(odnośnie ofiar opisanych w 9-tym i 16-tym rozdziale 3 Ks. Mojżeszowej)
Wydaje się, jakbyśmy nie wyrazili dość jasno naszej myśli odnośnie nauk zawartych w tych dwóch rozdziałach. Nasze objaśnienia w Cieniach Przybytku, że rzeczy w nich opisane wyobrażają ofiary Dnia Pojednania, zostały źle zrozumiane. Bynajmniej nie uważamy, aby obie ceremonie odbywały się w jednym i tym samym żydowskim Dniu Pojednania, lecz rozumiemy – że rzeczywistość (pozafigura) tych dwóch obrazów wypełnia się w pozafiguralnym Dniu Pojednania – to jest w Wieku Ewangelii.
Opis, jaki znajduje się w 9-tym rozdziale 3 Ks. Mojżeszowej odnosi się do poświęcenia kapłanów. Opisana tam ceremonia przedstawia poświęcenie Aarona i miała być powtarzana za każdym razem, ilekroć arcykapłan obejmował swój urząd. Obrządek ten miał więc być powtarzany jedynie w przypadku śmierci arcykapłana, gdy na jego miejsce miał być wybrany ktoś inny. Gdyby zatem tak się zdarzyło, że w jednym roku umarłoby kilku arcykapłanów, to ceremonia ta byłaby powtarzana przy każdym wstępującym na urząd arcykapłański potomku Aarona. Mogłoby także się zdarzyć, że opisana w 9-tym rozdziale ceremonia nie byłaby odprawianą przez wiele lat. Dla przykładu Aaron – po objęciu urzędu arcykapłańskiego żył blisko 40 lat, zatem nie było potrzeby odprawiania tej ceremonii, aż dopiero po jego śmierci, gdy Eleazar – syn Aarona – otrzymał ten urząd. Wówczas też ceremonia poświęcenia została ponownie odprawiona.
Natomiast ceremonia, której opis czytamy w 16-tym rozdziale 3 Ks. Mojżeszowej, była powtarzana każdego roku (dziesiątego dnia siódmego miesiąca – przyp. red.). Zgodność, o jakiej mówiliśmy, że zachodzi pomiędzy tymi dwiema ceremoniami, wyrażona jest poprzez ofiary, które w obu przypadkach składały się z cielca i kozła. W pozafigurze mają one to samo znaczenie: cielec wyobraża Arcykapłana, zaś kozioł kapłanów. Jezus umarł tylko raz (a nie więcej razy), dlatego śmierć cielca w obu przypadkach przedstawia Jego ofiarę. Ponieważ Kościół również umiera tylko raz, zatem ofiara kozła w obu opisach wyobraża śmierć członków pozaobrazowego kapłaństwa, którego Głową jest sam Pan.
Ktoś może zapyta: Dlaczego użyto dwóch obrazów? Na to odpowiadamy, że na śmierć Jezusa (i Jego Kościoła) należy spojrzeć z dwóch stron. Aby osiągnąć boską naturę i urząd Królewskiego Kapłaństwa (a tym samym w przyszłości sprawować dzieło Chrystusowe), tak Jezus, jak i Kościół potrzebowali złożyć w ofierze swe człowieczeństwo. Gdyby nawet świat nie wymagał odkupienia spod wyroku śmierci, to dla otrzymania tak wysokiej godności i urzędu tego rodzaju ofiara musiała zostać złożona. Z drugiej strony widzimy jednak, że rodzaj ludzki jest grzeszny i dlatego odkupienie jest dla niego rzeczą nieodzowną. Bez niego dzieło „naprawienia wszystkich rzeczy” nie mogłoby się rozpocząć, pomimo wywyższenia Chrystusa i Jego Kościoła do boskiej natury.
Przeto „lepsze ofiary” Chrystusa obejmują dwa odrębne i oddzielne – a jednak bardzo ważne – dzieła. Jest niezbędne, aby Jezus i Jego naśladowcy cierpieli, a tak weszli do chwały. To jest pokazane w 9-tym rozdziale 3 Ks. Mojżeszowej. Było także niezbędnie potrzebne, aby ofiara za grzechy została złożona (za rodzaj ludzki), a w ten sposób świat mógł skorzystać z błogosławieństw, które przyniesie restytucja. Jest to pokazane w figurze opisanej w 16-tym rozdziale tej księgi.
Powtarzamy zatem, że ofiary opisane w 9-tym i 16-tym rozdziałach są tymi samymi, wypełniającymi się w tym samym pozafiguralnym Dniu Pojednania, czyli w Wieku Ewangelii.
Czy pamiętasz te myśli:
• W jaki sposób należy rozumieć myśl, że opisane w 9-tym i 16-tym rozdziałach obrazy „wyobrażają ofiary Dnia Pojednania”?
• Z jakim wydarzeniem związana była ceremonia opisana w 9-tym rozdziale?
• Jak często była ona powtarzana?
• W czym wyraża się zgodność pomiędzy ceremonią poświęcenia kapłanów a obrzędem powtarzanym każdego roku podczas Dnia Pojednania?
• Dlaczego użyto dwóch obrazów?
• Czy Jezus (a także i Kościół) mógł dostąpić swej chwały bez złożenia w ofierze swego człowieczeństwa?
• Czy dzieło „naprawienia wszystkich rzeczy” mogło by mieć miejsce, gdyby ofiara za grzech nie została ułożoną?