Wiarą Enoch jest przeniesiony, aby nie oglądał śmierci […], miał świadectwo, że podobał się Bogu – Hebr. 11:5.
W artykule na temat Abla napisałem, że jest o nim niewiele napisane w Biblii. To prawda, jednak na temat Enocha nie mamy napisane prawie nic. W Starym Testamencie jest wspomniany w rodowodzie potomków Seta, trzeciego z synów Adama. Pewnie nie raz trafiliście na biblijne rodowody. Gdy byłem młodszy, zawsze zastanawiałem się, po co są zapisane w Biblii, wydają się monotonne i pozbawione większego sensu. Dlaczego są zawarte w Piśmie Świętym? Jednak „zmarnowane miejsce” to tylko pozór. Wśród tych monotonnych opisów, „kto zrodził kogo”, jest ukryte całe mnóstwo bardzo ważnych informacji, czasami wręcz rewolucyjnie zmieniających nasze spojrzenie na znane historie biblijne. Wracając do naszego bohatera, w 1 Mojż. 5:22-24 mamy zapisane, że Enoch „chodził z Bogiem”. Zauważcie, że o jego przodkach i potomkach jest zapis: „żył”. Z tego można wnioskować, że życie Enocha było nietypowe w tamtym czasie, bo nie skupiał się na tym, by po prostu, tak jak wszyscy wokół, „żyć”. Dla niego istotą życia było życie z Panem Bogiem. Pod bardzo wieloma względami czasy, w jakich mu przyszło żyć, były bardzo podobne do naszych, o czym mówił Pan Jezus (Łuk. 17:26-27). Na świecie panował upadek moralności i brak wiary (1 Mojż. 6:5-7), do tego stopnia, że Pan Bóg ocenił, że „wszystkie myśli człowieka są złe”. W takich czasach (i wtedy, i dziś) jest bardzo trudno odnaleźć drogę do Pana Boga, a prawdziwym bohaterstwem jest chodzenie z Nim. Enoch pokazał, że nawet gdy wszyscy dookoła kuszą innymi, z pozoru interesującymi sposobami życia, zabawy, spędzania wolnego czasu z ciekawymi ludźmi, fascynującymi zainteresowaniami itp., można odłączyć się od tego i żyć zgodnie z wolą Pana Boga.
Więcej informacji na temat Enocha paradoksalnie znajduje się w Nowym niż w Starym Testamencie. W Liście apostoła Judy w wersetach 14 i 15 zacytowane jest proroctwo Enocha. Mowa w nim o bliskim końcu świata i zagładzie niepobożnych, tych, którzy mówili oszczerstwa na temat Pana Boga, kłamali na Jego temat. Dobrze wiemy, że świat, w którym żył Enoch i jemu współcześni, za czasów jego prawnuka Noego przestał istnieć. Zauważ, że tym, którzy „chodzą z Bogiem”, Pan Bóg daje zrozumienie i poznanie zmian na świecie. Nikt poza nim w tamtych czasach tego nie zauważał, każdy żył jak zawsze. Jeśli będziesz wiarą chodził/-a z Bogiem i Tobie Pan Bóg udzieli tego błogosławieństwa i zauważysz, zrozumiesz drugą obecność Pana Jezusa, która ma na celu zmianę wszystkiego i ustanowienie Królestwa Bożego. Otwarte twierdzenie, że współczesny porządek rzeczy jest drogą donikąd, że Pan Bóg za chwilę to wszystko zniszczy i usunie, stworzy lepszy świat, z pewnością spowodowało reakcję, zaprzeczenie tych, którzy słuchali Enocha. Nie mamy o tym wspomniane, ale apostoł Paweł w 2 Liście do Tymoteusza 3:12 zapewnia, że pobożne życie zawsze spotyka się z prześladowaniami.
Z naszego tematowego wersetu wynika, że przyczyną takiego, a nie innego zachowania Enocha była jego wiara. W co wierzył Enoch? Odpowiedź jest werset dalej: że On [Pan Bóg] istnieje, i że nagradza tych, którzy go szukają. Zapis ten jest uniwersalny dla wszystkich wierzących, przepisz sobie go z Biblii, zrób z niego zakładkę, albo opraw w ramkę i powieś na ścianie, a już na pewno naucz się go na pamięć: Bez wiary nie można podobać się Bogu. Kto bowiem przystępuje do Boga, wierzyć musi, że On istnieje i nagradza tych, którzy go szukają. Nagrodą dla Enocha (przynajmniej jedną z nagród) było to, że „nie oglądał śmierci”. Ze wspomnianych wcześniej rodowodów wynika, że urodził się po śmierci Abla, a przed naturalną śmiercią jakiegokolwiek innego człowieka. Pan Bóg sprawił, że jego losy potoczyły się w taki sposób, że nie ujrzał najbardziej tragicznego skutku grzechu i Bożego przekleństwa – śmierci. Wiara jest jedynym motorem popychającym do sprzeciwienia się złu, obojętności. Jest to rzecz bardzo trudna, dlatego Enoch jest nazwany bohaterem wiary.