Wędrówka
nr 2023/4

Pytania i Odpowiedzi

Proszę o wyjaśnienie obłoku i ognia z 2 Moj. 40:38? Czy chrześcijanie mają swój symboliczny obłok?

Obłok i słup ognia symbolizowały to samo – obecność Pańską w obozie Izraelskim. Pan za pośrednictwem tych dwóch rzeczy, opiekował się nimi, bronił a także prowadził podczas wędrówki po puszczy.

A Pan szedł przed nimi w dzień w słupie obłoku, by ich prowadzić w drodze, a w nocy w słupie ognia, aby im świecić, żeby mogli iść dniem i nocą.2 Mojż. 13:21

Mglisty słup, albo obłok dostarczający światła Izraelitom w nocy, gdy zaś Egipcjanom był ciemnością, określany jest jakoby był Aniołem Pańskim, albo jakby Anioł był w nim. Apostoł Paweł pokazuje szersze znaczenie słowa Anioł, przy zastosowaniu mocy Bożej w sprawach ludzkich: Żyd.1:7 „A zasię o Aniołach mówi: Który Anioły swoje czyni duchami, a sługi swoje płomieniem ognistym.” Nie ma różnicy czy Pismo Święte wyraża się o użytych siłach, jakby byli aniołami Bożymi, czy też w znaczeniu, że Anioł rozporządzał pewnymi siłami, których działanie było widoczne. Skutek jest taki sam. Boska moc jest widoczna w działaniu, czy to na elementy natury, czy też za pośrednictwem duchowej istoty w imieniu i mocy Bożej rozkazującej tym elementom natury.

Te manifestacje mocy Bożej w Starym Testamencie są pięknymi przykładami mogącymi umocnić naszą wiarę i lepsze ocenienie opieki Pańskiej. Jeżeli rozumiemy, że wędrówka ludu Izraelskiego po puszczy do ziemi obiecanej przedstawia nam doświadczenia Kościoła w ciągu wieku Ewangelii, to obłok może nam przedstawiać duchowe kierownictwo. Tak jak Izrael podróżował etapami, tak rozwój Kościoła został podzielony na 7 części. Dla każdego okresu (etapu wędrówki) był posłany Anioł, czyli posłaniec, aby przedstawić Wolę Bożą (prawdę dotyczącą wędrówki na dany okres). Poselstwo ostatniego okresu, ogłoszone przez 7 Anioła, przedstawione symbolicznie, jako głos trąby, brzmi od Wtórej Obecności. Nie zakończy się z końcem wieku Ewangelii, ale będzie rozbrzmiewał dalej, aż do końca Tysiąclecia, obejmując także całą ludzkość. 

Odpowiadając zatem na pytanie czy chrześcijanie mają swój symboliczny obłok, możemy odpowiedzieć, że z pewnością mają w sensie błogosławieństwa, prowadzenia przez życie i opieki Bożej. Nie jest on oczywiście widoczny tak jak był on wtedy dla Izraela, ale jak autor listu do Hebrajczyków napisał o aniołach: Czy nie są oni wszyscy służebnymi duchami, posyłanymi do pełnienia służby gwoli tych, którzy mają dostąpić zbawienia? Hebr. 1:14.


Jaka różnica jest między światem a poganami?

Ten, który objawił się w ciele, został usprawiedliwiony w duchu, ukazał się aniołom, był zwiastowany między poganami, uwierzono w niego na świecie, wzięty został w górę do chwały. 1Tym.3:16

Wikipedia podaje definicję poganina jako osoby wyznającej religię inną niż jedna z monoteistycznych, abrahamowych (jak chrześcijaństwo, islam, judaizm). 

W czasach gdy Pan Jezus chodził po ziemi i głoszona była ewangelia o Królestwie, wszyscy ludzie poza tymi którzy byli Żydami, uważani byli za pogan. Dlatego też pierwszą osobą- pierwszym poganinem, który przyjął radosną nowinę do swojego serca był Korneliusz, a dzięki temu, że ewangelia była krzewiona nie tylko w Izraelu lecz poza jego granicami, inni poganie mieli możliwość stać się wierzącymi.

W tym wersecie słowo „świat” to kula ziemska zamieszkana przez ludzkość, która dzięki temu, że ewangelia jest opowiadana, mają możliwość ją przyjąć do serca i stać się chrześcijanami- naśladowcami Chrystusa. 

Natomiast słowo „świat” można rozumieć jako sposób życia jaki propaguje obecny porządek rzeczy a jest nim hedonizm i to że liczę się tylko ja. Człowiek tak postępujący, jest samolubny i nie interesuje go cokolwiek co jest związane z religijnością a tym bardziej jedynym Bogiem Jahwe i Jego Synem Jezusem Chrystusem.

Nauczając nas, abyśmy wyrzekli się bezbożności i światowych pożądliwości i na tym doczesnym świecie wstrzemięźliwie, sprawiedliwie i pobożnie żyli Tyt. 2:12

Dlatego odpowiadając na pytanie, poganin to człowiek wyznający wiarę w nieprawdziwego boga, natomiast człowiek światowy- świecki to człowiek niemający związków z religią.

Pytania i Odpowiedzi

KLUCZE KRÓLESTWA

  • co oznaczają klucze Królestwa Niebios?

„I dam ci klucze Królestwa Niebios; i cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie”. Mat. 16:19

Nasz Pan oświadczył, że da św. Piotrowi klucze do Królestwa Niebieskiego. Klucz symbolizuje prawo lub upoważnienie do otwarcia czegoś. 

Apostoł Piotr użył pierwszego klucza w dzień Pięćdziesiątnicy, gdy został zesłany duch święty. Pan użył św. Piotra jako swego specjalnego przedstawiciela w dziele otwarcia drzwi Królestwa dla narodu żydowskiego, dla wszystkich, których serca znajdowały się we właściwym stanie, by móc przyjąć to błogosławieństwo. I tak czytamy, że powstał Piotr wraz z jedenastoma (Dzieje Ap. 2:14), podniósł swój głos, wyjaśnił sprawę, która się wówczas działa w Jerozolimie, a ci z Żydów, którzy uwierzyli w Jezusa, zostali przyłączeni do uczniów i dla tych Żydów drzwi do Kościoła Chrystusowego zostały otwarte. Apostoł Piotr mówił im o zasłudze śmierci Chrystusa, jak został wzbudzony z umarłych i wstąpił do nieba, w jaki sposób może każdy otrzymać odpuszczenie grzechów itp. (Dzieje Ap. 2:14-26).

Drugiego klucza do otworzenia Królestwa Niebieskiego, czyli Kościoła, Piotr użył trzy i pół roku później. Wtedy to siedemdziesiąty tydzień łaski dla Żydów się skończył i nadszedł czas, aby i poganie mogli stać się uczestnikami obietnicy razem z Żydami. Pierwszym był Korneliusz, któremu Piotr opowiadał Chrystusa. Pan Bóg błogosławił tę chwilę i zesłał ducha świętego na Korneliusza i na jego rodzinę. Tym sposobem drzwi do Królestwa zostały dla pogan otwarte (Dzieje Ap. 10). „Kluczem”, czyli prawem otwarcia, w obu przypadkach posłużył się św. Piotr.


Czy duch święty jest dla każdego?

Duch święty, czyli moc Boża, a nie trzecia osoba Boga Jahwe, został zesłany na apostołów przebywających w Jerozolimie (Dzieje Ap. 2:4), następnie ci, którzy uwierzyli w Pana Jezusa, a było to zgodne z Bożą wolą, otrzymywali ducha świętego Czy otrzymaliście Ducha Świętego, gdy uwierzyliście? Dzieje Ap. 19:2. Odpowiadając na pytanie, czy duch święty, czyli możliwość bycia pod wpływem Bożego zmysłu, jest dla każdego, możemy powiedzieć, że Bóg nie ma względu na osobę i Jego dary są dla wszystkich, lecz zawsze pod pewnymi warunkami: Jeśli tedy wy, będąc złymi, potraficie dawać dobre dary dzieciom swoim, o ileż więcej Ojciec wasz, który jest w niebie, da dobre rzeczy tym, którzy go proszą Mat. 7:11. Aby otrzymać ducha i być pod jego wpływem, należy wierzyć w Pana Boga, Pana Jezusa, a także w to, że duch święty to nie osoba. Należy prosić dobrego Ojca, by obdarowywał nas swoim duchowym zmysłem, a w nas by rozwijało się Nowe Stworzenie. Zbliżcie się do Boga, a zbliży się do was Jak. 4:8. Poprzez zbliżenie się do Boga, musimy wyrażać pragnienie, by być pod wpływem działania Jego Bożego zmysłu.