Wzywam was tedy, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście składali ciała swoje jako ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu, bo taka winna być duchowa służba wasza – Rzym 12:1.
Apostoł Paweł w Liście do zboru w Rzymie wskazuje, że nasze ciała powinny stać się ofiarą dla Boga. Biblia kilkukrotnie wskazuje, jaka ofiara jest Mu miła. O ofierze z naszych ciał wspomina również apostoł Piotr w swoim Liście: I wy sami jako kamienie żywe budujcie się w dom duchowy, w kapłaństwo święte, aby składać duchowe ofiary przyjemne Bogu przez Jezusa Chrystusa – 1 Piotra 2:5.
Gdy Noe wyszedł z arki i złożył w ofierze czyste bydło oraz ptactwo czytamy: Wtedy zbudował Noe ołtarz Panu i wziął z każdego bydła czystego i z każdego ptactwa czystego, i złożył je na ofiarę całopalną na ołtarzu. I poczuł Pan miłą woń (…) – 1 Mojż. 8:21. Ta miła dla Pana woń, unosząca się z ołtarza, wspominana jest również w przepisach, które obowiązywały cielesny Izrael. Przy okazji wyświęcenia synów Aarona czytamy:
I spalisz całego tego barana na ołtarzu. Jest to ofiara całopalna dla Pana, woń przyjemna, ofiara ognista dla Pana – 2 Mojż. 29:18.
Jednak czasy składania ofiar ustały. Świątynia została zburzona. Dlaczego więc apostoł zachęca nas, abyśmy składali swoje ciała jako ofiarę miłą Bogu?
Już Stary Testament dostarcza nam głębszego spojrzenia na pojęcie „ofiary”. Król Dawid w Psalmie 51 mówi: Ofiarą Bogu miłą jest duch skruszony, sercem skruszonym i zgnębionym nie wzgardzisz, Boże – Psalm 51:17. O prawdziwym znaczeniu dobrej ofiary przekonał się również jego poprzednik Saul, który nie wypełnił rozkazu o całkowitym wytraceniu Amalekitów. A Saul odrzekł Samuelowi: Przecież usłuchałem głosu Pana i wyruszyłem w pole, dokąd posłał mnie Pan, i przyprowadziłem Agaga, króla Amalekitów, a Amalekitów wybiłem do nogi! Ale lud pobrał z łupu w owcach i w bydle najprzedniejsze z obłożonego klątwą dobytku, aby je ofiarować Panu, Bogu twojemu w Gilgal. Samuel odpowiedział: Czy takie ma Pan upodobanie w całopaleniach i w rzeźnych ofiarach, co w posłuszeństwie dla głosu Pana? Oto: Posłuszeństwo lepsze jest niż ofiara, a uważne słuchanie lepsze niż tłuszcz barani – 1 Sam. 15:20-22. W wypowiedzi Samuela widzimy prawdziwą istotę składania ofiar, którą potwierdza list do Hebrajczyków: Nie upodobałeś sobie w całopaleniach i ofiarach za grzechy – Hebr. 10:6.
Jak powinno więc wyglądać składanie ofiar przez nas? Biblia dostarcza nam na ten temat wielu wskazówek.
Poświadczam zaś, że odebrałem wszystko, nawet więcej niż mi potrzeba; mam wszystkiego pod dostatkiem, otrzymawszy od Epafrodyta wasz dar, przyjemną wonność, ofiarę mile widzianą, w której Bóg ma upodobanie – Filip. 4:18.
Przez niego więc nieustannie składajmy Bogu ofiarę pochwalną, to jest owoc warg, które wyznają jego imię. A nie zapominajcie dobroczynności i pomocy wzajemnej; takie bowiem ofiary podobają się Bogu – Hebr. 13:15-16.
Należy zwrócić uwagę, że zarówno apostoł Paweł, jak i apostoł Piotr w cytowanych na początku wersetach nie wspominają o jednorazowym złożeniu ofiary. Nasza ofiara nie może sprowadzić się tylko do jednego aktu ofiarowania przed wieloma świadkami. Musimy składać ją codziennie, budując się w dobre uczynki, zgłębiając i przestrzegając Bożego prawa. Kto zaś umie dobrze czynić, a nie czyni, ten grzeszy – Jak. 4:17 (BT).