Może ze strasznej zawiei,
Co świat ten naokół niszczy,
Nie sami li gruzy wyrosną,
Nie sami li kupy zgliszczy.
Może w zapasach olbrzyma,
Zło się nareszcie przełamie
I Bóg już na jego miejscu
W ludzkim zamieszka chramie
Na Straży
nr 1967/6
- Może ze strasznej zawiei - wiersz
- Wykład pożegnalny
- Dzień małych początków „A tak narodowie oni bali się Pana, wszakże przecie rytym
- Tajemne występki i samowolne grzechy
- Zaginione i zbawione
- Echo z konwencji - Flers Lez Lille (Francja)