Gdy widzę wieniec z cierni,
co rani skronie Twe,
o, Zbawco, ból głęboki
i żal przenika mnie,
bo wieniec Twój cierniowy
spleciony z moich win,
za któreś cierpieć musiał,
Ty, Zbawca, Boży Syn.

O, Głowo, pełna bólu,
w mych oczach żalu łzy,
lecz w sercu pokój błogi,
którym mnie darzysz Ty.
By odpuszczenie grzechów
u Ojca zjednać nam
i spełnić Jego wolę,
grzech świata niosłeś sam.