Dlaczego Jezus nazwany jest właśnie “Barankiem”?

Baranek ze względu na swoje cechy charakteru i usposobienie jest wspaniałym obrazem, który w wielu biblijnych historiach i proroctwach wskazywał na naszego Pana. Baranek zawsze podąża za głosem swojego Pasterza, tak samo Pan Jezus zawsze spełniał zupełnie wolę Ojca, będąc cichym i łagodnym: Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych – Mat. 11:29. Żadne inne zwierzę nie oddaje w tak piękny sposób najwspanialszych cech charakteru Jezusa Chrystusa.

Ogromne znaczenie miało ofiarowanie baranka podczas dziesiątej plagi w Egipcie, gdy naród Izraelski spożywał Wieczerzę Paschalną właśnie z baranka, a pierworodni znajdowali się pod ochroną jego krwi. Wzorem tej historii, apostoł Paweł nazywa właśnie Pana Jezusa Barankiem ofiarowanym na naszą Wielkanoc. Usuńcie stary kwas, abyście się stali nowym zaczynem, ponieważ jesteście przaśni; albowiem na naszą wielkanoc jako baranek został ofiarowany Chrystus – 1 Kor. 5:7.

Wszyscy są odkupieni przez krew Chrystusa, przelaną na krzyżu na podobieństwo krwi baranka, którą  w noc paschalną pomazano odrzwia i nadproże w domach Izraelitów w Egipcie. Krew Baranka – Chrystusa – oczyszcza nas z grzechów.

Ale to Panu upodobało się utrapić go cierpieniem. Gdy złoży swoje życie w ofierze, ujrzy potomstwo, będzie żył długo i przez niego wola Pana się spełni. Za mękę swojej duszy ujrzy światło i jego poznaniem się nasyci. Sprawiedliwy mój sługa wielu usprawiedliwi i sam ich winy poniesie – Izaj. 53:10-11.

W Starym Testamencie obraz baranka przywołany jest w skardze proroka Jeremiasza. Ja zaś byłem jak jagnię potulne na rzeź prowadzone i nic nie wiedziałem, że przeciwko mnie knuli zamysły – Jer. 11:19. W księdze proroka Izajasza jest kilka odniesień do baranka jeremiaszowego. Przytaczany obraz baranka ma dwie charakterystyczne cechy: baranek jest cichy i łagodny oraz daje się łatwo prowadzić na zabicie. Widzimy, że Jezus dobrowolnie, bez sprzeciwu poddał się cierpieniu i swoje życie ofiarował w intencji zbawienia dla innych. Ofiara Baranka staje się wzorem dla tych, którzy są szczególnie powołani przez Boga.

Opisywane w Starym Testamencie ofiary z baranka były zapowiedzią i symbolem ofiary Jezusa Chrystusa w Nowym Testamencie. Jan Chrzciciel po chrzcie Jezusa tak Go określił: Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata – Jan 1:29. Wskazał tymi słowami na przyszłą ofiarę Jezusa, który tak, jak baranek z Proroctwa Jeremiasza , będzie cichy i pokorny oraz zostanie uśmiercony. Prorokuje, że Jego śmierć ma być dobrowolna i przyjęta z łagodnością oraz spokojem.

Kiedy czas przygotowania ludzkości na spotkanie z Panem się zakończy? Czy możemy całkowicie pozbyć się grzechu, przed zakończeniem się tego świata?

Obecny czas, w którym żyjemy, do momentu powstania wszystkich ludzi z grobów, charakteryzuje się panowaniem grzechu. W tym czasie tylko naśladowcy Jezusa są na sądzie: Nadszedł bowiem czas, aby się rozpoczął sąd od domu Bożego [144 tysięcy, Kościoła] – 1 Piotra 4:17. Natomiast czas, kiedy cała ludzkość spotka się z Panem, będzie miał miejsce po powstaniu ich z grobów. Wtedy zacznie się ich indywidualna rozprawa sądowa trwająca 1000 lat. To przez ten czas będą starali się żyć w zgodzie z prawem Bożym. Gdyż wyznaczył dzień [1000 lat], w którym będzie sądził świat sprawiedliwie przez męża, którego ustanowił, potwierdzając to wszystkim przez wskrzeszenie go z martwych – Dzieje Ap. 17:31. W obecnym czasie ludzkość w oczach Bożych jest umarła, nieposiadająca prawa do życia: umarli niechaj grzebią umarłych swoich – Mat. 8:22. Dlatego też obecne życie nie jest czasem przygotowań do spotkania z Panem. Po powstaniu z grobów nie otrzymają także natychmiastowego wyroku: „Żyłeś w grzechu, nie uwierzyłeś w Jezusa, dlatego też umierasz, idziesz na wieczne zatracenie/potępienie”. Pan Bóg, jako miłosierny Ojciec, nigdy nie karze człowieka, który nie jest w pełni świadomy swojego stanu, dlatego okazując swą miłość w ofierze swojego Syna, dał wszystkim ludziom powstanie z grobów i szansę uzyskania życia na warunkach posłuszeństwa. 

Czy nie wiecie, że święci świat sądzić będą? – 1 Kor. 6:2. Święci, Oblubienica Jezusa, podczas dnia restytucji, czyli naprawienia ludzkich umysłów i poddania ich pod wolę Bożą, będą sądzić w znaczeniu pomagania ludziom, by zauważyli pozytywy w wypełnianiu Bożego prawa. Obecnie, gdy świat jest pod władaniem Szatana, grzech jest nierozerwalnie związany z każdym człowiekiem: złożywszy z siebie wszelki ciężar i grzech, który nas usidla – Hebr. 12:1. Jedynie poprzez zasługi Pana Jezusa możemy być usprawiedliwieni przez wiarę, okryci szatą usprawiedliwienia, w oczach Bożych widziani za świętych. Nie ma możliwości, aby ludzie żyjący obecnie na świecie, którzy nie oddali swojego życia na służbę Bogu, w jakikolwiek sposób mogli oczyścić się z grzechu. Będzie to możliwe w przyszłości, w procesie restytucji.