Niejeden zapytuje: Dlaczego Pan Jezus powiedział: „Kto nie ma miecza, niech sprzeda suknię swoją, a kupi miecz” (Łuk. 22:38). Potem zaś rzekł do Piotra: „Obróć miecz twój na miejscu jego, albowiem wszyscy, którzy się do miecza wezmą, od miecza poginą” (Mat. 26:51-52).
Powinniśmy przypomnieć sobie okoliczności, jakie temu towarzyszyły. Jezus wiedział, że Jego godzina już przyszła, iż miał być wydany, uwięziony, a dnia następnego ukrzyżowany. Potrzeba więc było pokazać, iż nie pojmano Go przemocą, lecz że On dobrowolnie oddał się, by był ukrzyżowany. Ojciec Niebieski wiedział, także aniołowie i Jego uczniowie, że On mógł prosić Ojca, a posłałby Mu chóry aniołów, którzy by Go bronili lub wyrwali z rąk Jego nieprzyjaciół, lecz inni tego nie wiedzieli. Było zatem potrzeba, aby ludzie wiedzieli, że Jezus i Jego uczniowie mogliby się bronić, gdyby chcieli, jak to w samej rzeczy św. Piotr uczynił, gdy wyciągnął miecz i uciął ucho sługi arcykapłana. Jezus natychmiast uleczył ucho i napomniał Piotra, aby nie stawiał oporu, po czym Jezus oddał się im w ręce, zastrzegając sobie, by Jego uczniów nie napastowali i dali im odejść.
Z tej okoliczności okazuje się, że Pan Jezus oddał się dobrowolnie, a z tego nauka, że gdyby uczniowie nie mieli miecza, to mogliby przypuszczać, że wcale nie mieli się czym bronić. Posiadanie zaś mieczy dało możność odwagi uczniów, a zarazem dobrowolne oddanie się Jezusa.
Gdy Jezus zwrócił uwagę, że jeżeli okazała się potrzeba, to żeby sprzedali suknie, a kupili miecze, św. Piotr zaraz odpowiedział, że mieli dwa miecze, a Jezus rzekł: „To dosyć”. Te miecze nie miały służyć do walki ale jedynie dla okazania, że mieli się czym bronić.
Pismo Św. nigdzie nie zezwala na prowadzenie walki ani też żeby Jezus chciał, by Jego zwolennicy i naśladowcy mieli mieczem wojować. Prawdą jest, że nie wszyscy, którzy mieczem wojowali, od miecza poginęli, tak jak i ci, co nie wojowali mieczem, jednak stracili życie, lecz Pan Jezus chciał tu przedstawić ogólną zasadę. Ktokolwiek szykuje się do walki napastniczej, może być pewny, że go nie ominie, bo taka jest skłonność upadłej ludzkiej natury. Z drugiej strony uczniowie Jezusa mają „przestrzegać pokoju ze wszystkimi ludźmi i świątobliwości, bez której żaden nie ogląda Pana” (Hebr. 12:14).