Lekcja z Ewangelii wg św. Mateusza 13:39

W przypowieści o kąkolu i pszenicy Pan Jezus w skrócie przepowiedział to, co miało się dziać przez cały wiek Ewangelii w czasie realizowania wielkiego dzieła wybawienia Kościoła, które On rozpoczął. Nie chodzi nam o szczegóły tej przypowieści, która ma już swoje wypełnienie, lecz o jej część odnoszącą się do naszych czasów, wspomnianą na końcu – „A żniwo jest dokonanie świata”. Wiele już słyszeliśmy wykładów na temat tej przypowieści i wiele jej tłumaczeń, szczególnie zaś co się tyczy „żniwa”, lecz ze względu na ważność nauki w niej zawartej, znajduje się ona nadal w centrum naszego zainteresowania. Jej wypełnienie należy do obecnych czasów. Niektórzy pomijają fakt, że żniwo obejmuje nie tylko chrześcijaństwo, ale również i świat, do którego Pan zastosował przedmiotowe podobieństwo. Począwszy od 37 wersetu czytamy słowa Jezusa: „Ten, który rozsiewa dobre nasienie, jest Syn Człowieczy – nasz Pan, Jezus Chrystus. To Chrystus dokonał posiewu właściwego nasienia, z którego (jak Pan objaśnia) wyrośli „synowie królestwa”, członkowie prawdziwego Kościoła, o którym Pan mówił, że zbuduje Kościół swój (Mat. 16:18).

Dalsze słowa przypowieści brzmią:

„A rola jest świat (w ciągu całego wieku Ewangelii), a dobre nasienie są synowie królestwa; ale kąkol są synowie onego złego (szatana)”.

Pan objaśnia, że tym dobrym nasieniem są „synowie królestwa”, którzy wyrośli z Prawdy posianej przez Pana, zaś kąkolem są „synowie onego złego”, fałszywi chrześcijanie jako skutek błędnej nauki zasianej przez szatana.

Najważniejszą częścią tej przypowieści w obranym przedmiocie jest wyrażenie dające ogólne pojęcie o tym, jakiego dzieła należy się spodziewać, począwszy od wtórego przyjścia. „A żniwo jest dokonanie świata” – wieku. Jest to czas żęcia, próby, czas porachunku, ostatecznego rozliczenia i wynagrodzenia świętych. Z tego wynika, że żniwo nie tylko obejmuje powołanie ze świata i zapieczętowanie Prawdą na czasie sług Bożych, lecz również zupełne skompletowanie Kościoła.

„Tedy sprawiedliwi lśnić się będą jako słońce w królestwie Ojca swego (poza zasłoną)” – Mat. 13:43.

ŻNIWO JEST DOKOŃCZENIEM WIEKU

Pan powiedział:

„Jako tedy zbierają kąkol, a palą go ogniem, tak będzie przy dokonaniu świata tego. Pośle Syn człowieczy anioły swoje, a oni zbiorą z królestwa jego wszystkie zgorszenia, i te, którzy nieprawość czynią” – Mat. 13:40-41 (BGd).

„Zgorszenie ma obszerniejsze znaczenie niż na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, znaczy więcej niż objawienie błędów. Oznacza wszystkie przeszkody stawiane świętym w czasie żniwa, wszystkie kamienie obrażenia, obelgi rzucane w kierunku ludu Bożego – wskazuje na zwodzicieli, którzy w mniejszym lub większym stopniu szkodzą wybranym. Z powyższych określeń można wyciągnąć wniosek, że żniwo obejmuje usunięcie wszelkiego zła. Tylko po dokonaniu tego dzieła może zakończyć się obecny wiek” (tom III WPŚw. , str. 146).

Czas żniwa jest przeznaczony nie tylko na zgromadzenie świętych przez Prawdę w jedność z Panem i wszystkimi wybranymi, lecz jest to również czas na oczyszczenie pola z kąkolu, zgodnie z oświadczeniem Pana:

„Wynijdźcie z niego (z Babilonu), ludu mój!” – Obj. 18:4.

Miejsce na polu należy prawnie do pszenicy, jest to pole pszeniczne, a nie kąkolowe. Świat jest rolą, z której wyrastały i rozwijały się pszenica i kąkol.

Kąkol musi być usunięty, wróci on wkrótce do roli (świata) – skąd przyszedł, a pierwsze owoce – pszenica – będą zabrane do gumna. Babilon ma być zupełnie zniszczony. Upadną fałszywe systemy religijne z wszystkimi błędnymi naukami i tradycjami (Obj. 18:21). Taki sam los spotka inne fałszywe religie, które trzymały ludzi w ciemności i odciągały od Boga, by oddawali cześć bałwanom, instytucjom i ludziom, zamiast Bogu Niebieskiemu. Obecny, niesprawiedliwy ustrój społeczny prowadzący ludzkość do rozpusty i na bezdroża, będzie w czasie ucisku zniszczony (Izaj. 24:3-12).

W Tysiącleciu zło i przyczyny zgorszeń nie będą tolerowane. Skoro tylko Królestwo Chrystusa zostanie ustanowione w mocy i chwale, Prawda i sprawiedliwość zajaśnieje. Szatan zostanie związany, aby nie zwodził narodów, a jego metody zostaną unieszkodliwione. Wszyscy zwodziciele będą objawieni, nie będą mogli więcej szkodzić narodom – będą się raczej wstydzić, że okłamywali ludzi. Jedyne zło, które będzie w Tysiącleciu, to ludzkie słabości. Będą one stopniowo usuwane, a ludzie zdążać będą do doskonałości pod Nowym Przymierzem.

O dobrych owocach żniwa, o synach Królestwa, Pan krótko powiedział:

„Tedy sprawiedliwi lśnić się będą jako słońce w królestwie Ojca swego” – Mat. 13:43.

W tych krótkich słowach Pan określił sprawę ostatnich członków Kościoła – ich powołanie, wszystkie próby, doświadczenia i przemianę do Boskiej natury.

Żniwo jest to wyraz dający ogólny pogląd – mówi o żęciu, zbieraniu i nagrodzie prawdziwej pszenicy. Zanim Kościół Chrystusowy – „pszenica” zostanie zabrany do niebieskiego gumna, „kąkol” musi być związany i przygotowany ku spaleniu. Taką kolejność Pan ustala w swej przypowieści, mówi On: „Czasu żniwa rzekę żeńcom: Zbierzcie pierwej kąkol a zwiążcie go w snopki ku spaleniu; ale pszenicę zgromadźcie do gumna mojego”. Taki jest porządek w tej przypowieści – najpierw miał być związany kąkol, następnie pszenica zebrana do gumna, w stan chwały, a w końcu kąkol miał być poddany ogniowi ucisku, całkowicie spalony: Prorok Malachiasz mówi o srogości tego ognia:

„Bo oto przychodzi dzień pałający jako piec, w który wszyscy pyszni, i wszyscy czyniący niezbożność będą jako ciernisko, a popali je ten dzień przyszły, mówi Pan zastępów, tak, że im nie zostawi korzenia ani gałązki” – Mal. 4:1 (BGd).

Pan Jezus mówi, że w tym czasie, kiedy kąkol będzie płonął „. . . sprawiedliwi lśnić się będą jako słońce w królestwie Ojca swego”.

Wypadki ostatnich lat nasuwają pewną myśl, a mianowicie, że kąkol miał być przygotowany na spalenie. Od pewnego czasu narody chrześcijańskie przechodzą wielkie trudności. Dwie wojny światowe wstrząsnęły całym światem i poczyniły wyłomy w twierdzy nominalnego chrześcijaństwa, które przechodzi wielkie wstrząsy – symboliczne trzęsienie ziemi, co jest dowodem, że rzeczy chwiejące się będą niedługo zniszczone. Apostoł powiada do poświęconych, do ludu Bożego:

„Przetoż przyjmując królestwo nie chwiejące się, miejmy łaskę, przez którą służmy przyjemnie Bogu ze wstydem i z uczciwością” – Żyd. 12:28.

To dowodzi, że gdy nominalny kościół będzie przechodził poruszenie, lud Boży będzie jeszcze z tej strony zasłony i także będzie przechodził doświadczenia, i to dość trudne i bolesne.

Powstaje pytanie, kiedy Kościół będzie zabrany, czy przed, czy też po ucisku? Przypowieść o grzywnach (Łuk. 19:12-28), która mówi o wtórym przyjściu Pana i liczeniu się ze sługami (Kościołem) i ich nagrodzeniu za wierność Panu, odpowiada ukompletowaniu Kościoła w czasie żniwa. W wersecie 27 wspomnianej przypowieści czytamy: „Ale i nieprzyjacioły moje, którzy nie chcieli, abym królował nad nimi, przywiedźcie tu, a pobijcie przede mną”. Dowodzi to, że wielki ucisk nastąpi po zakończeniu liczenia się ze sługami – Kościołem. Następna, dość ważna nauka jest podana przez Pana w Ewangelii św. Łukasza (17:26-30). Lot został wyprowadzony z Sodomy, zanim spadł na nią ogień z nieba i wytracił jej wszystkich mieszkańców. O Sodomie mówi także Obj. 11:8. Pan stosuje te słowa do ostatecznego ucisku, co potwierdza wiersz 30: „Takci też będzie w on dzień, którego się Syn człowieczy objawi” – Łuk. 17:30. Objawienie się Pana światu nastąpi w wielkim ucisku, wkrótce po ukompletowaniu Kościoła (2 Tes. 1:7-8).

Odnośnie tego, co wspomnieliśmy, znajdujemy naukę w historii o Locie. Są tam pokazane dwie figury.

1. Lot wybrał urodzajną ziemię – dolinę sodomską, która stwarzała dogodne warunki materialne, lecz dawała wiele duchowych utrapień – w tym przypadku przedstawia on Wielkie Grono.
2. Wyprowadzenie Lota z Sodomy zanim ogień spalił miasto, reprezentuje Maluczkie Stadko, jak czytamy o tym w 4 tomie WPŚW. , w wykładzie „O powrocie Naszego Pana”.

Dnia, w którym Lot wyszedł z Sodomy, spadł z nieba deszcz ognia i siarki i wytracił wszystko. „Takci też będzie w on dzień, którego się Syn człowieczy objawi”. Gdy Kościół – sól ziemi – będzie zabrany z ziemi, natychmiast rozpocznie się sąd nad światem, czas wielkiego ucisku. Tym sposobem Syn Człowieczy będzie objawiony światu jako Sędzia. Prorok Jeremiasz 23:31 opisuje ten czas, mówiąc:

„I przejdzie huk aż do kończyn ziemi; bo się Pan rozpiera z tymi narodami, w sąd sam wchodzi ze wszelkim ciałem, niezbożnych poda pod miecz – mówi Pan”.

Gdy dzieło sądu narodów będzie dokonane w czasie wielkiego ucisku, który przeorze ludzkie serca, gdy żniwo ziemi dokona się, rozpocznie się Królestwo Chrystusowe.

Lekcja z Ewangelii wg św. Mateusza 13:39

W przypowieści o kąkolu i pszenicy Pan Jezus w skrócie przepowiedział to, co miało się dziać przez cały wiek Ewangelii w czasie realizowania wielkiego dzieła wybawienia Kościoła, które On rozpoczął. Nie chodzi nam o szczegóły tej przypowieści, która ma już swoje wypełnienie, lecz o jej część odnoszącą się do naszych czasów, wspomnianą na końcu – „A żniwo jest dokonanie świata”. Wiele już słyszeliśmy wykładów na temat tej przypowieści i wiele jej tłumaczeń, szczególnie zaś co się tyczy „żniwa”, lecz ze względu na ważność nauki w niej zawartej, znajduje się ona nadal w centrum naszego zainteresowania. Jej wypełnienie należy do obecnych czasów. Niektórzy pomijają fakt, że żniwo obejmuje nie tylko chrześcijaństwo, ale również i świat, do którego Pan zastosował przedmiotowe podobieństwo. Począwszy od 37 wersetu czytamy słowa Jezusa: „Ten, który rozsiewa dobre nasienie, jest Syn Człowieczy – nasz Pan, Jezus Chrystus. To Chrystus dokonał posiewu właściwego nasienia, z którego (jak Pan objaśnia) wyrośli „synowie królestwa”, członkowie prawdziwego Kościoła, o którym Pan mówił, że zbuduje Kościół swój (Mat. 16:18).

Dalsze słowa przypowieści brzmią: „A rola jest świat (w ciągu całego wieku Ewangelii), a dobre nasienie są synowie królestwa; ale kąkol są synowie onego złego (szatana)”. Pan objaśnia, że tym dobrym nasieniem są „synowie królestwa”, którzy wyrośli z Prawdy posianej przez Pana, zaś kąkolem są „synowie onego złego”, fałszywi chrześcijanie jako skutek błędnej nauki zasianej przez szatana.

Najważniejszą częścią tej przypowieści w obranym przedmiocie jest wyrażenie dające ogólne pojęcie o tym, jakiego dzieła należy się spodziewać, począwszy od wtórego przyjścia. „A żniwo jest dokonanie świata” – wieku. Jest to czas żęcia, próby, czas porachunku, ostatecznego rozliczenia i wynagrodzenia świętych. Z tego wynika, że żniwo nie tylko obejmuje powołanie ze świata i zapieczętowanie Prawdą na czasie sług Bożych, lecz również zupełne skompletowanie Kościoła.

„Tedy sprawiedliwi lśnić się będą jako słońce w królestwie Ojca swego (poza zasłoną)” – Mat. 13:43.

ŻNIWO JEST DOKOŃCZENIEM WIEKU

Pan powiedział:

„Jako tedy zbierają kąkol, a palą go ogniem, tak będzie przy dokonaniu świata tego. Pośle Syn człowieczy anioły swoje, a oni zbiorą z królestwa jego wszystkie zgorszenia, i te, którzy nieprawość czynią” – Mat. 13:40-41 (BGd).

„Zgorszenie ma obszerniejsze znaczenie niż na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, znaczy więcej niż objawienie błędów. Oznacza wszystkie przeszkody stawiane świętym w czasie żniwa, wszystkie kamienie obrażenia, obelgi rzucane w kierunku ludu Bożego – wskazuje na zwodzicieli, którzy w mniejszym lub większym stopniu szkodzą wybranym. Z powyższych określeń można wyciągnąć wniosek, że żniwo obejmuje usunięcie wszelkiego zła. Tylko po dokonaniu tego dzieła może zakończyć się obecny wiek” (tom III WPŚw. , str. 146).

Czas żniwa jest przeznaczony nie tylko na zgromadzenie świętych przez Prawdę w jedność z Panem i wszystkimi wybranymi, lecz jest to również czas na oczyszczenie pola z kąkolu, zgodnie z oświadczeniem Pana: „Wynijdźcie z niego (z Babilonu), ludu mój!” – Obj. 18:4.

Miejsce na polu należy prawnie do pszenicy, jest to pole pszeniczne, a nie kąkolowe. Świat jest rolą, z której wyrastały i rozwijały się pszenica i kąkol.

Kąkol musi być usunięty, wróci on wkrótce do roli (świata) – skąd przyszedł, a pierwsze owoce – pszenica – będą zabrane do gumna. Babilon ma być zupełnie zniszczony. Upadną fałszywe systemy religijne z wszystkimi błędnymi naukami i tradycjami (Obj. 18:21). Taki sam los spotka inne fałszywe religie, które trzymały ludzi w ciemności i odciągały od Boga, by oddawali cześć bałwanom, instytucjom i ludziom, zamiast Bogu Niebieskiemu. Obecny, niesprawiedliwy ustrój społeczny prowadzący ludzkość do rozpusty i na bezdroża, będzie w czasie ucisku zniszczony (Izaj. 24:3-12).

W Tysiącleciu zło i przyczyny zgorszeń nie będą tolerowane. Skoro tylko Królestwo Chrystusa zostanie ustanowione w mocy i chwale, Prawda i sprawiedliwość zajaśnieje. Szatan zostanie związany, aby nie zwodził narodów, a jego metody zostaną unieszkodliwione. Wszyscy zwodziciele będą objawieni, nie będą mogli więcej szkodzić narodom – będą się raczej wstydzić, że okłamywali ludzi. Jedyne zło, które będzie w Tysiącleciu, to ludzkie słabości. Będą one stopniowo usuwane, a ludzie zdążać będą do doskonałości pod Nowym Przymierzem.

O dobrych owocach żniwa, o synach Królestwa, Pan krótko powiedział:

„Tedy sprawiedliwi lśnić się będą jako słońce w królestwie Ojca swego” – Mat. 13:43.

W tych krótkich słowach Pan określił sprawę ostatnich członków Kościoła – ich powołanie, wszystkie próby, doświadczenia i przemianę do Boskiej natury.

Żniwo jest to wyraz dający ogólny pogląd – mówi o żęciu, zbieraniu i nagrodzie prawdziwej pszenicy. Zanim Kościół Chrystusowy – „pszenica” zostanie zabrany do niebieskiego gumna, „kąkol” musi być związany i przygotowany ku spaleniu. Taką kolejność Pan ustala w swej przypowieści, mówi On: „Czasu żniwa rzekę żeńcom: Zbierzcie pierwej kąkol a zwiążcie go w snopki ku spaleniu; ale pszenicę zgromadźcie do gumna mojego”. Taki jest porządek w tej przypowieści – najpierw miał być związany kąkol, następnie pszenica zebrana do gumna, w stan chwały, a w końcu kąkol miał być poddany ogniowi ucisku, całkowicie spalony: Prorok Malachiasz mówi o srogości tego ognia:

„Bo oto przychodzi dzień pałający jako piec, w który wszyscy pyszni, i wszyscy czyniący niezbożność będą jako ciernisko, a popali je ten dzień przyszły, mówi Pan zastępów, tak, że im nie zostawi korzenia ani gałązki” – Mal. 4:1 (BGd).

Pan Jezus mówi, że w tym czasie, kiedy kąkol będzie płonął „. . . sprawiedliwi lśnić się będą jako słońce w królestwie Ojca swego”.

Wypadki ostatnich lat nasuwają pewną myśl, a mianowicie, że kąkol miał być przygotowany na spalenie. Od pewnego czasu narody chrześcijańskie przechodzą wielkie trudności. Dwie wojny światowe wstrząsnęły całym światem i poczyniły wyłomy w twierdzy nominalnego chrześcijaństwa, które przechodzi wielkie wstrząsy – symboliczne trzęsienie ziemi, co jest dowodem, że rzeczy chwiejące się będą niedługo zniszczone. Apostoł powiada do poświęconych, do ludu Bożego: „Przetoż przyjmując królestwo nie chwiejące się, miejmy łaskę, przez którą służmy przyjemnie Bogu ze wstydem i z uczciwością” – Żyd. 12:28. To dowodzi, że gdy nominalny kościół będzie przechodził poruszenie, lud Boży będzie jeszcze z tej strony zasłony i także będzie przechodził doświadczenia, i to dość trudne i bolesne.

Powstaje pytanie, kiedy Kościół będzie zabrany, czy przed, czy też po ucisku? Przypowieść o grzywnach (Łuk. 19:12-28), która mówi o wtórym przyjściu Pana i liczeniu się ze sługami (Kościołem) i ich nagrodzeniu za wierność Panu, odpowiada ukompletowaniu Kościoła w czasie żniwa. W wersecie 27 wspomnianej przypowieści czytamy: „Ale i nieprzyjacioły moje, którzy nie chcieli, abym królował nad nimi, przywiedźcie tu, a pobijcie przede mną”. Dowodzi to, że wielki ucisk nastąpi po zakończeniu liczenia się ze sługami – Kościołem. Następna, dość ważna nauka jest podana przez Pana w Ewangelii św. Łukasza (17:26-30). Lot został wyprowadzony z Sodomy, zanim spadł na nią ogień z nieba i wytracił jej wszystkich mieszkańców. O Sodomie mówi także Obj. 11:8. Pan stosuje te słowa do ostatecznego ucisku, co potwierdza wiersz 30: „Takci też będzie w on dzień, którego się Syn człowieczy objawi” – Łuk. 17:30. Objawienie się Pana światu nastąpi w wielkim ucisku, wkrótce po ukompletowaniu Kościoła (2 Tes. 1:7-8).

Odnośnie tego, co wspomnieliśmy, znajdujemy naukę w historii o Locie. Są tam pokazane dwie figury.

1. Lot wybrał urodzajną ziemię – dolinę sodomską, która stwarzała dogodne warunki materialne, lecz dawała wiele duchowych utrapień – w tym przypadku przedstawia on Wielkie Grono.
2. Wyprowadzenie Lota z Sodomy zanim ogień spalił miasto, reprezentuje Maluczkie Stadko, jak czytamy o tym w 4 tomie WPŚW. , w wykładzie „O powrocie Naszego Pana”.

Dnia, w którym Lot wyszedł z Sodomy, spadł z nieba deszcz ognia i siarki i wytracił wszystko. „Takci też będzie w on dzień, którego się Syn człowieczy objawi”. Gdy Kościół – sól ziemi – będzie zabrany z ziemi, natychmiast rozpocznie się sąd nad światem, czas wielkiego ucisku. Tym sposobem Syn Człowieczy będzie objawiony światu jako Sędzia. Prorok Jeremiasz 23:31 opisuje ten czas, mówiąc:

„I przejdzie huk aż do kończyn ziemi; bo się Pan rozpiera z tymi narodami, w sąd sam wchodzi ze wszelkim ciałem, niezbożnych poda pod miecz – mówi Pan”.

Gdy dzieło sądu narodów będzie dokonane w czasie wielkiego ucisku, który przeorze ludzkie serca, gdy żniwo ziemi dokona się, rozpocznie się Królestwo Chrystusowe.