Odwagi, duszo ma,
Nadzieję zawsze miej,
Bo Jezus ci swą rękę da
w miłości wielkiej swej.

Niech cię nie trwoży ból,
cierpienia dzielnie znoś,
i aby cię uwolnił Król,
w modlitwach wiernie proś.

Niedługo walczyć masz,
już bliska chwila ta,
że Zbawcy swego ujrzysz twarz
i blask, co w niebie trwa.

Więc śmiało naprzód dąż,
tam, do Jezusa nóg.
Tak winien czynić święty mąż,
gdy go powołał Bóg.