto chce się z tobą procesować i zabrać ci szatę, zostaw i płaszcz – Mat. 5:38-40.

Biblia jest harmonijna w całości –

Całe Pismo przez Boga jest natchnione – 2 Tym. 3:16.

Wiele też starotestamentowych nauk zostało przedstawionych w duchowy sposób, jak zostało to ukazane w powyższych wersetach. 

Redakcja