Stworzenia Świata

Kiedy otwieramy Biblię na pierwszych jej kartach ukazuje się nam obraz wielkiego dzieła Bożego. Początek Jego planu jaki zamyślił i realizuje. Pierwszego dzieła, ale składającego się z wielu etapów. Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię. A ziemia była pustkowiem i chaosem; ciemność była nad otchłanią, a Duch Boży unosił się nad powierzchnią wód – 1 Mojż. 1:1-2. Dalsze zapisy do końca 2 rozdziału poszerzają naszą wiedzę przez opis tego, jak powstał świat, na którym mamy możliwość żyć. Słońce, góry, morza, krzewy, zwierzęta, człowiek i wiele wiele innych stworzeń i rzeczy, które trudno zliczyć i wymienić, nie są dziełem przypadku. To nie stało się w sposób niekontrolowany, taki jak dziś możemy czasem słyszeć, że cząstki materii przypadkiem się połączyły i w wyniku czego mamy to, co widzimy dookoła siebie.

To nie może być przypadek, że na całej Ziemi jest tyle różnych elementów, które współgrają ze sobą i są od siebie zależne. Na przykład to, że na wiosnę przyroda budzi się na nowo, a bocian wie, jak ma wrócić do swojego gniazda na drugim końcu świata. To, że w ziemi są tak ogromne złoża naturalne różnych gazów, minerałów, ropy, metali i dają człowiekowi możliwość rozwoju cywilizacji. We wszechświecie jest tyle planet. Człowiek posiadł możliwości, by podróżować w kosmos i go badać, jednak nie znalazł na tych innych planetach warunków do tego, by mogło tam istnieć życie ludzkie. Wręcz przeciwnie, warunki na nich panujące uniemożliwiają jakiekolwiek życie, nawet roślin. Bardzo niskie temperatury, brak światła, brak tlenu, brak podłoża, na którym mogłoby cokolwiek urosnąć. Planety te pokryte są pyłami i kamieniami. Czy zatem może to być przypadek, że otaczająca nas przyroda powstała bez nadzoru kogoś, kto ma nieograniczone możliwości? Opis Księgi Rodzaju daje nam wiele podstawowych informacji i utwierdza nas w tym, że stworzenie świata to nie dzieło przypadku. Słowo Boże potwierdza, że to, co widzimy, jest dziełem Bożym.

A ziemia była pustkowiem – 1 Mojż. 1:2 – Bóg stworzenie świata realizował przez 7 dni – 6 dni dokonywał stworzenia, a siódmego dnia odpoczął (1 Mojż. 2:2).

Te 6 dni stworzenia są naturalnym podziałem tego procesu na etapy, które następowały po sobie i bez których istnienia kolejne nie mogłyby nastąpić. Tak po kolei powstaje światłość. Powstaje sklepienie niebios, które oddziela wody, by powstało niebo. Powstają morza i lądy, poprzez zebranie wód w jednym miejscu. Następnie, kiedy już są lądy i wody, powstają krzewy i trawa, drzewa owocowe. W czwartym dniu stworzenia powstaje księżyc i słońce oraz gwiazdy tak, by rządziły dniem i nocą. W piątym dniu stworzył Bóg zwierzęta pływające i latające. Natomiast w szóstym dniu – Potem rzekł Bóg: Niech wyda ziemia istotę żywą według rodzaju jej: bydło, płazy i dzikie zwierzęta według rodzajów ich. I tak się stało. Spójrzmy na kolejność tego, jak były stwarzane te rzeczy. Czy nie układa się ona nam w sensowny ciąg rzeczy, ukazujący mądrość Bożego urządzenia tego świata? Bóg po każdym dniu stworzenia oglądał swoje dzieło i jak podaje nam Biblia widział, że było to dobre. Jednak to nie był koniec. Wersety 26-28: Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na obraz nasz, podobnego do nas i niech panuje nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad bydłem, i nad całą ziemią, i nad wszelkim płazem pełzającym po ziemi. I stworzył Bóg człowieka na obraz swój. Na obraz Boga stworzył go. Jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich. I błogosławił im Bóg, i rzekł do nich Bóg: Rozradzajcie się i rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię, i czyńcie ją sobie poddaną; panujcie nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad wszelkimi zwierzętami, które się poruszają po ziemi! Bóg wiedział, że ziemia potrzebuje gospodarza. Bóg jako tego gospodarza ustanawia człowieka, którego stworzył.

Jak przy wszystkich wcześniejszych elementach Pan Bóg spogląda na nie i widzi, że były dobre, tak zapis dotyczący człowieka podaje nam, że był on stworzony na obraz Boga. Co nam to pokazuje? Co wiemy o istocie Boga? Wiemy, że Bóg jest doskonały i właśnie takim był stworzony Adam. Był doskonały. Po ukończeniu stworzenia Pan Bóg odpoczął dnia siódmego.

Psalmista w Psalmie 148 jakże wspaniale podsumowuje, komu od całego ziemskiego stworzenia należy
się chwała:

Alleluja. Chwalcie Pana z niebios, Chwalcie go na wysokościach!
Chwalcie go, wszyscy aniołowie jego, Chwalcie go, wszystkie zastępy jego!
Chwalcie go, słońce i księżycu, Chwalcie go, gwiazdy świecące!
Chwalcie go, najwyższe niebiosa I wody nad niebiosami!

Niech chwalą imię Pańskie,
Bo On rozkazał i zostały stworzone!

Ustanowił je na wieki wieczne, Ustalił porządek, który nie minie.
Chwalcie Pana z ziemi, Potwory morskie i wszystkie głębiny!
Ogniu i gradzie, śniegu i dymie, Wichrze gwałtowny, co pełnisz jego rozkaz!
Góry i wszystkie pagórki, Drzewa owocowe i wszystkie cedry!
Zwierzęta i wszystko bydło, Płazy i ptactwo skrzydlate!
Królowie ziemscy i wszystkie narody, Książęta i wszyscy sędziowie ziemi!
Młodzieńcy, a także dziewice, Starcy razem z dziećmi.

Niech chwalą imię Pana,
Bo samo jego imię jest wzniosłe, Chwała jego jest nad ziemią i niebem!

Pomnożył moc ludu swego. Chwała wszystkim wiernym jego – Synom Izraela, ludu mu bliskiego. Alleluja.

Również prorok Jeremiasz utwierdza nas w tym, kto jest Stwórcą: ...gdyż On jest stwórcą wszechrzeczy… – Jer. 10:16.

Tak, jak zachęca psalmista, wychwalajmy Pana Boga za piękno Jego stworzenia, za to, że dał nam się poznać i za to, że w swym dziele stworzenia przewidział, że będzie potrzebne człowiekowi odkupienie od grzechu, które dał w Swym jednorodzonym Synu Jezusie Chrystusie.