Połączmy serca wraz
i wznieśmy w niebo wzrok,
bo miłość bratnia wzmacnia nas,
prowadzi wspólnie krok.

Więc chwalmy zbożny czyn,
nadzieją krzepmy zbór,
bo tak nas uczył Boży Syn,
gdy nam zostawiał wzór.

Przed Boski spieszmy tron
do ostatniego tchu,
aż gdy nadejdzie życia zgon
w wędrówce naszej tu.

A w ciągu naszych dni,
choć życie pełne zdrad,
niech miłość w sercach naszych lśni,
w Chrystusa dążmy ślad.

A gdy z nas szydzi świat,
gromadźmy wspólnie się.
Kto w Prawdę wierzy, ten nam brat,
ku temu serce lgnie.

Nadzieję z Świętych Ksiąg
wlewajmy w serca toń,
bo ona łączy braci krąg
i łączy bratnią dłoń.