Dzisiaj w proroctwach
„W owym dniu podniosę upadającą chatkę Dawida i zamuruję jej pęknięcia, i podźwignę ją z ruin, i odbuduję ją jak za dawnych dni” — Amos 9:11.
Krótko po tym, jak w styczniu izraelski minister bezpieczeństwa narodowego Ben Gvir zszedł z Góry Świątynnej, otrzymał list od żydowskiej organizacji Powrót na Górę, z prośbą o wyrażenie zgody na złożenie ofiary paschalnej na Górze Świątynnej 5 kwietnia 2023 roku, w dniu żydowskiej Paschy. Byłaby to pierwsza ofiara na Górze Świątynnej od czasu zniszczenia Jerozolimy w w 70 roku (Ezech. 24:1-2). Minister budownictwa Yitzhak Goldknopf również wysłał list do Gvira, domagając się zmiany oficjalnego adresu rządowego kampusu ze „Wschodniej Jerozolimy” na po prostu „Jerozolima”.
Te przykłady wskazują na wzrost religijnego syjonizmu w Izraelu i w rządzie. Niegdyś ograniczeni do obrzeży izraelskiego społeczeństwa ultranacjonaliści, którzy weszli obecnie do centrum życia publicznego, głównie wskutek wyboru Bena Givra, ultraortodoksyjnego Żyda (ultranacjonalizm oznacza, że Żydzi mają wyłączne prawo do suwerenności zarówno nad EretzIsrael („Ziemia Ludu Izraela”), jak i całym narodem izraelskim oraz lojalność wyłącznie wobec idei syjonizmu). Grupa ta przypisuje sobie główną rolę w wyborze Benjamina Netanjahu na premiera.
W swoim pierwszym publicznym wystąpieniu po wyborach Netanyahu powiedział, że będzie prowadził politykę, która przemawia do szerokiego konsensusu izraelskiej opinii publicznej. W ekskluzywnym wywiadzie z religijnym podkasterem Jordanem Petersonem Netanyahu bronił wyłącznych praw Izraela do ziemi, używając Biblii jako głównego źródła swoich argumentów. Ben Gvir, który w 2007 roku został skazany za przynależność do organizacji terrorystycznej – ultranacjonalistów – obecnie pełni wysokie stanowisko rządowe. Religijni ultranacjonaliści wierzą, że współczesny Izrael reprezentuje spełnienie przez Boga Jego biblijnej obietnicy zwrotu ziemi narodowi żydowskiemu i przywrócenia wiary w torę. Ben Givr wyrzekł się jednak publicznie swoich powiązań z terroryzmem.
Syjonizm religijny
Według Wirtualnej Żydowskiej Biblioteki, syjonizm religijny: „ma na celu przywrócenie nie tylko żydowskiej wolności politycznej, lecz także żydowskiej religii w świetle tory i jej przykazań. Dla syjonizmu religijnego judaizm oparty na przykazaniach jest warunkiem sine qua non (rzeczą niezbędną) dla żydowskiego życia narodowego w ojczyźnie”. Syjonizm religijny był jednym z kilku ruchów, które rozwinęły się wraz ze wzrostem antysemityzmu w XIX-wiecznej Europie, kiedy to wielu religijnych Żydów zaczęło sugerować, że powrót Żydów do Izraela stanowi zapowiedź Mesjańskiej ery. W 1922 roku grupa skupiła się na ortodoksyjnym osadnictwie w Izraelu, a w 1956 r. weszła pod patronat Narodowej Partii Religijnej, która dopiero niedawno stała się aktywna w izraelskiej polityce. Organizacja Mizrachi zorganizowała swój pierwszy światowy zjazd w 1904 i opracowała założenia ruchu, które koncentrowały się na przestrzeganiu przykazań i powrocie do Syjonu jako początku odkupienia narodu żydowskiego. Rabin Yitzchak Yaakov Reines był jednym z pierwszych rabinicznych zwolenników syjonistycznego ruchu Herzla. Założył on Mizrachi – pierwszy instytucjonalny organ religijnego syjonizmu. Wierzył, że państwo żydowskie może zapewnić poprzez Mizrachi „duchowe centrum” dla narodu żydowskiego.
Reelekcja Benjamina Netanyahu
Wskaźnik Demokracji dla Izraela w 2021 roku – coroczne badanie przeprowadzone przez bezpartyjny Izraelski Instytut Demokracji – wykazał, że 75,9% żydowskich Izraelczyków w wieku 18-34 identyfikuje się z umiarkowaną prawicą (34,9%) lub prawicą (41,0%), w porównaniu do 56,6% żydowskich Izraelczyków w wieku 55 lat i więcej, którzy identyfikują się z prawicą (syjonizm). Warto zauważyć, że wynik ten obejmuje wysoki odsetek młodszego pokolenia urodzonego w Izraelu – 78% według Wirtualnej Biblioteki Żydowskiej. Izraelski Instytut Demokracji szacuje, że około 70% całej izraelskiej populacji młodzieży identyfikuje się z ortodoksyjnym punktem widzenia.
Ponowny wybór Netanjahu zapewnia wyraźną zmianę we wpływach religijnego syjonizmu. Prawie jedna trzecia członków Knesetu (żydowskiego parlamentu) to ortodoksyjni Żydzi z różnych wyznań. Pan Ben Gvir sprzeciwia się uznaniu za prawomocne czegokolwiek poza ortodoksyjnym judaizmem. Twierdzi, że judaizm reformowany, największa żydowska denominacja w Stanach Zjednoczonych według Pew Research, podważa tradycję rabiniczną. Eliezer Rodring, nowo wybrany ortodoksyjny radny w Kiryat Arba, powiedział: „Nie będziemy mieli prawa skazującego kogoś na karę śmierci za nieprzestrzeganie szabatu. Chodzi o to, aby połączyć naród Izraela z Torą Izraela”.
Zaślepienie Izraela ustępuje?
„A żebyście nie mieli zbyt wysokiego o sobie mniemania, chcę wam, bracia, odsłonić tę tajemnicę: zatwardziałość przyszła na część Izraela aż do czasu, gdy poganie w pełni wejdą” – Rzym. 11:25-26.
Święty Paweł mówi, że ślepota (częściowa zatwardziałość) cielesnego Izraela pozostanie do czasu skompletowania Kościoła, kiedy to z Syjonu przyjdzie wybawienie. Od początku przywrócenia ojczyzny Izraela w 1878 roku, a zwłaszcza od globalnej Aliji od 1948 roku, na długo oślepiony naród żydowski, zgromadzany do obiecanej ojczyzny, świeci jednak szczególnym światłem. Są oni przygotowywani, aby być przykładem dla narodów, gdy pełne ustanowienie Królestwa Bożego nastąpi po ostatecznej bitwie Armagedonu. Chociaż Pismo Święte wskazuje, że powszechne uznanie Mesjasza przyjdzie dopiero za sprawą wzbudzonych Starożytnych Świętych, wydaje się oczywiste, że przywrócenie narodu i wzrost religijnego syjonizmu stanowi początek, ponieważ zbliżamy się do ostatecznych dni żniwa Wieku Ewangelii.
„Oto idą dni – mówi Pan – że miasto będzie odbudowane dla Pana od wieży Chananeela aż do Bramy Narożnej. A dalej sznur mierniczy będzie biegł wprost ku wzgórzu Gareb i zwróci się ku Gos. I cała Dolina Zwłok i Popiołu, i wszystkie zbocza w kierunku potoku Kidron aż do rogu Bramy Końskiej ku wschodowi będą poświęcone Panu; nie będzie już spustoszone ani zburzone na wieki” – Jer. 31:38-40. Jeremiasz prorokował, że potomkowie Jakuba (Izrael) otrzymają miasto Jerozolimę (wszystkie części) na zawsze. Widzimy dziś walkę o prawowitych spadkobierców Jerozolimy – naród żydowski, a wkrótce, gdy Kościół zostanie skompletowany, Jahwe się tam objawi.
Żydzi poznali zwyczaje i kultury praktycznie wszystkich narodów podczas swojego rozproszenia. W ten sposób naród żydowski będzie przygotowany do wspierania ludzi ze wszystkich narodów, w których był rozproszony przez wieki. Większość chrześcijan, którzy twierdzą, że są syjonistami, uczy, że naród żydowski już teraz jest światłem i błogosławieństwem dla świata (Izaj. 42:6; Zach. 8:13). Choć prawdą jest, że naród ten wytworzył niezwykłą ilość wiedzy i technologii, to Królestwo Mesjasza jest tym momentem, kiedy Izrael stanie się światłem, prowadząc świat do oddawania czci prawdziwemu Bogu. „W owym czasie będą nazywać Jeruzalem tronem Pana i tam w Jeruzalemie zgromadzą się wszystkie narody w imieniu Pana i już nie będą postępować według uporu swojego złego serca. W owych dniach przystąpią ci z domu Judy do tych z domu Izraela i wejdą razem z ziemi północnej do ziemi, którą dałem waszym ojcom w dziedziczne posiadanie” – Jer. 3:17-18.
W 38 rozdziale Księgi Ezechiela opisano kulminacyjny czas, kiedy Izrael zostanie zaatakowany przez zastępy Goga. To właśnie wtedy Pan pokaże się światu w sposób, jakiego nigdy wcześniej nie widział. Pokonanie Goga będzie klęską wszelkiego buntu przeciwko Niemu (Psalm 21:8-9). W rezultacie Jahwe zostanie wywyższony, a Izrael zostanie uznany i uświęcony na czele narodów (Zach. 14:2-3; Ezech. 38:16). Cały Izrael zwróci się do Niego, opłakując i przyjmując swojego Mesjasza (Zach. 12:9-10). Nasze pokolenie było świadkiem wielkich zmian w ziemi Izraela. Obecnie jesteśmy świadkami kolejnego wyraźnego zwrotu akcji. Z pewnością jest to wskazówka, że dopełnienie Kościoła Chrystusa jest bliskie! Odnówmy nasze własne zobowiązanie do prowadzenia naszego biegu z nowym zapałem.