CHEŁM 18 CZERWIEC 1995 R.

Drodzy w Jezusie Chrystusie, Braterstwo. Pragniemy się podzielić z Czytelnikami „Na Straży” radością, jakiej doznaliśmy na uczcie duchowej w Chełmie, w dniu 18 czerwca 1995 r. Było to drugie spotkanie naszej społeczności w historii tego miasta. Mając na uwadze przywilej głoszenia Ewangelii oraz duchowe wartości, jakie wnosi Prawda do ludzkich serc, postanowiliśmy nagłośnić nasze spotkanie przez rozwieszenie plakatów w różnych częściach miasta. Dzięki Ojcu naszemu i Chrystusowi, przy pięknej pogodzie przybyło liczne grono uczestników i sala kina „Zorza” była wypełniona po brzegi.

Przewodniczył br. Roman Rorata.
Program przewidywał 3 wykłady.

1. Bóg jest miłością.
2. Dlaczego Chrystus umarł?
3. Gdzie są umarli?
4. Godzina pytań i odpowiedzi, jeśli wpłyną pytania od publiczności.

Pierwszym wykładem usłużył br. Piotr Krajcer na temat: „Bóg jest miłością”. Mówca wykazał, że Bóg w swym postępowaniu z człowiekiem okazał wielką miłość opartą na mądrości, sprawiedliwości i mocy, ten przymiot dostarczył ceny okupowej ofiary, jaką stanowiło doskonałe człowieczeństwo Jezusa, ofiarowane na zgładzenie grzechów świata.

Drugi temat „Dlaczego Chrystus umarł?” wygłosił br. Józef Sygnowski. Liczne dowody z Pisma Świętego zacytowane w czasie wykładu, umocniły nasz pogląd, że śmierć Jezusa uwolniła Adama i jego potomstwo od wiecznej śmierci i daje możność każdemu człowiekowi ubiegać się o życie wieczne.

Trzeci temat wygłosił br. Paweł Suchanek pt. „Gdzie są umarli?”. Mówca przedstawił różne poglądy na śmierć, np. niewierzących pogan, katolików, protestantów i wykazał, że nie mają one uzasadnienia w Piśmie Świętym, które wyraźnie mówi, że śmierć jest rzeczywistą śmiercią, a w Chrystusie Jezusie jest nadzieja zmartwychwstania dla wszystkich ludzi, którzy zeszli do grobu.

Z powodu braku pytań od publiczności ostatnim wykładem usłużył br. Stanisław Sroka o „narodzeniu z wody i Ducha Świętego”. Mówca w temacie uwydatnił działalność Ducha Św. w sercach i umysłach wiernych, na jego uświęcającą moc w tych, którzy ofiarowali się na służbę Bogu.

Powyższa tematyka Słowa Bożego stworzyła przyjemną atmosferę wśród uczestników konwencji. Dziękujemy Ojcu Niebieskiemu za błogosławieństwa z tego spotkania. Serdecznym życzeniem uczestników było, aby przesłać Drogim Czytelnikom „Na Straży” życzenia trwania w Prawdzie aż do zwycięstwa.

Za uczestników br. Stefan Głąb

---

WROCŁAW, 18 CZERWIEC 1995 R.

Drodzy Braterstwo oraz wszyscy Drodzy Czytelnicy „Na Straży”!

Życzeniem wszystkich uczestników konwencji zorganizowanej przez zbór Ludu Pana we Wrocławiu było, aby tymi błogosławieństwami, jakich udzielił nam nasz dobry Ojciec Niebieski, podzielić się ze wszystkimi miłującymi Prawdę.

Przy łasce i pomocy naszego dobrego Ojca i Pana Jezusa Chrystusa w dniu 18 czerwca br. zbór Pański we Wrocławiu przygotował braterską ucztę duchową. Na program konwencji złożyły się cztery wykłady ze Słowa Bożego, które z zainteresowaniem wysłuchaliśmy.

Po rozpoczęciu i przywitaniu uczestników przez miejscowego brata, pierwszym wykładem usłużył br. Daniel Kołacz. Na podstawie słów z Ew. Mateusza 1:1-4 nazwał temat: „Kto będzie największy w Królestwie Bożym?”. Brat wielokrotnie podkreślał z naciskiem, że „…jeżeli nie staniecie się jako dzieci, nie wejdziecie do Królestwa”. Następnym wykładem usłużył br. Michał Targosz, który za podstawę rozważań obrał słowa z Listu Jana 3:1-3. Brat starał się przekazać wartości płynące z miłości Ojca Niebieskiego do nas jako Jego dzieci. Mówił bardzo sugestywnie, z niezwykłym uczuciem o wartości miłości w kręgu chrześcijańskiej rodziny. Kolejnym wykładem usłużył br. Józef Potempa, który swoje rozważania nazwał: „Problemy pierwszych chrześcijan”. Na podstawie słów Ew. Łukasza 7:18-20; 24:13-25 i Mat. 11:1-6 przedstawił problemy, przed którymi stawali nasi duchowi bracia w zaraniu Wieku Ewangelii i ostrzegał przed zagrożeniami, przed jakimi stoi lud Boży obecnie. Ostatnim wykładem ze Słowa Bożego podzielił się br. Roman Pietruszka. Mówił o odpowiedzialności chrześcijan w obecnych czasach wobec Prawdy, gdy dochodzi do rozmijania się ich postępowania z zasadami, które niesie Prawda. Około godz. 15.45 konwencję zakończono pieśniami i modlitwą dziękczynną za otrzymane błogosławieństwa.

Za uczestników – br. Stanisław Marek

---

KOSTKI DUŻE, 24-25 CZERWIEC 1995 R.

Drodzy Bracia i Siostry w Chrystusie Panu naszym oraz wszyscy Czytelnicy czasopisma „Na Straży”! Niniejszym dzielimy się radościami, jakich staliśmy się uczestnikami na dwudniowej konwencji w Kostkach Dużych koło Buska-Zdroju, zorganizowanej przez miejscowy zbór. Braterstwo Dziewięccy użyczyli nam swoich zabudowań i szczerze nas przyjęli.

W ciągu dwóch dni usłyszeliśmy 10 wykładów ze Słowa Bożego. Tematyka była wielce uduchowiona i na czasie.

1. Br. Zdzisław Kołacz na życzenie organizatorów przejął przewodnictwo w pierwszym dniu konwencji i zarazem podzielił się pewnymi refleksjami z przeszłości. Jak niegdyś Bóg wspomniał na Noego w czasie potopu i na Abrahama podczas zniszczenia Sodomy, podobnie Bóg założył księgę pamiątkową „dla tych, którzy boją się Pana i czczą Jego imię” – Mal. 3:16. Mówca wspomniał na brata Russella, który stworzył bogatą literaturę objaśniającą Pismo Św. i wymienił niektóre postacie naszych czasów, które przysłużyły się sprawie Pańskiej. Wspomniani zostali br. August Stahn, dobry organizator, założyciel wielu zborów w przedwojennej Polsce, zginął w obozie koncentracyjnym w Nordhausen, 28 marca 1945 roku, od ciosu za danego w głowę przez rozszalałego obozowego kapo. Bracia Paweł Dudniczak, Roman Nalepa, Wincenty Adler, którzy zostali straceni przez Niemców za to, że nie chcieli wziąć broni do ręki, by zabijać innych. Mikołaj Grudzień, który zginął z rąk fanatyków katolickich wraz z innymi osobami w Zemborzycach k/Lublina, w roku 1949 w nocy z 25 na 26 czerwca, podczas zjazdu religijnego. Bracia Jan Gumiela, Leon Molo, Juliusz Dąbek, Wojciech Kościelniak, Stanisław Sikora, Dymitr Kopak, Adam Ziemiński, Władysław Jończy i wielu innych, których lista byłaby dość długa. Oni wszyscy zapisali się wiernością i pracą w służbie Pańskiej na polu ewangelicznym.

2. „Wola Boża” to tytuł wykładu br. Piotra Garbacza, opartego o słowa z 1 Tes. 4:1-3. Bóg przed stawił swoją wolę wiernym i chce, by ją wypełniali oraz zgodnie z nią postępowali. Wolą Bożą było, by powołanych w wieku Ewangelii obdarzyć łaską duchowego dziedzictwa, która jest niezasłużoną przez nas życzliwością Boga. Najwyższy stopień wiary wyraża się w wypełnianiu woli Bożej. Na koniec mówca postawił pytania: Jak dalece jesteśmy posłuszni woli Bożej, w jakim stopniu oddaliśmy się do dyspozycji Bogu, Prawdzie i braciom, by im służyć i jak silnie zjednoczeni jesteśmy z Bogiem, a oddzieleni od grzechu, szatana, świata i własnego „ja”?.

3. Brat Ignacy Miksa z Kościeliska usłużył wykładem na temat „Mądrość pochodząca z góry” – Jak. 3:17. Wartość tej cennej cechy docenił król izraelski Salomon, prosił o nią Boga, za co otrzymał od Niego pochwałę. Dla chrześcijan taka mądrość jest potrzeb na w każdej dziedzinie życia, której podstawą jest Chrystus (1 Kor.l:30).

4. Słowa z Listu do Tytusa 2:1 „Ty mów, co odpowiada zdrowej nauce” stanowiły podstawę wykładu br. Andrzeja Dąbka z Chrzanowa. Mówca wykazał siedem doktryn zdrowej nauki: Okup, wiara, usprawiedliwienie, poświęcenie, powołanie, restytucja i zmartwychwstanie, oraz wskazał na przestrogę Pisma Św., iż mieli powstać ludzie, mający uszy świerzbiące na głos zdrowej nauki. Dla takich zdrowa nauka miała stać się kamieniem obrażenia (2 Tym. 4:3).

5. Ostatnim wykładem w tym dniu usłużył br. Adam Kubic. Za podstawę wykładu posłużyły słowa z Dzieje Ap. 3:21-22, mówiące o tym, że niebiosa przyjęły Pana Jezusa „aż do czasu naprawienia wszystkich rzeczy”. Mówca szeroko omówił sprawę wybranego narodu izraelskiego, wskazał na wypełniające się proroctwa i powrót łaski Bożej, uwidocznionej w powstaniu państwa Izrael, co stanowi mocny dowód obecności Jezusa Chrystusa.

W drugim dniu konwencji przewodniczył br. Józef Sygnowski.

6. Jako pierwszy usłużył wykładem br. Daniel Kołacz na temat: „Gdzie jest Duch Pański, tam jest wolność” – 2 Kor. 3:17. Brat argumentował, że wolność nie może prowadzić do nieporządku wśród wierzących, lecz do właściwego korzystania z przywilejów i sposobności służby, mając na uwadze napomnienie apostolskie, aby pod pozorem wolności nie pozwalać cielesnym ambicjom (Gal. 5:13).

7. Br. Krzysztof Olszewski wygłosił wykład na temat „Siedem okresów Kościoła” – Obj. 1:11. Omówione zostały charakterystyki tych okresów, jedną z nich było odstępstwo od nauki ewangelicznej. Okres reformacji służył temu, aby powrócono do pierwotnej czystości nauki, przeciwstawiano się temu odstępstwu, za co groziły bulle papieskie, prześladowania, a nawet śmierć. Przedstawione zostało dzieło Johna Wyclifa, który przetłumaczył Biblię na język angielski i Jana Husa, krytykującego nadużycia i rozwiązłość duchowieństwa katolickiego. Jan Hus został spalony na stosie w Konstancji w 1415 r.

8. Wykład na temat „Ziarno gorczyczne” – Mat. 13:31-32 wygłosił br. Edward Pilch. Mówca na podstawie przypowieści Jezusa przykładowo przedstawił stan kościelnictwa, które na podobieństwo krzewu gorczycy wzrasta do wielkich rozmiarów, nigdy jednak nie jest drzewem, lecz jego makietą. Nominalny system chrześcijański nie jest tym, czym się być mieni.

9. Br. Zdzisław Kołacz usłużył wykładem na temat: „Zdrowa nauka” – 1 Tym. 6:3-5. Mówca dostarczył liznych przykładów zdrowej nauki, która – jak pokarmy cielesne – dostarcza potrzebnych elementów do właściwego rozwoju duchowego. Zachęcił słuchaczy, aby pilnie zważali na przyjmowanie tylko zdrowej na- ki.

10. Na zakończenie konwencji wykładem usłużył br. Roman Rorata. W swym rozważaniu pt. „Radosne spotkania i smutne pożegnania” mówca nawiązał do radości wynikłych ze spotkań braterskich w czasie uczt konwencyjnych. Za motto rozważań wziął on posłannictwo Eliezera, który przyprowadził Rebekę, żonę dla Izaaka (2 Mojż. 24 rozdział). W wielkim skrócie została przedstawiona pozaobrazowa lekcja, jaką Bogu upodobało się ukryć w tym zdarzeniu, wskazująca na wielką radość, jaka wyniknie z faktu połączenia się Chrystusa Pana ze swą Oblubienicą – Kościołem.

Zostaliśmy ubogaceni licznymi duchowymi błogosławieństwami z tematyki biblijnej. Kuchnia karmiła nas smacznymi potrawami. W gronie około 400 osób wielbiliśmy naszego Boga pieśnią i uczuciem wdzięczności za udzielony nam przywilej braterskiej społeczności. Chwała Bogu naszemu za tę duchową przystań i wypoczynek przy Jego dobrym Słowie.

Z upoważnienia uczestników – br. Roman Rorata

---

WOLA LUBECKA 15-16 LIPIEC 1995 R.

„O jako są miłe przybytki Twoje, Panie zastępów! Żąda i bardzo tęskni dusza moja do sieni Pańskich… Albowiem lepszy jest dzień w sieniach Twoich, niż gdzie indziej tysiąc. Obrałem sobie raczej w progu siedzieć w domu Boga swego, niżeli mieszkać w przybytkach niezbożników. Albowiem Pan Bóg jest słońcem i tarczą”… – Psalm 84:2-13.

Tak jak Dawid wysoko oceniał miejsce szczególnej społeczności z Bogiem, tak też podobnie ocenili i odczuli to błogosławieństwo wszyscy, którzy licznie (ponad 600 osób) zjechali się na 7. już konwencję w Woli Lubeckiej. Jak poprzednie tak i ta odbyła się w tym samym gościnnym domu braterstwa Parnaków.

Ta 7. konwencja to przede wszystkim wielka Łaska Boża, lecz także wynik wielkiej życzliwości i pomocy wielu braterstwa. Na przykład, na obecną konwencję bracia z Biłgoraja dostarczyli krzesła, tak że siedzenie było wygodniejsze, a pokarmy przygotowane przez siostry tamtejszego zboru, były nadzwyczaj smaczne.

Uczestnikami tegorocznej miłej społeczności byli też braterstwo zza granicy – z Francji, Australii, Ukrainy. Było nawet 2. Żydów z Izraela, którzy od kilku lat utrzymują społeczność z naszymi braćmi.

W odosobnieniu od gwaru tego świata, w pięknej okolicy, przy słonecznej pogodzie, a szczególnie w serdecznej i miłej atmosferze braterskiej miłości słuchaliśmy różnych wykładów ze Słowa Bożego. Przed wykładami dzieci deklamowały wiersze o budującej treści. Wykładami służyli:

1. Br. Kazimierz Tomiak (z Francji) – „Panie, któż będzie przebywał w przybytku Twoim” – Psalm 15:1-15.
2. Br. Henryk Kamiński – „Koniec przykazania jest miłość z czystego serca i z sumienia dobrego i z wiary nieobłudnej” –1 Tym. 1:5.
3. Br. Adolf Dębski (z Francji) – Trzy wielkie przymierza (Gal. 4:22-31).
4. Br. Edward Pietrzyk – I nie znaleziono go więcej, albowiem zabrał go Bóg (1 Mojż. 5:24).
5. Br. Eugeniusz Szarkowicz – Wspomnienia z podróży do Izraela (Łuk. 21:29-31).
6. Br. Jan Knop – Przyszłe dziedzictwo Nowego Stworzenia.
7. Br. Stanisław Sroka – Reformatorzy a żniwo.
8. Br. Grzegorz Kwaśnik – „Panie! dobrze nam tu być” – Mat. 17:4.
9. Br. Roman Rorata – „Czcij ojca twego i matką” – Efez. 6:1-3.

W miłej społeczności braterskiej i słuchaniu Słowa Bożego odczuliśmy przedsmak obiecanego i już bliskiego Królestwa Bożego.

Br. Mieczysław Jakubowski

---

BUDZIARZE 22-23 LIPIEC 1995 R.

Dzięki łasce Pana Boga po raz trzeci podwórze s. Babijowej zapełniło się braćmi i siostrami w Jezusie Chrystusie. Przybyli tu Braterstwo z różnych stron Polski i zza granicy – z Francji, Ukrainy oraz dalekiej Australii. W zaciszu lasu i pól, wśród których toczy swoje wody Tanew, w przygotowanym dla braterskiej społeczności pomieszczeniu na widocznym dla wszystkich miejscu widniał napis: „Słuchaj, ludu mój, nauki mojej” – Psalm 78:1.

Słowa te wskazywały cel tak licznego (około 1200 osób) zgromadzenia się uczestników konwencji. Do tego wersetu z Pisma Świętego nawiązał br. Roman Rorata, witając zebranych słowami Zbawiciela: „POKÓJ WAM” i zachęcając do wnikliwego słuchania nauki Bożej.

Brat, zgodnie z wolą braci gospodarzy i zebranych, przekazał przewodniczenie w pierwszym dniu br. Henrykowi Plewniokowi, w drugim br. Józefowi Sygnowskiemu. W śpiewie przewodniczyli br. Paweł Dąbek i Mirosław Suchanek.

Pierwszym wykładem, na temat czasów ostatecznych, usłużył br. Adolf Dębski (Francja). Treść rozważań opierała się głównie na przypowieści naszego Pana o żniwie, z 13 rozdz. Ew. św. Mateusza.

Rozważania nad testamentem Dawida (1 Król. 2:1-9) były tematem duchowej usługi br. Michała Kopaka.

„Staranie o swoich” 1 Tym. 5:8 to temat lekcji, którą usłużył br. Piotr Krajcer.

Czwartym tematem – „Jednego mamy Boga” – 1 Kronik 8:5-6 usłużył br. Waldemar Szymański; omówił on czczenie bogów przez różne pogańskie narody, akcentując, że wszystko to, co zajmuje pierwsze miejsce w naszych sercach i umysłach, czemu najwięcej poświęcamy czasu, staje się naszym bożkiem.

Ostatnia w tym dniu duchowa usługa o chrzcie należała do br. Zdzisława Kołacza, kończyła się nad rzeką, w której symbol chrztu przyjęło dziewięć osób, w tym młode małżeństwo z Australii. Przy symbolu usługiwał br. Aleksander Lipka. Życzymy im błogosławieństwa Bożego w tym najlepszym przedsięwzięciu – w drodze za Panem.

Wieczorny śpiew, który trwał do godz. 24, 00, zakończył pierwszy dzień braterskiej duchowej społeczności.
W drugim dniu pierwszym wykładem usłużył br. Daniel Krawczyk na temat: „Pokój Boży” – Filip. 4:7.

Rozważaniem dotyczącym fundamentu czasów ostatecznych podzielił się z braterstwem br. Daniel Kaleta. Dokładnej analizie został tu poddany obraz cudzoziemca i stróża – Abakuk 2:4; 1 Piotra 2:11-12; Ezech. 37:7.

Trzecim z kolei tematem „Nie gardźmy dniem małych początków” usłużył br. Ireneusz Kołacz (z Australii). Treść tej lekcji została zaczerpnięta głównie z czwartego rozdziału proroctwa Zachariasza.

„Pan jest” – Ew. św. Jana 20:7 – to temat, którym usłużył br. Adam Kubic, podkreślając ważność i działalność naszego Pana podczas wtórej Jego obecności.

Trzynastoma napomnieniami do chrześcijańskiego życia – Rzym. 12:9-21, modlitwą Pańską i odśpiewaniem Psalmu 133 zakończyła się przystań duchowa dla tych, którzy byli spragnieni słuchania Słowa Bożego, a Słowo to, mamy nadzieję, stanie się „pochodnią ich nogom” aż do następnego spotkania.

Józef Sygnowski

CHORZÓW, 22 MAJ 1994 R.

„Zawsze się radujcie” – 1 Tes. 5:16.

Z radością dzielimy się otrzymanymi uczuciami braterskiej miłości, jakiej udzielił nasz dobry Ojciec, Stwórca wszechświata, na uczcie duchowej w Chorzowie w hali Klubu Sportowego „Ruch”.

Na rozpoczęcie sezonu konwencyjnego mieliśmy spotkanie dużej społeczności braterskiej oraz możliwość karmienia się Słowem Bożym. Pięciu braci dzieliło się wykładami z najwspanialszej księgi na ziemi, jaką jest Pismo Święte.

Oto poruszane tematy:

1. Brat Jan Kopak – „I ujrzą wszyscy zbawienie Boże” – Łuk. 3:16. Br. wspomniał o wesołej nowinie Królestwa i zbawienia całej ludzkości. Pan Bóg chce, aby wszyscy byli zbawieni i do znajomości prawdy przyszli.

2. Brat Adam Kozak – Zesłanie Ducha Świętego (Dzieje Ap. 2:4). Br. wskazywał na działalność i moc Ducha Świętego – kto go posyła i jakie są owoce Ducha Świętego.

3. Brat Łukasz Szatyński (wykład dla publiczności) – Jedność Chrześcijańska (Dzieje Ap. 2:42). Br. wskazywał na wspaniałość Planu Bożego, prawdziwą jedność chrześcijańską oraz na przyczyny odstępstwa od tej jedności.

4. Brat Eugeniusz Szarkowicz – Chwała Bogu, który daje zawsze zwycięstwo (2 Kor. 2:14). Br. wspominał na czynniki, które prowadzą nas do zwycięstwa, jak mamy walczyć z przeciwnościami i do kogo mamy się zwracać, aby otrzymać pomoc.

5. Brat Henryk Plewniok – Działalność Ducha Świętego. „A ten, który nas utwierdza z wami, w Chrystusie, i który nas pomazał, Bóg jest. Który też zapieczętował nas i dał zadatek Ducha w serca nasze” – 2 Kor. 1:21-22.

Miłym akcentem były prezentowane przez najmłodszą naszą społeczność pieśni przy akompaniamencie instrumentów muzycznych. Pieśnią i wspólną modlitwą oddaliśmy chwałę Stwórcy za liczne błogosławieństwa na uczcie duchowej, którymi pragnie my podzielić się ze wszystkimi Czytelnikami pisma „Na Straży”.

E. Hojnca

---

ANDRYCHÓW, 5 CZERWIEC 1994 R.

Podobnie jak w latach poprzednich, przy udziale Zborów w Andrychowie i Jaroszowicach mieliśmy okazję, przy łasce Pana, urządzić konwencję w dniu 5 czerwca, w sali Domu Kultury w Andrychowie. Przelotne opady deszczu nie stanowiły przeszkody do przybycia braci z różnych stron kraju. Sala, jak zawsze, była przepełniona i na twarzach braterstwa można było zauważyć radość ze wspólnego spotkania.

Pierwszym mówcą był br. Andrzej Olszewski, który swój wykład zatytułował „Aby krzyż Chrystusowy nie utracił mocy”. Wykład ten przypomniał nam o obowiązku głoszenia Ewangelii światu. Brat dawał przykłady z działalności kolporterów, którzy za czasów br. Russella chodzili od domu do domu, podobnie jak to czynią dziś Świadkowie i inne grupy religijne, głosząc Ewangelię.

Drugim wykładem usłużył br. Paweł Kozłowski. Podstawą jego tematu była historia Baalama z 4 Mojż. 22 rozdziału. Pomimo, że Baalam był prorokiem Pańskim, za swoje niewłaściwe postępowanie został przez Pana srodze doświadczony. Powinno to stanowić dla nas ostrzeżenie, że Pan jest konsekwentny w swoim postanowieniu.

W trzecim wykładzie pt. „Moja wiara” br. Józef Sygnowski przedstawił różne aspekty wiary. Może być wiara grupowa, wyznaniowa i indywidualna. Bóg uznaje tylko wiarę indywidualną jako osobiste przekonanie, zaufanie i uwierzenie Jemu. Przypomniał, że bez wiary nie można podobać się Bogu (Hebr. 11:6).

Po przerwie obiadowej zespół muzyczny oraz chór dziecięcy zaprezentował kilka pieśni młodzieżowych o tematyce religijnej.

Sylwester Adler usłużył ostatnim wykładem pt. „Właściwe i niewłaściwe oczekiwanie czasów końca”. Przypomniał, że od czasów apostolskich wierzący spodziewali się rychłego powrotu Jezusa Chrystusa. Przez cały wiek ewangelii wystawiano różne daty, które w większości nie spełniły się. Czas potwierdził słuszność słów Jezusa wypowiedzianych po Jego zmartwychwstaniu, a zapisanych w Dziejach Ap. 1:7: „Nie wasza rzecz znać czasy i chwile”. Temat ten dla wielu braterstwa, którzy uznają wtóra obecność Pańską jako pewnik, wydał się bardzo dyskusyjny.

W czasie trwania konwencji po pierwszym wykładzie aż do przerwy obiadowej zorganizowano dla dzieci w dwóch grupach wiekowych szkółkę, którą prowadzili bracia zajmujący się pracą z młodzieżą.

Czas naszej społeczności szybko minął. Po pieśni i wspólnej modlitwie braterstwo rozjechało się do domów. Mamy nadzieję, że różnorodność wykładów i różne spojrzenia na ważne tematy zachęci braci do głębszego studiowania Pisma Świętego.

za uczestników Józef Potempa

---

UKRAINA – ZŁOCZÓW

W dniach 1 i 2 maja 1994 r. w zabudowaniach brata Eugeniusza Dowgania zorganizowano większe nabożeństwo. Były to dwa dni świąt Wielkanocy, jakie wg kalendarza gregoriańskiego przypadały w tym roku. Braterstwo szeroko otworzyli przed nami podwoje swego domu, mogliśmy słuchać Słowa Bożego. Około 90 osób braterstwa przybyło z różnych stron Ukrainy – Lwowa, Tarnopola, Łucka, Winnik, Polan, Grzybowic i Iwanofrankowska. Byli też bracia z Polski, którzy usługiwali Słowem Bożym. W bardzo przyjemnej atmosferze smakowaliśmy się szczęściem braterskiej społeczności.

W pierwszym dniu przewodniczył br. Zygmunt Pasierski z Grzybowic. Okolicznościowym wykładem na temat zmartwychwstania usłużył br. R. Rorata „Pamiętaj, że Jezus Chrystus powstał z martwych” – 2 Tym. 2:8. Następnym wykładem okolicznościowym do chrztu na temat „Wszczepieni w śmierć Chrystusa” usłużył br. Józef Sygnowski. Dziesięć osób zgłosiło swoją chęć poświęcenia się Bogu na służbę. Była to bardzo podniosła chwila, wynikająca z faktu, że są jeszcze na ziemi serca, które pragną zaciągnąć się do służby Pańskiej. Życzymy im wiele błogosławieństw od Ojca Niebiańskiego i wytrwania w dobrym przedsięwzięciu serca aż do końca. Trzecim wykładem, na temat „Oczy i uszy” – Izaj. 33:17; Efez. 1:18 usłużył br. Fr. Czerniak, w którym poruszył błogosławieństwa wynikające ze zrozumiewania Prawd Bożych, wskazujących chwalebną przyszłość Królestwa Bożego.

W drugim dniu przewodniczył br. Grzegorz Dowgań z Winnik. Tematy tego dnia to: „Moc zmartwychwstania” – Fil. 3:10 – br. Sygnowski i „Siedem błogosławieństw Apokalipsy” – br. Rorata. W popołudniowych godzinach młodzież śpiewała pieśni ku chwale Bożej.

W trzecim dniu świąt mieliśmy zgromadzenie we Lwowie, w sali szkolnej, którą braterstwo wynajmują od kierownictwa szkoły. Wykładami znów usłużyli bracia z Polski: „Biedni i bogaci” – 2 Kor. 8:9 (br. Czerniak); „Królestwo zbudowane na mocy Bożej” -1 Kor. 4:20 (br. Sygnowski) i „Za drugim razem Józef dał się poznać braciom swoim” – Dzieje Ap. 7:13 – (br. Rorata).

Czas szybko nam minął na studiowaniu Słowa Bożego, byliśmy wdzięczni Bogu naszemu, że pozwolił nam wspólnie przeżyć tych kilka dni przy Jego dobrym Słowie, które nas pobudza do statecznego trwania przy Panu i bojowania dobrego boju wiary. Zapewne na długo utrwalą się nam w pamięci te błogie chwile braterskiej społeczności. Bogu nie będzie chwała!

Uczestnik

ANDRYCHÓW, 20 CZERWCA 1993 R.

Podobnie jak w poprzednich latach znowu na początku okresu konwencyjnego mieliśmy radość ze spotkania z braćmi w sali DK w Andrychowie.

Pierwszym wykładem na temat: „Według wiary waszej niech się wam stanie” usłużył br. D. Krawczyk. Brat przedstawił warunki zbudowania silnej wiary oraz niebezpieczeństwa popadnięcia w obłudną wiarę, która może być tylko powierzchowna, na pokaz, czyli bigoteria.

Brat Jan Ciechanowski w wykładzie na temat: „Wszystkiego doświadczajcie” przedstawił różne nurty myślowe, które zawsze interesowały naśladowców Chrystusa. Przyjmując jakąś naukę, musimy sprawdzić jej logiczny związek z Biblią oraz czy wytrzymuje ona próbę czasu.

Trzecim wykładem na temat: „Modlitwa” usłużył br. Paweł Suchanek. Brat mówił, jak ważna w życiu jest modlitwa. Przyrównał ją do zaworu bezpieczeństwa w różnych trudnościach oraz do kotwicy naszej wiary.

Po przerwie obiadowej br. Zdzisław Kołacz w wykładzie na temat: „Społeczność z świętymi” wykazał, jak ważne jest uczestnictwo w nabożeństwach (Hebr. 10:25). Społeczność z braćmi ma wpływ na nasze życie rodzinne, naszą postawę wśród ludzi oraz w Zborze.

Ostatnim wykładem usłużył br. Piotr Probierz z Ew. Łuk. 2:49: ,, W sprawach Ojca mego ja być muszę”. Na przykładzie dwunastoletniego Jezusa rozważał, czy w naszym życiu codziennym zajmujemy się należycie głoszeniem Ewangelii. Dbałość o byt materialny przesłania nam obowiązki, podjęte przy chrzcie względem Boga oraz braci.

W czasie konwencji dzieci miały szkółkę w oddzielnym pomieszczeniu. Do przerwy obiadowej zajęcia z dziećmi prowadzili bracia w dwóch grupach.

Do pieśni w czasie konwencji przygrywał zespół muzyczny z Krakowa. Jak zwykle pogoda nam dopisała i przybyło około 600 braci i sióstr na tę pierwszą wiosenną konwencję. Jeżeli Bóg pozwoli, jesienią znów będziemy chcieli urządzić dla braterstwa taką przystań duchową.

Za Zbór w Andrychowie br. Józef Potempa

---

LUBLIN, 27 CZERWCA 1993 R.

Słowa ap. Pawła „Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam i na wieki”, zapisane w Liście do Żydów (Hebr. 13:8), były mottem spotkania na jednodniowej konwencji w Lublinie. Tego dnia w Domu Kultury Kolejarza zgromadziło się ponad 300 osób. Była to jedna z pierwszych konwencji w bieżącym sezonie, dlatego emocjonalnie bardzo przeżywaliśmy ten dzień.

Pierwszym wykładem na temat „Dobry bój wiary” (2 Tym. 6:12) usłużył br. Zdzisław Kołacz. Podkreślał, że nie każdy bój można nazwać zgodnie ze słowami ap. Pawła „dobrym bojem wiary”. Liczne przykłady ze Słowa Bożego pozwoliły zauważyć taką różnicę.

Drugim wykładem, zatytułowanym „Słowa przestrogi” (1 Tes. 4:3), podzielił się br. Paweł Dąbek. Krótki zarys historii i okoliczności, w jakich św. Paweł pisał swoje słowa do Tesaloniczan, pozwalają zauważyć szereg nauk ukrytych w wersetach, kierowanych również do nas.

Następnym wykładem pt. „Największa jest miłość”, z Listu do Koryntian 13:13, usłużył br. Mieczysław Jakubowski. Miłość to wspaniała cecha ludzkiego charakteru. Miłość to uczucie, którego potrzebuje człowiek w każdym okresie swojego życia.

Po przerwie obiadowej odbyły się jeszcze dwa nabożeństwa. Pierwszym wykładem zatytułowanym , „Wykonało się”, z Ew Jana 19:30, usłużył br. Jan Knop. Przypatrując się życiu Pana Jezusa, możemy śmiało powiedzieć: „Wykonało się”. Każdy szczegół swej misji nasz Pan wykonał w stu procentach.

Ostatni mówca, br. Aleksander Lipka, podzielił się wykładem pt. „Szata weselna Oblubienicy” (Mat. 22:1-14). Podkreślił, iż szata wierzących powinna być nie tylko czysta i biała, ale również haftowana. Duchowe oczyszczanie i haftowanie szat to dzieło całego życia chrześcijanina.

Pieśnią i wspólną modlitwą oddaliśmy chwałę Stwórcy Najwyższemu za liczne błogosławieństwa mijającego dnia. Cząstką tych błogosławieństw dzielimy się z wszystkimi Czytelnikami pisma „Na Straży”.

Waldemar Szymański

---

KOSTKI DUŻE, 3-4 LIPCA 1993 R.

Zbór w Kostkach Dużych kolejny raz podjął się organizacji konwencji. Odbyła się ona w zabudowaniach braterstwa Dziewięckich. Organizatorzy włożyli wiele trudu, by przygotować materialną stronę konwencji. Konwencja to przede wszystkim karmienie się pokarmem duchowym, choć smacznych pokarmów cielesnych też nie brakowało.

Do przewodniczenia w tej części konwencji wybrano brata Zdzisława Kołacza.
W ciągu dwóch dni wysłuchaliśmy dziewięciu wykładów.
Pierwszy dzień.

1. Brat Józef Potempa: „Żniwo jeszcze nie skończone” – nauki chronologiczne nie są podstawą, aby uznać Żniwo za zakończone,

2. Brat Jan Knop: „Wysłuchaj mnie, gdy Cię wzywam” – znaczenie modlitwy i warunki jej wysłuchania,

3. Brat Daniel Kołacz: „Jakoście przyjęli Jezusa Chrystusa, tak w Nim chodźcie” – błędem jest szukanie nowych nauk i społeczności wśród innych wyznań,

4. Brat Józef Sygnowski: „Wypełnił się czas” – siedem podobieństw pomiędzy Żniwem Wieku Żydowskiego a Żniwem Wieku Ewangelii,

5. Brat Daniel Krawczyk: „Nasze potrzeby” – starania o potrzeby ziemskie nie mogą spowodować zaniechania starań o rzeczy duchowe.

Drugi dzień:

1. Brat Andrzej Dąbek: „Rady Nehemiasza” – wzorce postępowania zaczerpnięte z historii życia Nehemiasza,

2. Brat Roman Rorata: „Poselstwa okresu Żniwa Wieku Ewangelii” – poselstwa Aniołów z 14 rozdziału Księgi Apokalipsy,

3. Brat Piotr Krajcer: „Wszystko Pismo… jest natchnione,…ku naprawie” (2 Tym. 3:16) – przykłady z życia apostołów, z których możemy czerpać naukę,

4. Brat Paweł Dąbek: „Miasta” – interpretacja symbolu Wielkiego Miasta (ale nie Babilonu) z Apokalipsy.

Echo jest odzewem na wołanie. Echem konwencji jest sprawozdanie z niej. Ale prawdziwe echo konwencji rozlegnie się o wiele później – gdy naszym życiem odpowiemy na wołanie słyszane w wykładach. Na konwencji w Kostkach usłyszeliśmy wołanie o kontynuowanie pracy Żniwa, a także o podjęcie starań, by wyjaśnić wszelkie wątpliwości związane z tą nauką. Usłyszeliśmy też wołanie o rozwój naszego życia duchowego poprzez pielęgnowanie modlitwy, kontrolę naszego angażowania się w pogoń za życiem doczesnym, wyciąganie wniosków zarówno z błędów, jak i wzorcowych postaw innych. Wreszcie usłyszeliśmy wołanie o pogłębianie znajomości proroctw, szczególnie dotyczących naszych czasów. Od nas, którzy to wszystko słyszeliśmy, zależeć będzie odpowiedź – echo tej konwencji.

Dariusz Siwek

---

WOLA LUBECKA, 2-4 LIPCA 1993

Znów byliśmy odbiorcami błogosławieństw Bożych, które obficie spływały na społeczność, jaka miała miejsce w zabudowaniach br. Parnaków. Z różnych stron kraju, a także z zagranicy przybyło ponad 700 uczestników. Cieszyliśmy się bardzo widząc braterstwo z Australii, Kanady, Francji, Ukrainy i Rumunii. Pod każdym względem odczuwaliśmy Pańską łaskę.

Organizatorzy konwencji wynajęli autobus, który z Tarnowa dowoził przybywających na miejsce konwencyjne. Dla wielu stanowiło to duże ułatwienie. Pogoda była sprzyjająca. Kuchnia podawała smaczne posiłki. Stół Pański był obficie zastawiony pokarmami duchowymi, stosownymi do czasu, w jakim żyjemy oraz do różnych okoliczności życia.

Oto tematyka trzech dni konwencji:

1. Br. A. Dębski (Francja): „Chwałą i czcią ukoronowany” (Hebr. 2:6-9: Psalm 8:4-7).
2. Br. Cz. Suchanek: „Nasza rzeczpospolita jest w niebiesiech” (Filip. 3:20-21).
3. Br. A. Lipka: „Płacz i zgrzytanie zębów w ciemnościach zewnętrznych” (Mat. 13:42,50).
4. Br. A. Dąbek: „Przypatrujmy się jedni drugim ku pobudzaniu się do miłości” (Hebr. 10:24).
5. Br. R. Młotkiewicz (Francja): „Wspomnijcie na żonę Lota” (Łuk. 17:20-32).
6. Br. J. Sygnowski: „Rozkazuję nie ja, ale Pan” (1 Kor. 7:10).
7. Br. P. Merski (Australia): „Przyjęte i odrzucone ofiary” (Hebr. 11:4).
8. Br. P. Suchanek: „Nie wstydzę się Ewangelii Chrystusowej” (Rzym. 1:16).
9. Br. M. Kopak: „Bój o wiarę raz świętym podaną” (Judy 3).
10. Br. E. Szarkowicz: „Przyjdź Królestwo Twoje” (Łuk. 11:2).
11. Br. R. Rorata: „Zwiastuny Królestwa Bożego” (Łuk. 21:28).

Brat Dębski zdał krótką relację z wizyty u braterstwa w Rumunii oraz w Mołdawii, których odwiedzili w ramach pomocy humanitarnej. Mołdawia to tereny byłego ZSRR. Jest tam około 250 braci i sióstr, którzy korzystają z literatury wydanej przez br. Russella. Ich wiara i gorliwość godne są podkreślenia. Mimo ciężkich warunków materialnych statecznie trwają w Prawdzie. Wielu z nich z powodu wiary zostało dawniej wywiezionych na Sybir i wielu stamtąd już nie wróciło.

Brat Zygmunt Pasierski z Ukrainy również podzielił się kilkoma refleksjami z życia i działalności braterstwa za wschodnią granicą. Podziękował za pomoc, jaką otrzymują od innych braci i wyraził radość z uczestnictwa na konwencjach w Polsce.

Jeden z rumuńskich uczestników spotkania opowiedział krótko o pracy ewangelicznej, jaką prowadzą bracia w Rumunii, wydając ulotki dla publiczności.

Przeżyliśmy też błogosławione zebranie świadectw, w czasie którego braterstwo opowiadali o tym, jak Pan pomaga im w przezwyciężaniu samych siebie i pokonywaniu trudności, jakie niesie życie.

Tak zbliżyliśmy się do zakończenia uczty. Byliśmy ubogaceni pod każdym względem. Nie może ujść uwadze życzliwość sąsiadów br. Parnaków, którzy udostępnili nam swoje zabudowania na nocleg. Jesteśmy im za to wdzięczni.

Przede wszystkim zaś dziękujemy Panu Bogu i naszemu Odkupicielowi za łaskę spokojnego budowania się w najświętszej wierze. Pragniemy przez łamy naszego pisma „Na Straży” uwielbić Jego święte imię za nauki, jakich słuchaliśmy. Stanowiły one dla nas przestrogę, wskazywały na bliski czas ustanowienia Królestwa Bożego na ziemi, zagrzewały do energicznej służby Królowi królów, który „godzien jest wziąć moc, bogactwo, mądrość i siłę, cześć, chwałę i uwielbienie na wieki wieków” (Obj. 5:12-13).

Roman Rorata

---

BUDZIARZE, 14-15 SIERPNIA 1993 R.

Miejscowość Budziarze wpisze się po raz pierwszy w kalendarz konwencji. Stało się to możliwe ze względu na to, że w tym roku zrobiono na drodze dojazdowej do tej miejscowości twardą nawierzchnię. Dotychczas dojazd odbywał się leśnymi i piaszczystymi drogami, teraz trudny problem dojazdu przestał istnieć. Widocznie Pan tak chciał, aby tu urządzić duchową przystań dla braterstwa. Inicjatorem konwencji był zbór w Biszczy, który ze względu na małą liczebność członków zwrócił się do Zboru w Biłgoraju o pomoc fizyczną. Pan zaczął realizować swój plan. Zajęto się energicznie przygotowaniem pomieszczeń. We wszystkich tych przedsięwzięciach odczuwaliśmy Pańskie błogosławieństwo. Na każdym kroku widzieliśmy Jego kierownictwo. Już dzień wcześniej witaliśmy pierwszych gości. Nazajutrz od wczesnych godzin porannych zaczęli nadjeżdżać braterstwo z różnych stron kraju. Na wyznaczonym parkingu przybywało samochodów, a w obejściu gospodarstwa siostry Babij robiło się gwarno.

Za hasło wybraliśmy słowa z Psalmu 18:31: „Droga Boża jest doskonała”. Zapewne Pan tak sprawił, że te akurat słowa stały się przewodnim mottem konwencji. Chcielibyśmy zawsze zauważać tę drogę i przy Jego łasce i pomocy nią chodzić. Przez dwa dni uczyliśmy się, w jaki sposób postępować tą doskonałą drogą, żeby zdobyć uznanie w oczach naszego Niebiańskiego Ojca. Bracia usługujący starali się dobierać tematykę budującą i na czasie. Nie było akcentów niezdrowych myśli, które wprowadzają niepokój między braćmi.

Dziewięciu braci usłużyło następującymi tematami:

– Brat D. Krawczyk – „Patrzcie, jakobyście ostrożnie chodzili, pełniąc wolę Bożą” (Efezj. 5:15-18),
– br. H. Plewniok – „Jedność w Chrystusie celem ludu Bożego” (Jan 17:9-11),
– br. A. Dąbek – „Pamiętaj, abyś dzień święty święcił” (2 Mojż. 20:8),
– br. S. Sroka – „Kamień obrażenia i opoka odtrącenia” (Izaj. 8:14),
– br. M. Jakubowski – „Staliśmy się dziwowiskiem ludzi” (1 Kor. 5:7),
– br. J. Litkowicz – „Byłem w zachwyceniu Ducha” (Obj. 1:10),
– br. A. Kozak – „Grzech współuczestnictwa” (1 Tym. 5:22),
– br. Z. Kołacz – Okolicznościowy temat do chrztu,
– br. H. Purwin – „Godzina pokuszenia” (Obj. 3:10).

Byliśmy Bogu bardzo wdzięczni, że z naszego zaproszenia zechciało skorzystać około 800 uczestników. To było ponad nasze oczekiwania. Serca nasze wypełniała ogromna radość, gdy wszystkie dotychczasowe miejsca były już zajęte i trzeba było przygotowywać następne, a wciąż nadjeżdżali nowi goście. Radość i wdzięczność pulsowały w nas, mieszały się razem, a wciąż nowe były ku temu powody.

Na miejscach przeznaczonych dla chcących ofiarować się na służbę Bogu zasiadło 9 osób. Znów mieliśmy nową przyczynę do naszego szczęścia i potwierdzenia faktu, że Pan w dalszym ciągu prowadzi dzieło pieczętowania swych sług Duchem św. i Prawdą. Życzymy im błogosławieństwa od Pana i wytrwania w dobrym przedsięwzięciu serca, aby mogli okazać się Mu wiernymi aż do końca.

Brat przewodniczący uznał za słuszne, aby okolicznościowy temat o chrzcie i symbol chrztu połączyć w jedną całość. Udaliśmy się więc wszyscy nad pobliską rzekę Tanew. Był to piękny widok, gdy pochód braterstwa rozciągał się na kilkaset metrów.

Lasy i łąki, stawy rybne i rzeka Tanew, woń żywicy leśnej, zapachy kuchni i niczym nie krępująca przestrzeń sprzyjały braterskim rozmowom w czasie przerw, a wszystko razem wziąwszy, tworzyło przyjemną atmosferę wśród braterstwa. Mamy nadzieję, że duch tej atmosfery towarzyszyć będzie wszystkim uczestnikom przez dłuższy czas. Jeszcze długo będzie odczuwalny smak szczęścia braterskiej społeczności.

Stół z duchowymi pokarmami był obficie zastawiony. Bracia usługujący starali się przekazywać najlepsze Słowo Prawdy, aby ono przyniosło błogosławiony skutek w naszym życiu. Były słowa przestrogi i napomnienia, były także słowa zachęty, abyśmy nadal trwali przy obietnicach niebiańskiego powołania. One krzepiły naszą wiarę i podbudowywały naszą nadzieję, że jeszcze drzwi sposobności wejścia do radości z Panem są nadal otwarte. Czas dwóch dni bardzo szybko minął i nastąpił czas rozstania.

Konwencję zakończono pieśnią pożegnalną: „Zostań z Bogiem aż się zejdziem znów”. Na jak długo – nie wiemy. Być może, tylko do następnego lata. Wielu z braterstwa wyrażało taką chęć. Wszystko jest w rękach Opatrzności naszego dobrego Ojca. Jeśli On pozwoli nam żyć i będzie Jego wolą, to zapewne zrodzi się plan urządzenia w tej miejscowości konwencji. Jest naszym pragnieniem to uczynić. Znów będziemy mogli razem uwielbiać imię Pańskie, razem z Psalmistą powiedzieć:

„Droga Boża jest doskonała,
Słowo Pańskie jest wypróbowane.
Jest tarczą wszystkim, którzy w nim ufają.
Któż bowiem jest Bogiem oprócz Pana ?
Kto jest skałą prócz Boga naszego?
Bóg, który mnie opasuje mocą,
A uczynił doskonałą drogę moją”
(Psalm 18:31-33 NP)

Roman Rorata