„Miłość nigdy nie ustaje; bo jeśli są proroctwa, przeminą; jeśli języki, ustaną, jeśli wiedza, wniwecz się obróci. Bo cząstkowa jest nasza wiedza i cząstkowe nasze prorokowanie; Lecz gdy nastanie doskonałość, to, co cząstkowe, przeminie” – 1 Kor. 13:8-10 (NP).
Drodzy Czytelnicy!
W bieżącym numerze, oprócz innych artykułów, znajdziecie krótki przedruk z książki „Nowe Stworzenie” zatytułowany „Złota Reguła w praktyce”. C. T. Russell w publikowanych przez siebie dziełach zachęca czytelników do stosowania w swoim postępowaniu Złotej Reguły. Pobieżna sonda wśród braterstwa wykazała, że dzisiaj termin ten nie jest tak powszechnie znany jak dawniej i wymaga objaśnienia (zob. W. T. 4567, Na Straży 1976/5/02, str. 67).
Złotą Regułą jest nazwana wypowiedź naszego Pana zapisana w Ewangelii Mateusza: „Wszystko tedy, co byście chcieli, aby wam ludzie czynili, tak i wy czyńcie im; tenci bowiem jest zakon i prorocy” – Mat. 7:12.
Ta nauka Pisma Świętego, zwana często Złotą Regułą, nakazuje nam czynić ludziom tak, jak byśmy chcieli, żeby nam czyniono. Jednak ważność tej zasady uznają nie tylko chrześcijanie czytający Biblię. Złota Reguła jest nazywana najważniejszą etyczną zasadą całej ludzkości. O jej uniwersalności świadczy fakt, że pojawia się ona w różnych nurtach religijnych i filozoficznych.
Konfucjanizm – Nie czyń innym tego, czego byś nie chciał, by czyniono tobie. Konfucjusz, Dialogi
Buddyzm – Nie traktuj innych w sposób, jaki wobec siebie uznałbyś za bolesny. Budda, Udana-warga
Hinduizm – Oto najwyższa powinność: nie czyń innym tego, co wywołałoby ból, gdyby było czynione tobie. Mahabharata
Judaizm – Co nienawistne tobie, nie czyń tego swemu bliźniemu. Oto cała Tora. Cała reszta to komentarz. Hillel, Talmud
Pojawianie się idei niesionej w Złotej Regule niezależnie w różnych kulturach na przestrzeni dziejów świadczy o tym, że została ona zapisana w sumieniu ludzi przez samego Stwórcę.
(PK)