Do Ciebie ja się zbliżyć chcę,
Baranku, któryś zmarł za mnie.
Ja Twemu Słowu zwierzam się
i ciężar zrzucam mój na Cię.

Do Ciebie idę z smutkiem mym,
byś miłą ulgę sprawił mi.
Ma prośba jest w imieniu Twym,
bo z serca mego ufam Ci.

Do Ciebie, który mocą swą
pocieszasz w wielkim smutku mnie,
ja idę, chociaż burze grzmią,
bo Ty mi mówisz: „Nie bój się!”

Ze łzami mymi zbliżam się
do Ciebie, któryś zmarł za mnie.
Przynosząc boleść, trwogi me
do Ciebie, więc ja zbliżam się.