A gdy się dopełni tysiąc lat, wypuszczony zostanie szatan z więzienia swego. I wyjdzie, by zwieść narody, które są na czterech krańcach ziemi, Goga i Magoga, i zgromadzić je do boju; a liczba ich jak piasek morski. I ruszyli na ziemię jak długa i szeroka, i otoczyli obóz świętych i miasto umiłowane. I spadł z nieba ogień i pochłonął ich. A diabeł, który ich zwodził, został wrzucony do jeziora z ognia i siarki, gdzie znajduje się też zwierzę i fałszywy prorok, i będą dręczeni dniem i nocą na wieki wieków – Obj. 20:7-10.
Zacytowany fragment z Księgi Objawienia mówi o ciekawym i bardzo ważnym wydarzeniu. Jest to ostatnia próba zapisana na kartach Biblii, która ma dotyczyć rodzaju ludzkiego. Są to wydarzenia należące jeszcze do przyszłości. Na pierwszy rzut oka możemy zauważyć duże podobieństwo do próby, jakiej doświadczyli pierwsi rodzice w raju. Doskonały człowiek w raju, stworzony na obraz Boga, a naprzeciwko wąż chytrzejszy niż inne zwierzęta. Człowiek nie miał doświadczenia z podstępnym działaniem Szatana, który zbuntował się przeciwko Bogu. Widzimy jak historia się powtarza, tylko tym razem człowiek bogatszy jest o doświadczenie sześciu tysięcy lat grzechu, ale przeciwnik jest ten sam. Przeanalizujmy zatem podany fragment i zastanówmy się o czym jest w nim mowa.
Werset 7 zacytowanego fragmentu Księgi Objawienia mówi, że Szatan zostanie wypuszczony, gdy dopełni się tysiąc lat. Inne tłumaczenia mówią o wypełnieniu, bądź skończeniu tysiąca lat. Greckie słowo użyte tutaj odnośnie tego słowa to teleo (Strong 5055) oznaczające rzecz albo czynność dokonaną. Tak więc wydarzenia z przytoczonego fragmentu mają mieć miejsce po skończeniu tysiąca lat, a nie przy końcu. O jakim tysiącu lat jest tutaj mowa? Z pomocą przyjdą nam początkowe wersety z 20 rozdziału Księgi Objawienia: I pochwycił smoka, węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan i związał go na tysiąc lat. I wrzucił go do otchłani i zamknął ją i położył nad nim pieczęć, aby już nie zwodził narodów, aż się dopełni owych tysiąc lat. Potem musi być wypuszczony na krótki czas – Obj. 20:2-3, oraz Błogosławiony i święty ten, który ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu; nad nimi druga śmierć nie ma mocy, lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa i panować z nim będą tysiąc lat – Obj. 20:6. Treść tych wersetów mówi o tym samym czasie tysiąca lat, są one równe co do długości. Jest tu mowa o czasie Tysiącletniego Królestwa i panowania Chrystusa wraz z Kościołem. Przeciwnik Szatan będzie w tym czasie związany. Inne zapisy potwierdzają tę myśl, że Tysiącletnie Królestwo Chrystusa będzie wolne od Szatana i jego sług. Gdyż nie będzie tyrana i skończy się szyderca, i będą wytępieni wszyscy, którzy czyhają na sposobność do zbrodni – Izaj. 29:20. Nie będzie tam lwa i zwierz drapieżny nie będzie po niej chodził, tam się go nie spotka. Lecz pójdą nią wybawieni – Izaj. 35:9. Jak wiemy, tym lwem ryczącym jest diabeł, który szuka kogo by pożreć (1 Piotra 5:8), a w tym czasie on nie będzie szkodził. Potem z woli Bożej nastąpi ostatnia próba rodzaju ludzkiego. Dokonana ona będzie przy pomocy Szatana, który zostanie wypuszczony na krótko po Tysiącleciu i ponownie będzie wmawiał ludziom, że nie umrą, nawet jeśli będą sprzeciwiać się Bogu.
W 8 wersecie czytamy: I wyjdzie, by zwieść narody, które są na czterech krańcach ziemi, Goga i Magoga, i zgromadzić je do boju; a liczba ich jak piasek morski”. Podniesiona z grobu ludzkość i przyprowadzona do doskonałości podczas próby sądu Tysiąclecia, stanie przed ostatnią próbą. Nie wszyscy znajdą się w tym miejscu. Ci, którzy nie poprawią swojego charakteru i nie podporządkują się pod nowe prawo, odpadną już podczas okresu panowania Chrystusa. Każdego ranka tępić będę wszystkich bezbożnych w kraju, wygubię z miasta Pana wszystkich złoczyńców – Psalm 101:8 oraz …za młodzieńca będzie uważany kto umrze jako stuletni, a kto grzeszy mając sto lat będzie dotknięty klątwą – Izaj. 65:20. „Liczba ich jak piasek morski” pokazuje na ogromną ilość ludzkości w tym czasie. Ma to związek również z obietnicą daną Abrahamowi, że jego potomstwo będzie liczne jak piasek morski. Widzimy tu wypełnienie tej obietnicy właśnie na rodzaju ludzkim. Ciekawym wydaje się fakt, że mimo tysiącletniego czasu na poprawę, potrzebna będzie jeszcze ostatnia próba. Dlaczego? Mimo widocznych błogosławieństw Wieku Tysiąclecia, część ludzi nie zmieni swojego postępowania i pozostanie w opozycji do władzy. Nie będą tego publicznie okazywać, ale obłudnie poddadzą się nowemu porządkowi. Rzeczcież Bogu: Jakoś straszny w sprawach Twoich! Dla wielkości mocy twojej obłudnie się poddadzą nieprzyjaciele twoi – Psalm 66:3 (BG). Zwróćmy uwagę na myśl br. Russella w tej kwestii z książki „Co powiedział pastor Russell”: „Prawo, jakie Jezus będzie stosował przez tysiąc lat, będzie dokładnie takim samym prawem, jakie Bóg będzie stosował po upływie tego tysiąca lat. Lecz Jezus reprezentuje Boże miłosierdzie; jako Pośrednik, stoi pomiędzy sprawiedliwością Bożą a grzesznikiem; stoi jako Pośrednik z tej racji, że odkupił grzesznika. […] Przy końcu Tysiąclecia ludzie będą doskonali i nie będą potrzebowali więcej Pośrednika. Człowiek doskonały nie potrzebuje pośrednika, tak samo jak nie potrzebuje go doskonały anioł, albo jak nie potrzebował go Adam, a nawet jeszcze mniej, ponieważ Adam nie miał takiego doświadczenia, jakie mieć będą doskonali ludzie przy końcu tysiącletniego panowania Chrystusa – doświadczenia z grzechem i śmiercią oraz doświadczenia z panowaniem sprawiedliwości. Przekonają się o dobroci Boga, powinni być całkowicie wyćwiczeni pod względem charakteru. Co do tego nie ma wątpliwości. Wówczas pośrednik ustąpi spomiędzy nich. Co to znaczy? Oznacza to, że ludzkość oddana będzie prostej, czystej sprawiedliwości – nie mniej ani nie więcej, a Bóg wymagać będzie od nich, aby czynili dobrze w każdym wypadku. Nie będzie żadnych ustępstw pod tym względem, gdyż nie będzie sposobu naprawienia, gdyby coś złego popełnili. Jeżeli przekroczą Boskie prawo choćby odrobinę, znaczyć to będzie, że uczynili to mając poznanie oraz że umrą wtórą śmiercią” (KPiO, Królestwo – Oddanie go Ojcu).
I ruszyli na ziemię jak długa i szeroka, i otoczyli obóz świętych i miasto umiłowane. I spadł z nieba ogień i pochłonął ich. Werset 9 mówi, że część ludzkości zwiedziona przez Szatana wystąpi jawnie przeciwko panującemu porządkowi. Ci, którzy sprzeciwią się, ukazani są w tajemniczych postaciach Goga i Magoga. Te imiona występują jeszcze raz w księdze Ezechiela w 38 i 39 rozdziale i są one symboliczne. Myślę, że w obu tych zapisach przedstawiają kogoś innego. Kogo zatem możemy dopatrzeć się w klasie Goga i Magoga?
I będzie wam świętością i kamieniem obrazy, i skałą potknięcia dla obydwu domów Izraela, sidłem i siecią dla mieszkańców Jeruzalemu – Izaj. 8:14.
Można dopatrzeć się tutaj dwóch domów Izraela – cielesnego i duchowego. Gog pochodził z linii Rubena, pierworodnego syna Jakuba (1 Kron. 5:3-4), jego imię oznacza wysokość, wyniesienie. Może on przedstawiać zwiedzioną część wywodzącą się z cielesnego Izraela. Izrael – naród wybrany przez Boga i wywyższony w stosunku do innych narodów, wielokrotnie w części lub całości odstępował od Boga i powracał do Niego. Pokazuje to, że spośród narodu izraelskiego także w przyszłości może być klasa zwiedzionych, którzy nie wejdą do obiecanego wieku przyszłego.
Ale wyłączę spośród was opornych i odstępców; wyprowadzę ich z ziemi, w której byli przechodniami, lecz do ziemi izraelskiej nie wejdą – i poznacie że ja jestem Pan – Ezech.20:38.
Magog natomiast wywodził się z linii Jafeta, syna Noego (1 Mojż. 10:2). Powszechnie uważa się, że synowie Jafeta są protoplastami narodów dzisiejszej Europy, do których również trafiło poselstwo Ewangelii. Magog może zatem reprezentować klasę zwiedzionych wywodzących się z duchowego Izraela obecnego wieku, czyli części chrześcijaństwa, która w pewnym momencie historii była „złotym kubkiem w ręku Pana”. I spadł z nieba ogień i pochłonął ich. Inne tłumaczenia dodają, że ten ogień z nieba spadł od Boga. Tak jak z dozwolenia Bożego dojdzie do ostatniej próby, tak samo i kara, jaką będzie zniszczenie odstępczej klasy, będzie pochodziła od samego Boga.
A diabeł, który ich zwodził, został wrzucony do jeziora z ognia i siarki, gdzie znajduje się też zwierzę i fałszywy prorok i będą dręczeni dniem i nocą na wieki wieków. W 10 wersecie jest mowa o momencie ostatecznej klęski Szatana. Objawiciel Jan dodaje w widzeniu, że w jeziorze z ognia i siarki będzie też zwierzę, fałszywy prorok i będą dręczeni dniem i nocą na wieki wieków. Nie będziemy tu wchodzić w szczegóły kto kogo przedstawia, ale zastanawiający jest opis tego miejsca. Wierzymy, że Bóg nie stworzył miejsca wiecznych mąk i tortur. Aby wyjaśnić czym jest to jezioro z ognia i siarki przeczytajmy dalszy zapis Księgi Objawienia 20:14 –
I śmierć, i piekło zostały wrzucone do jeziora ognistego; owo jezioro ogniste, to druga śmierć.
Widzimy, że Szatan i wszyscy ci, którzy odwrócą się od Boga zostaną wytraceni drugą śmiercią. Jest to stan, z którego nie ma już możliwości zmartwychwstania, stan niepamięci i całkowitego unicestwienia.
Ci zaś, którzy pomyślnie przejdą ostateczną próbę, będą cieszyć się doskonałym życiem wiecznym na poziomie ziemskim i zostaną uznani za dzieci Boże. Stan raju zostanie przywrócony. Nie będzie już więcej śmierci, smutku, krzyku czy mozołu, wszelkie zło zostanie usunięte, a wieczna radość i szczęście zapanuje we wspaniałym Bożym Królestwie wieku przyszłego.