Cudowna Boża łaska ta
zbawiła z grzechów mnie.
Zgubiony, nędzny byłem ja,
lecz teraz cieszę się.

Ta łaska wlała Boży strach
w kamienne serce me.
I wtedy zobaczyłem w łzach,
żem na przepaści dnie.

Lecz łaska podźwignęła mnie
i naprzód wiedzie wciąż.
Przez ciemne i burzliwe dnie,
tam gdzie Ojcowski dom.

O, Boże, dzięki, dzięki Ci
za cudną łaskę Twą!
Do nóg Twych padam w kornej czci.
Niebiosa chwałą brzmią.