Szczery wysiłek
Staraj się usilnie o to, abyś mógł stanąć przed Bogiem jako wypróbowany i nienaganny pracownik, który wykłada należycie słowo prawdy — 2 Tym. 2:15.
Ten werset może być podzielony na pięć podstawowych części, w celu lepszego jego zrozumienia i zastosowania.
„Staraj się” – badajmy Słowo Boże, święte zapisy oraz nasze własne postępowanie. Czy zgadza się ono z tym, co jest napisane w Piśmie Świętym? Jeśli nie, to dlaczego?
Nasze postępowanie musi zmienić się tak, aby zgadzało się z tym, czego uczy nas Słowo Boże. Aby nasze postępowanie było miłe Bogu, nie powinno być naszym własnym sposobem myślenia, ale nową i żywą drogą, która została nam udostępniona przez Jezusa, który jest naszym przykładem. Nasz sposób myślenia musi przekształcać nas, jak napisane jest w Rzym. 12:2: „przemieńcie [się] przez odnowienie umysłu swego”.
Słowo „starać się” zostało przetłumaczone z greckiego słowa spoudazo, znajdującego się pod numerem 4704 w Konkordancji Stronga, oznaczającego „wykorzystanie prędkości, czynienie wysiłku, bycie dokładnym lub bycie szczerym”. Musimy poczynić szczere starania, „starać się”, aby stanąć przed Panem Bogiem jako wypróbowani.
„Wypróbowany” – okażmy się wypróbowani przed Panem Bogiem. To słowo zostało przetłumaczone z greckiego dokimos, w Konkordancji Stronga numer 1384, oznaczającego „zadowalający, wypróbowany”. Co to znaczy okazać się zadowalającym lub wypróbowanym w oczach Bożych? Jakie działania możemy podjąć, aby Pan Bóg przyjął nas jako swoje sługi? Czego poszukuje On w naszych słowach i uczynkach, dzięki czemu pozwoli nam służyć innym ludziom Jego Słowem Prawdy i błogosławić Jego lud?
Zapis Izaj. 52:11 zaleca nam: „oczyśćcie się, wy, którzy nosicie naczynia Pańskie”. Musimy być czyści duchowo, aby nieść dobrą nowinę o wielkiej radości dla wszystkich ludzi. Powiedzenie „bycie czystym jest prawie tak wspaniałe, jak bycie boskim” również odnosi się do naszego charakteru. Duchowo czysty charakter, miłujący sprawiedliwość i nienawidzący nieprawości, charakter podobny do Chrystusowego, jest bliski boskości.
„Pracownik” – pracownik to ktoś, kto ma pracę do wykonania, misję do spełnienia, pracujący, aktywnie zaangażowany w pracę nad powierzonym mu zadaniem. Greckie słowo ergates, numer 2040 w Konkordancji Stronga, oznacza „ciężko pracującego człowieka oraz– w przenośni – nauczyciela”. Jako naśladowcy Chrystusa, musimy być nauczycielami dobrej nowiny poprzez nasze słowa, czyny oraz jako żywe przykłady.
W 2 Kor. 3:2-3 apostoł Paweł nazywa czynnych, pracujących chrześcijan „żywymi listami”. „Wasze życie jest listem, który każdy może przeczytać, jedynie patrząc na was. Sam Chrystus go napisał – nie przy pomocy atramentu, lecz przy pomocy Bożego żywego ducha, nie wyrytym na kamieniu, lecz w życiu ludzi– a my go publikujemy” [tłumaczenie dosłowne Biblii „The Message” – przyp. tłum.].
„Nienaganny” – św. Paweł pisze, że powinniśmy być pracownikami, którzy by się nie wstydzili.
Pracownik Chrystusowy nie wstydzi się z powodu źle wykonanej pracy, ponieważ jest aktywnie zaangażowany w powierzone mu zadanie.
Pracownicy nie będą zawstydzeni przyłapaniem na wylegiwaniu się – ponieważ starannie pracują.
Nie będą zawstydzeni spaniem podczas warty – gdyż są czujni i nie śpią. Analizują swoje codzienne obowiązki, odpowiedzialność oraz możliwości służenia Panu Bogu. Tym samym pozwalają swojemu światłu świecić, żyją zgodnie z duchem świętym i widzą Boską opatrzność w życiu ich samych oraz braci i sióstr w Chrystusie.
Mamy obserwować i analizować bieżące wydarzenia z wieży Prawdy biblijnej. Radujemy się, a nasza wiara wzmacnia się przez obserwację wypełniających się proroctw zapisanych w Piśmie Świętym. Wśród znaków zbliżającego się Królestwa szczególnie cieszymy się odrodzeniem Izraela, proroczego drzewa figowego z Mat. 24:22 i Łuk. 21:29.
Pan Bóg mówił o czasie, w którym żyjemy, poprzez proroka Amosa (9:14-15): „I odmienię los mojego ludu izraelskiego, tak że odbudują spustoszone miasta i osiedlą się w nich. Nasadzą winnice […] założą ogrody […] Zaszczepię ich na ich ziemi; i nikt ich już nie wyrwie z ich ziemi, którą im dałem – mówi Pan, twój Bóg”.
Pan Bóg rzeczywiście pobłogosławił drzewu figowemu w jego młodym wieku 73 lat. Odbudowany Izrael jest narodem pomiędzy narodami (wszystkimi drzewami). Dzieli się ze światem coraz to nowymi wynalazkami– od nawadniania kropelkowego do technologii odsalania. Aż 86% zużytej wody w Izraelu jest wykorzystywane ponownie w rolnictwie, stawiając ten naród w czołówce wśród narodów pod względem recyklingu zużytej wody.
Kiedy trzęsienia ziemi i inne katastrofy naturalne występują w różnych miejscach kuli ziemskiej, Izrael zapewnia środki i wiedzę w celu ratowania ludzkiego życia. Zgodnie ze słowami izraelskiego ministra spraw zagranicznych „Tragiczne okoliczności sprawiły, że Izrael jest światowym liderem w radzeniu sobie z masową liczbą ofiar. Żadne inne państwo nie jest w stanie tak szybko i efektywnie zorganizować oddziałów poszukiwawczych i ratunkowych oraz szpitali polowych”.
Niestety, wiele z tych innych „drzew” nie okazuje wdzięczności za dobrodziejstwa oferowane przez to malutkie, wypuszczające liście państwo. W dniu 20 września 2019 r. Kelly Craft, była ambasador Stanów Zjednoczonych przy Organizacji Narodów Zjednoczonych, zwróciła się do państw członkowskich ONZ:
„Niestety, w kwestiach związanych z Izraelem w ONZ, wiele państw członkowskich nie postępuje w sposób uczciwy. Mogłabym bez końca opowiadać o nadmiernej uwadze państw członkowskich skierowanej na sprawy Izraela, włączając w to narzekanie, nieuzasadnioną krytykę oraz ogromną ilość uchwał potępiających ten wspaniały naród.
Nie chcę rozwodzić się nad tymi dobrze znanymi wszystkim tematami. Pragnę jednak pokreślić nadzwyczajny rejestr osiągnięć Izraela. Od momentu jego powstania, Izrael służył jako miejsce odpoczynku i azylu dla tych, którzy uciekali przed prześladowaniami i represjami. Izrael stał wyprostowany i nieugięty, pomimo ciągłego zagrożenia jego wolności i bezpieczeństwa […]. Mimo że znajduje się w otoczeniu zagrażających mu narodów, Izrael mocno wspiera wolność prasy, broni równouprawnienia oraz tworzy solidną i innowacyjną gospodarkę wolnorynkową […], jest narodem, który głęboko szanuje rządy prawa. Naprawdę, wiele możemy się od niego nauczyć.
Co więcej, jako centrum innowacji, Izrael pielęgnował i zasłużył sobie na swoją reputację jako kraj rozwijający się. Jest on globalnym liderem pod względem badań i rozwoju, a także nawiązał w tym aspekcie współpracę międzynarodową o szerokim zasięgu. Tak naprawdę, jest głównym inwestorem w dziale badań i rozwoju w stosunku do PKB, a w ciągu jedynie 10 lat rozpoczęło się w nim około 5000 nowych przedsięwzięć.
Izraelici wykorzystali swojego ducha odwagi, wiary w edukację oraz determinacji, by pomóc ich braciom i siostrom z całego świata.
Wiele państw chętnie potępiających Izrael […] powinno przyjrzeć się uważnie jego ciągłym wysiłkom skierowanym na uczynienie tego państwa pierwszym wśród równych sobie narodów współczesnego świata, a także by przestudiowali jego dobroczynny wkład w sztukę i naukę. Wierzę, że w ten sposób wyłoni się inny obraz – taki, który pokaże wszystko, czym jest Izrael i wszystko, co świat może zyskać dzięki temu wielkiemu narodowi”.
To bardzo pokrzepiające słuchać, gdy ktoś opisuje to „drzewo”, na podstawie wydanych przez niego owoców, którymi dzieli się z innymi „drzewami”. Oczekujemy pełnego wypełnienia się proroctw, wiedząc, że „świadectwem Jezusa jest duch proroctwa” (Obj. 19:10).
„Wykłada należycie” – piąta i ostatnia część wersetu 2 Tym. 2:15 brzmi: „wykłada należycie słowo prawdy”. Greckie słowo przetłumaczone jako „wykłada należycie” to orthotomeho, w Konkordancji Stronga znajdujące się pod numerem 3718, które oznacza „wykonanie prostego cięcia, dokonanie prawidłowego podziału”.
Musimy prawidłowo wyjaśniać zapisy Pisma Świętego, poprzez sprawdzanie kontekstu oraz podchodzenie do nich tematycznie, wiedząc, że wersety ze Słowa Bożego muszą być ze sobą spójne. Biblia naprawdę sama się tłumaczy.
Składając ze sobą ponownie te pięć części wersetu, musimy włożyć szczery wysiłek, rzetelnie badać, aby stanąć przed Panem Bogiem jako wypróbowani, sumienni pracownicy, skłonni do nauczania, właściwie wykładający Słowo Prawdy. W jaki sposób właściwie wykładać Słowo Prawdy? Poniżej przedstawiamy sześć sposobów.
1) Zwróć się do Pana Boga. W modlitwie poproś o Jego mądrość i kierownictwo. Czytaj i badaj cztery Ewangelie, przedstawiające życie i słowa Pana Jezusa.
2) Sprawdź, kiedy proroctwa wypełniły się w całości lub częściowo albo mają się jeszcze wypełnić.
3) Odszukaj hebrajskie i greckie znaczenie wyrazów. Sprawdzaj różne tłumaczenia Pisma Świętego.
4) Badaj kontekstowo i tematycznie, używając „Wykładów Pisma Świętego” oraz innych pomocy.
5) Zwróć uwagę na kontekst wypowiedzianych słów. Zadaj sobie pytanie: Kto je wypowiedział? Do kogo były skierowane? Kim był odbiorca księgi lub listu? Czy jest jakaś lekcja dla wiernych chrześcijan, żyjących podczas Wieku Ewangelii lub w naszych czasach, w czasie Żniwa, albo pod koniec tego Wieku?
6) Spójrz na zapisy Słowa dotyczące tego tematu i upewnij się, że są ze sobą spójne. W ten sposób postępował brat Russell. On i my także, dostąpiliśmy wielkiego błogosławieństwa, kiedy Prawda dotycząca wielu tematów została rozlana przez tego mądrego i wiernego sługę, włączając w to:
(A) prawdę o piekle;
(B) prawdę o duszy;
(C) prawdę o charakterze Pana Boga.
Prawda o piekle
Nie jest to miejsce wiecznych mąk, lecz stan śmierci. Śmierć jest brakiem życia. „Na co natknie się twoja ręka, abyś to zrobił, to zrób według swojej możności, bo w krainie umarłych, do której idziesz, nie ma ani działania, ani zamysłów, ani poznania, ani mądrości” – Kazn. 9:10.
Słowa Pana Jezusa, zapisane w Jan 11:14, mówiące o Jego przyjacielu Łazarzu, brzmiały następująco: „Łazarz umarł”. Nie znajdował się on w niebie, nie cierpiał w piekle, lecz był umarły. „W tymże dniu giną wszystkie zamysły jego” (Ps. 146:4). Pan Jezus wskrzesił Łazarza z martwych, oddając Panu Bogu cześć w modlitwie. Następnie zawołał Łazarza, by opuścił grób i Łazarz znów był żywy. „I wyszedł umarły” – Jan 11:44.
Był to piękny obraz zmartwych wzbudzenia, kiedy wszyscy, którzy są w grobach, usłyszą głos Syna Bożego i wstaną, niektórzy na sąd (Droga Świątobliwości dla świata), a niektórzy (Kościół, Wielkie Grono i Starożytni Święci) do życia (Jan 5:25-29).
Prawda o duszy
Dusza nie jest nieśmiertelna. Jaki byłby cel zmartwychwstania, gdyby dusza nie umierała? „Każdy, kto grzeszy, umrze” (Ezech. 18:4, 20). Zapis Jak. 5:20 mówi: „ten, kto nawróci grzesznika z błędnej drogi jego, wybawi duszę jego od śmierci”. Dusza nie jest czymś mglistym. Każdy z nas jest duszą. „Ukształtował Pan Bóg człowieka z prochu ziemi i tchnął w nozdrza jego dech życia. Wtedy stał się człowiek istotą żywą [„duszą żywiącą”, BG]”– 1 Mojż. 2:7.
Kiedy Jakub i jego rodzina przybyli do Egiptu, „wszystkie dusze, które przyszły z Jakóbem do Egiptu, co wyszły z biódr jego […] wszystkich dusz było sześćdziesiąt i sześć” (1 Mojż. 46:26, BG).
Prawda o charakterze Pana Boga
Pan Bóg nie jest pogańskim bogiem trój jedynym. „Słuchajże Izraelu: Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest”(5 Mojż. 6:4).
Pan jest „Wysoki i Wyniosły, który króluje wiecznie, a którego imię jest »Święty«” i przebywa z tymi, którzy są „skruszeni i pokorni duchem” (Izaj. 57:15).
Pan Jezus jest Synem Bożym, jest odbiciem Jego oblicza, Jego charakteru (Jan 5:17-26; Jan 11:4). „Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś Królem Izraela” – Jan 1:49. „Ty jesteś Chrystus, Syn Boga żywego” – Jan 11:27. „Ty jesteś Chrystus, Syn Boży” – Jan 11:27. „Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego, do Boga mego i Boga waszego” – Jan 20:17.
Podsumowanie
Niech każdy z nas przykłada się do gorliwej pracy w naszym chrześcijańskim życiu. Analizujmy nasze postępowanie, charakter oraz zrozumienie, cel bycia przyjemnym Panu Bogu. Niech każdy z nas właściwie wykłada Słowo Prawdy – jego zasady, napomnienia i wskazówki – tak, abyśmy stanęli jako wypróbowani.