Ach! Weź Ojcze, Twe dzieci do nieba bram
i daj ujrzeć nam Twoją twarz,
bo tak Syn Twój nam mówił i przyrzekł Sam,
że swym wiernym koronę dasz.

Lecz wpierw trzeba, by czystym był Pański lud
by słów zawsze on słuchał Twych,
by zniósł wiernie cierpienia i próby trud,
by czerpał naukę wciąż z nich.

Ach! Już świta nad nami ten błogi czas,
na ziemi obecny już Pan;
do nieba dziś Zbawca przychodzi wziąć nas,
tam, gdzie czeka nas Boski stan

W nagrodę za trudy, za smutek i ból
koronę nam włoży na skroń.
Na tronie posadzi nas Zbawca i Król;
ach, podaj nam, Zbawco Swą dłoń.