„A podziękowawszy, złamał i rzekł: Bierzcie, jedzcie, to jest ciało moje za was wydane;
to czyńcie na pamiątkę moją” – 1 Kor. 11:24 (NP).
Drodzy Czytelnicy!
Ze względu na opóźnienia w wydawaniu naszego czasopisma w tym roku wyjątkowo w pierwszym numerze publikujemy artykuły związane z Pamiątką Wieczerzy Pańskiej, mając nadzieję, że pomogą one w przygotowaniach do tego święta. W tym roku Pamiątkę obchodzimy w niedzielę, 24 marca, po zachodzie słońca, gdyż właśnie wtedy, zgodnie z żydowskim kalendarzem, rozpoczyna się dzień 14 Nisan.
„Będzie wam ten dzień na pamiątkę; i będziecie go obchodzić za święto Panu w narodziech waszych; ustawą wieczną obchodzić go będziecie” – 2 Mojż. 12:14. W ten właśnie dzień Żydzi zgodnie z zaleceniem Bożym obchodzili święto Paschy. My natomiast, kierując się zaleceniem samego Pana, w ten sam dzień obchodzimy Jego Pamiątkę. „Albowiem jam wziął od Pana, com też wam podał, iż Pan Jezus tej nocy, której był wydan, wziął chleb, a podziękowawszy, złamał i rzekł: Bierzcie, jedzcie; to jest ciało moje, które za was bywa łamane; to czyńcie na pamiątkę moją” – 1 Kor. 11:23-24.
Kalendarz, którym posługują się Żydzi, jest kalendarzem księżycowym, to znaczy, że początek każdego miesiąca wyznaczany jest przez nów księżyca. „I rzekł Bóg: Niech będą światła na rozpostarciu niebieskim, ku rozdzielaniu dnia od nocy, a niech będą na znaki, i pewne czasy, i dni, i lata” – 1 Mojż. 1:14. Dzień rozpoczyna się wieczorem po zachodzie słońca, zgodnie z zapisem Księgi Rodzaju: „I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą; i stał się wieczór, i stał się zaranek, dzień pierwszy” – 1 Mojż. 1:5. Taki sposób liczenia czasu został ustanowiony przez samego Boga. Dlatego też i my posługujemy się nim, wyznaczając datę Pamiątki.
(PK)