Pieśni Brzasku Tysiąclecia
nr 170

Gdy chwila ucisku nad światem trwa

1
Gdy chwila ucisku nad światem wciąż trwa,
społeczność z śwętymi otuchę nam da;
choć promień słoneczny za chmurą się skrył,
obecność Jezusa dodaje nam sił.
Refren
Jezu, Zbawco nasz!
Ty widzisz głąb naszych serc,
opiekę dasz.
2
Bo miłość wzajemna łączy dzieci Twe,
z nas każdy Cię słuchać i miłować chce;
a chociaż cierpienia udziałem nam są,
dostąpim Zbawienia przez krew świętą Twą.
3
Choć huczą wciąż burze, rozlega się grom,
nadzieja ma w górze, gdzie Pański jest dom;
do Domu Pańskiego kieruję krok swój,
Pan zbawi od złego, bo Jezus jest mój.
Pieśni Brzasku Tysiąclecia
170

Gdy chwila ucisku nad światem trwa

1
Gdy chwila ucisku nad światem wciąż trwa,
społeczność z śwętymi otuchę nam da;
choć promień słoneczny za chmurą się skrył,
obecność Jezusa dodaje nam sił.
Refren
Jezu, Zbawco nasz!
Ty widzisz głąb naszych serc,
opiekę dasz.
2
Bo miłość wzajemna łączy dzieci Twe,
z nas każdy Cię słuchać i miłować chce;
a chociaż cierpienia udziałem nam są,
dostąpim Zbawienia przez krew świętą Twą.
3
Choć huczą wciąż burze, rozlega się grom,
nadzieja ma w górze, gdzie Pański jest dom;
do Domu Pańskiego kieruję krok swój,
Pan zbawi od złego, bo Jezus jest mój.
Koniec