„Albowiem Baranek nasz wielkanocny za nas ofiarowany jest, Chrystus” – 1 Kor. 5:7.
W Waszych rękach kolejny numer „Na Straży”. Zwróciliśmy w nim uwagę wszystkich nas na największe wydarzenie w historii ludzkości. To właśnie przygotowana przez Pana Boga jedyna w swoim rodzaju ofiara pozwoli na przywrócenie człowiekowi synostwa utraconego przez grzech dokonany w Edenie. Jednorodzony Syn Boży obdarowany przez Ojca dostojeństwem, chwałą, stanowiskiem pośród wszystkich istot duchowych, z miłości do człowieka, którego istnienia był współuczestnikiem, zgodził się na uniżenie, na osobisty udział w odkupieniu człowieka spod sprawiedliwego wyroku śmierci. Logos dobrowolnie oddał się Bogu, aby Ten przeniósł Jego naturę, Jego życie, do takiego rodzaju, jaki miał Adam. Będąc już człowiekiem, doskonałym, odłączonym od grzeszników, od najmłodszych lat jedynym Jego pragnieniem było być „w tych rzeczach, które są Ojca”.
W pierwszej jednak kolejności dokonuje się dzieło większej wagi. Chrystus zaprasza nas do współuczestnictwa w Jego ofierze. Gdy zgromadzimy się przy Pańskim stole, to powtórzymy za apostołem Pawłem: „Kielich błogosławienia, który błogosławimy, izali nie jest społecznością krwi Chrystusowej? Chleb, który łamiemy, izali nie jest społecznością ciała Chrystusowego?” – 1 Kor. 10:16.
Czy to możliwe? Tak mówi Słowo Boże. Zarówno chleb, jak i zawartość kielicha będą nam tą rzeczywistość uświadamiać. Właśnie ta rzeczywistość to okazywanie największej miłości, jaką jest wydawanie życia za „przyjacioły swoje” (Jan 15:13), powinna być naszą codziennością. Tak uczynił nasz Pan. Tak my czyńmy codziennie za braci. Wiekuisty Bóg pozwala nam nazywać Go swoim Ojcem. Pan Bóg w Chrystusie przyjmuje nas za swoich synów. Wybiera spośród rodzaju ludzkiego Oblubienicę dla uwielbionego Chrystusa. To nie świętych aniołów zaszczycił tym dostojeństwem, ale nas.
Pan nasz położył w ofierze swoje doskonałe życie. Podobnie powiada apostoł: „przez wiele ucisków musimy wnijść do królestwa Bożego” – Dzieje Ap. 14:22. Módlmy się, abyśmy jako jedno Ciało byli wzmocnieni przy świętej Pańskiej Wieczerzy.