Pieśni Brzasku Tysiąclecia
nr 339

Ojcze mój, ja Ciebie chwalę

1
Ojcze mój, ja Ciebie chwalę,
sławię święte imię Twe
i chcę Tobie służyć trwale,
w Tobie Ojca widzieć chcę.
Niech mną Twoja wola rządzi,
niech kieruje zawsze mną.
Niechaj mnie Twój Syn osądzi.
On mnie kupił swoją krwią.
Refren
Ojcze, dzisiaj ślub mój składam,
wiernie go wypełnić chcę.
Odkąd Twoje Słowo badam,
zawsze nim kieruję się.
2
I codziennie modły wznoszę,
prosząc, abyś wzmocnił mnie.
O Twą świętą łaskę proszę.
Serce moje wiarą tchnie.
Racz udzielić mi Twej łaski,
bym zwycięski stoczył bój.
Gdy Królestwa wstaną blaski,
racz mnie przyjąć, Ojcze mój!
3
Wszystkie myśli, czyny moje
niech zwiększają chwałę Ci!
Niech Królestwo przyjdzie Twoje
i niech przyjdą chwały dni.
Ześlij dla nas mądrość z góry,
niechaj nasz kieruje krok,
i do Boskiej przyjm natury,
kiedy błyśnie Pański Rok.
4
Droga w niebo wąska, śliska,
lecz gdy, Ojcze, podasz dłoń,
to nagroda pewna, bliska,
wejdziem na niebiańską błoń.
Strzeż więc nas od zdrady wroga,
wszak Ty nasze serca znasz.
Niech już przyjdzie chwila błoga,
kiedy ujrzym Twoją twarz.
Pieśni Brzasku Tysiąclecia
339

Ojcze mój, ja Ciebie chwalę

1
Ojcze mój, ja Ciebie chwalę,
sławię święte imię Twe
i chcę Tobie służyć trwale,
w Tobie Ojca widzieć chcę.
Niech mną Twoja wola rządzi,
niech kieruje zawsze mną.
Niechaj mnie Twój Syn osądzi.
On mnie kupił swoją krwią.
Refren
Ojcze, dzisiaj ślub mój składam,
wiernie go wypełnić chcę.
Odkąd Twoje Słowo badam,
zawsze nim kieruję się.
2
I codziennie modły wznoszę,
prosząc, abyś wzmocnił mnie.
O Twą świętą łaskę proszę.
Serce moje wiarą tchnie.
Racz udzielić mi Twej łaski,
bym zwycięski stoczył bój.
Gdy Królestwa wstaną blaski,
racz mnie przyjąć, Ojcze mój!
3
Wszystkie myśli, czyny moje
niech zwiększają chwałę Ci!
Niech Królestwo przyjdzie Twoje
i niech przyjdą chwały dni.
Ześlij dla nas mądrość z góry,
niechaj nasz kieruje krok,
i do Boskiej przyjm natury,
kiedy błyśnie Pański Rok.
4
Droga w niebo wąska, śliska,
lecz gdy, Ojcze, podasz dłoń,
to nagroda pewna, bliska,
wejdziem na niebiańską błoń.
Strzeż więc nas od zdrady wroga,
wszak Ty nasze serca znasz.
Niech już przyjdzie chwila błoga,
kiedy ujrzym Twoją twarz.
Koniec