Pieśni Brzasku Tysiąclecia
nr 382

Jak mile Jezusa nauka brzmi

1
Jak mile Jezusa nauka brzmi nam!
Otucha z niej płynie do serc.
Że Bóg nam jest Ojcem, On mówi w niej sam.
Kocha nas, dzieci swe. Jemu cześć!
Refren
Jemu cześć! Jemu cześć!
Duszo, daj Bogu cześć,
daj Mu cześć!
2
Bóg Ojcem stworzeniu w miłości chce być,
nam Chrystus zwiastował tę wieść,
powinien więc człowiek nadzieją w Nim żyć,
tam, gdzie Bóg, serce swe szczerze wznieść.
3
O, gdyby w tej wierze przystojnie człek żył,
to pewność zbawienia by miał.
Przyjąłby go Ojciec, szczęśliwym by był,
gdyby każdy ufać Bogu chciał.
Pieśni Brzasku Tysiąclecia
382

Jak mile Jezusa nauka brzmi

1
Jak mile Jezusa nauka brzmi nam!
Otucha z niej płynie do serc.
Że Bóg nam jest Ojcem, On mówi w niej sam.
Kocha nas, dzieci swe. Jemu cześć!
Refren
Jemu cześć! Jemu cześć!
Duszo, daj Bogu cześć,
daj Mu cześć!
2
Bóg Ojcem stworzeniu w miłości chce być,
nam Chrystus zwiastował tę wieść,
powinien więc człowiek nadzieją w Nim żyć,
tam, gdzie Bóg, serce swe szczerze wznieść.
3
O, gdyby w tej wierze przystojnie człek żył,
to pewność zbawienia by miał.
Przyjąłby go Ojciec, szczęśliwym by był,
gdyby każdy ufać Bogu chciał.
Koniec