Przed tron Ojca modły ślę,
tęskny swój zanoszę śpiew
i wiem, że wysłucha mnie
przez Jezusa świętą krew.

A pokorny modłów ton
aż pod niebo wzbija się,
gdzie gwiaździsty Ojca tron,
gdzie Bóg widzi serce me.

W modłach ukojenie mam.
Gdy się modlę, pierzcha znój,
bo tak uczył Zbawca sam,
jak mam znosić smutek mój.

Więc gdy przyjdzie chwila zła,
do Ojcowskich biegnę stóp.
Modlę się, a Ojciec da,
że zwycięsko wyjdę z prób.