PRZYCZYNY UPADKU
Klasy te zaniedbały życie według wymaganych zasad. Początkiem chylenia się tych, co w końcu przechodzą do jednej z tych klas, jest skłonność obierania pośredniej drogi – nie żyją blisko Pana, nie wykonują Jego wymagań ani też nie oddalają się od Niego całkiem. Toteż apostoł mówi, że jeślibyśmy żyli według ciała, jeślibyśmy obrali drogę życia przyjemną dla naszej starej natury, to wiedzmy, że znajdujemy się na szerokiej drodze wiodącej na zginienie. Tak więc, jeśli według ciała żyjemy i nadal żyć będziemy, to końcem tego będzie śmierć.
Dowiadujemy się z Pisma Świętego, że Bóg nie dopuści do tego, aby ten, który Boga prawdziwie miłuje i wiernym jest w swym sercu, gdyby się tylko potknął, aby poszedł na wtórą śmierć. Apostoł Jan mówi: „Jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa sprawiedliwego” (1 Jana 2:1). Niechaj taki uda się do tronu łaski, aby dostąpił miłosierdzia i łaskę znalazł ku pomocy czasu przygodnego. (Hebr. 4:16). Pamiętajmy jednak, że każde potknięcie się oddala nas coraz więcej od wystawionej mety. Mamy zawsze przeć naprzód. Śmierć tych, co stali się Nowym Stworzeniem, a żyją według ciała, będzie śmiercią wtóra; ponieważ oni już raz przeszli z pierwszej śmierci, jak to apostoł mówi, że przeszliśmy ze śmierci do żywota (1 Jana 3:14).
My, czyli klasa, do której nasz tekst się odnosi, otrzymaliśmy już część z ofiary Chrystusowej: gdybyśmy więc to stracili, nie mielibyśmy już nic do dostania Jeżeliby ktokolwiek otrzymaną część nadużył, śmierć jego byłaby wtórą. Dla Nowego Stworzenia jest tylko jedna śmierć i nie może być ono nigdy od kupione. Wiele jest zarządzeń, aby dopomóc grzesznikowi, lecz żadnego nie ma dla tego, co stał się dobrowolnym grzesznikiem.
Apostoł mówi:
„Proszę was, bracia, przez litości Boże, abyście stawiali ciała wasze ofiarą żywą” (Rzym. 12:1).
To jest właśnie, co wierni czynią, wydając swe życie. Jest to warunek, na podstawie którego osiągną oni wielką nagrodę – boską naturę.
W.T. 1913-201/11/1903