Zrozumieć proroctwa

Prorok Daniel a Objawienie św. Jana

Przede wszystkim to wiedzcie, że wszelkie proroctwo Pisma nie podlega dowolnemu wykładowi. – 2 Piotr. 1:20

Księga Daniela zawiera wiele symbolicznych i proroczych obrazów, które stanowią przygotowanie dla wizji opisanych przez Jana Objawiciela¹. Najbardziej znanymi wizjami opisanymi w księdze Daniela są: wizja uderzenia posągu ze snu Nabuchodonozora (rozdział 2), wizja czterech bestii (rozdział 7) oraz wizja barana i kozła (rozdział 8). Podane niżej interpretacje potwierdzone są znaleziskami archeologicznymi i wykopaliskami.

Rozdział 8 proroctwa Daniela identyfikuje dwurożnego barana ze wschodu z królestwem Medów i Persów, podczas gdy kozioł i jego wielki róg przedstawiać ma królestwo greckie (hebrajskie określenie Jawan, albo inaczej Ionia) oraz jego pierwszego wielkiego króla (Aleksander Wielki). Monety perskie i macedońskie pochodzące z tego okresu pokazują w jaki sposób każde z tych królestw wykorzystywało symbolikę zwierzęcą do zaprezentowania swej tożsamości (podobnie jak czynią to i dzisiejsze państwa)².

Całkowite zwycięstwo Aleksandra Wielkiego nad imperium perskim przedstawione jest na kolejnej monecie, na której zwycięski róg wyrasta nad podbitym baranem.

Po śmierci Aleksandra Wielkiego i jego rodziny, królestwo podzielone zostało pomiędzy jego generałów: Kasandra (Macedonia), Ptolemeusza I (Egipt), Seleukusa I (Syria i Babilon) oraz Lizymacha (Tracja). Trakowie założyli Rzym, który stał się dominująca potęgą: „wyrosły cztery inne rogi na cztery strony nieba. A z jednego z nich wyrósł inny mały róg” (Dan. 8:8-9).

Rozdział 7 proroctwa Daniela opisuje kolejno cztery bestie, które łącznie miały (1+1+4+1=) 7 głów, poczynając od urzędu króla Babilonu. Miały one również (0+0+0+10=) 10 rogów, co odpowiada liczbie dziesięciu palców posągu Nabuchodonozora (Dan. 2:41,42), które z kolei bez wątpienia przedstawiają dziesięć plemion germańskich (hebr. Aszkenaz) jakie podbiły Cesarstwo Rzymskie.

Kolejne głowy, lub stolice imperiów, to:

1. Babilon
2. Medo – Persia
3. Grecja: Pella/Macedonia
4. Grecja: Aleksandria/Egipt
5. Grecja: Antiochia/Syria
6. Rzym (Cesarski) [czasy współczesne św. Janowi]
7. Grecja: Konstantynopol/Tracja

 

W zapisie 12 rozdziału księgi Objawienia, znajdujemy opis smoka o siedmiu głowach zwieńczonych diademami. Smok stał się symbolem Rzymu Cesarskiego ok. roku 300 n.e. Miał on głowę wilka (symbol Tracji), zaś ciało węża.

Mniej więcej w tym samym czasie, cesarze rzymscy zaczęli nosić diademy zamiast samego wieńca laurowego jako symbolu zwycięstwa.

Dziewiętnastowieczna szkoła wyższego krytycyzmu twierdziła na tej podstawie, że pisma św. Jana nie mogły powstać przed późnym okresem trzeciego wieku n.e. Jednakże w dzisiejszej dobie dostępne są już nie tylko manuskrypty z III wieku (p47, p116), ale również manuskrypty zawierające treść Ewangelii św. Jana z II wieku n.e. (p52, p90). Co więcej, fakt pochodzenia wszystkich dwudziestu siedmiu ksiąg Nowego Testamentu z okresu I wieku n.e. jest dzisiaj powszechnie uznany, zarówno przez niewierzących, jak i teologów o umiarkowanej wierze.

Fakt, że potęga Imperium Rzymskiego znana była wiele stuleci przed jej rozkwitem, może być stwierdzony dzięki analizie mapy Włoch:

Kamień (Sycylia) uderza w posąg ze snu Nabuchodonozora w jego stopy, przetrącając nogi Imperium Rzymskiego (Włochy). Kamień przedstawia Królestwo Mesjańskie, albo inaczej Tysiącletnie Królestwo Chrystusa, które w końcu przekształci się w Królestwo Boże, trwające wiecznie (Dan. 2:34,44).

Bestia opisana w 13 rozdziale Księgi Objawienia może być porównana ze zwierzętami ze snu Daniela, a to: lwem, niedźwiedziem, panterą; tym samym można uznać, iż będąc zwierzęciem niemożliwym do opisania przedstawia ona Imperium Rzymskie. Zwierzę to również miało siedem głów i dziesięć rogów, jednakże miejsce diademów zajęły rogi. Owe dziesięć rogów uosabiać może dziesięć plemion germańskich, które pokonały Imperium Rzymskie (w późniejszym okresie zwane Cesarstwem Zachodnim). Każde z nich otrzymało pozwolenie od Cesarza Cesarstwa Wschodniego na posługiwanie się diademem³: Herulowie, Ostrogoci i Lombardowie (wszystkie te trzy plemiona zostały w późniejszym okresie włączone do Włoch; por. Dan 7:8); Wandalowie (Sycylia i Północna Afryka), Swewowie (Portugalia), Wizygoci (Hiszpania), Frankowie (północna i zachodnia Francja), Burgundowie (południowo – wschodnia Francja), Almanowie (Niemcy) oraz Anglo – Sasi (Anglia).

Na poniższych ilustracjach symbol* następujący po imieniu oznacza Cesarza Wschodniorzymskiego, zaś ** wskazuje na króla plemiennego. Wszyscy noszą diademy.

„I zrzucony został ogromny smok, wąż starodawny, zwany diabłem i szatanem, który zwodzi cały świat; zrzucony został na ziemię” (Obj. 12:9). Cesarz Konstantyn i jego syn dali wyraz swemu zrozumieniu upadku pogańskiego Cesarstwa Rzymskiego, poprzez wybicie monet z wizerunkiem krzyża dominującego nad upadłym smokiem:

Siedem głów i dziesięć rogów pojawia się po raz ostatni w zapisie 17 rozdziału Objawienia. Siedem gór wspomnianych jest w wersecie 9: „Tu trzeba umysłu obdarzonego mądrością. Siedem głów, to siedem pagórków, na których rozsiadła się kobieta”. Identyfikacji tych siedmiu wzgórz można również dokonać badając starożytne rzymskie monety.

Medal z czasów papiestwa rzymskiego ukazuje Rzym podający kielich jako nauczyciel narodów. Przywodzi to na myśl wersety takie jak „Babilon jest złotym kubkiem w ręku Pana, upijającym całą ziemię” (Jer. 51:7) oraz „A kobieta była przyodziana w purpurę i w szkarłat, i przyozdobiona złotem, drogimi kamieniami i perłami; a miała w ręce swej złoty kielich pełen obrzydliwości i nieczystości jej nierządu” (Obj. 17:4).

Rzymska potęga na krótko podupadła w latach 476 – 539 n.e. (Obj. 17:8,11). Świecka władza papieża wzrosła po tym, jak ariańscy Ostrogoci oblegli Rzym, a wschodniorzymski generał Belisariusz podjął za nimi pościg (po przesileniu letnim w roku 538). Zanim Belisariusz został odwołany do Konstantynopola (w czasie wiosennego porównania dnia z nocą w roku 540), papież przebywający w Rzymie stał się świeckim władcą ziemskim. Pod koniec tego stulecia, papież Grzegorz nakładał podatki, tworzył armie i negocjował z obcymi władzami. Stał się dominująca postacią polityczną swych czasów. Zaangażowanie papiestwa w losy królestw tego świata stało się od tej chwili faktem. Tym samym, Rzym jako Rzym papieski, stał się ósmą głową, choć w rzeczywistości było to ożywienie głowy szóstej.

Wnioski

Symbolika zawarta w księdze Objawienia i w proroctwie Daniela jest niezwykle spójna. Interpretacja stosowana w przypadku księgi Daniela z powodzeniem znajduje zastosowanie do zapisów Jana Objawiciela. Siedem głów to siedem wielkich, ogólnoświatowych imperiów, które kolejno dzierżą władzę nad Ludem Bożym oraz światem. Szóstą głową był Rzym, który sprawował władzę w czasach, gdy św. Jan pisał swe Objawienie: „Pięciu upadło, jeden jest, inny jeszcze nie przyszedł, a gdy przyjdzie, będzie mógł krótko tylko pozostać” (Obj. 17:10). Siódmą głową był Konstantynopol (politycznie – Rzym, lecz z punktu widzenia geograficznego – Tracja), w czasie panowania którego dziesięć rogów – dziesięć plemion Germańskich – obaliło Cesarstwo Zachodnie (całe państwo rozciągające się na zachód od wcześniejszego imperium greckiego). Odrodzenie się Rzymu pod postacią Rzymu papieskiego rozpoczęło się ok. roku 539 n.e. pod postacią małego rogu, a następnie przekształciło się w głowę ósmą.

W czasie Reformacji oraz Rewolucji Francuskiej, niektóre z rogów zaczęły zwracać się przeciwko Watykanowi (Obj. 17:16). Państwowy kościół Anglikański został stworzony na wzór państwowego kościoła Rzymskiego (ale głowa państwa zachowała rolę głowy kościoła, Obj. 13:11-17). Pod koniec 1260 lat (w przybliżeniu okres od 539 r. n.e. do 1799 r. n.e.), masy ludzkie zwróciły się przeciwko wszelkim formom Chrześcijaństwa, jednakże absolutne monarchie przekształciły się w monarchie konstytucyjne, angażując narody w proces sprawowania władzy (Obj. 12:15,16).

Można stąd wnioskować, że proroctwa z rozdziałów 12,13 oraz 17 wypełniały się na oczach ludzi żyjących w czasach rządów papiestwa i ery protestanckiej, natomiast zapisy z rozdziałów 14 i 18 będą wypełniać się przy końcu wieku Ewangelii.

Czego powinniśmy się spodziewać w najbliższych latach?

Wydarzenia dni ostatnich opisane są w 14 i 18 rozdziale księgi Objawienia, nie ma natomiast wzmianek o powrocie Chrystusa w rozdziałach 12,13 czy 17. Dziesięć rogów było najpierw widoczne w czasie panowania siódmej głowy, czyli Konstantynopola. Jednakże proroctwo Daniela pokazuje, że liczba rogów nie była stała; wzrasta ona z dziesięciu do jedenastu, a następnie spada do ośmiu w czasie powstania małego rogu z wielkimi roszczeniami. Opisywany okres miał miejsce na długo przed Reformacja. Tym samym, nie można się już spodziewać powstania światowego rządu opartego o europejskie narody chrześcijańskie.

Warto zauważyć, że gdy posąg ze snu Nabuchodonozora został uderzony, nie został odbudowany. Co więcej, „niegodziwiec” zostaje pokonany „blaskiem przyjścia”, podobnie jak śniegowy bałwan roztapia się w promieniach słońca (2 Tes. 2:8). Wobec tego, nie należy się spodziewać powstania innego państwa o zasięgu ogólnoświatowym przed atakiem Goga i Magoga na Izrael i Zachód w czasie Armagedonu (Ezech 38). Oczekiwania na najbliższe lata mogą być sprecyzowane przez zwrócenie uwagi na okoliczność, że ostatni dzień podzielony został na siedem części (Joz. 6:15,16), a następnie w drodze analizy ostatnich siedmiu plag egipskich i tych opisanych w księdze Objawienia⁴. W miarę jak lud Izraela gromadził się będzie w swej ziemi, zgodnie z zapisem Ezech. 37, można będzie obserwować gwałtowne zbliżanie się do siebie sił opisanych w 38 rozdziale proroctwa Ezechiela.

Bez względu na to, jak słaby lub przenikliwy jest nasz wzrok duchowy, umożliwiający zrozumienie proroctw, możemy być pewni, że Izrael „będzie z niego [z ucisku] wybawiony” (Jer. 30:7). Obietnica, którą Bóg potwierdził przysięgą, z całą pewnością się ziści, aby w Mesjaszu były „błogosławione wszystkie plemiona ziemi” (1 Moj. 28:14).