Pieśni Brzasku Tysiąclecia
nr 398

Oby już światu zajaśniały

1
Oby już światu zajaśniały
promienie słońca Prawdy Twej,
by świat nareszcie poznał cały,
że bierzesz rząd na ziemi tej;
by Twe Królestwo już nastało,
dało ludzkości ulgę tu,
bo lud ten już cierpiał niemało.
O, uczyń koniec temu złu.
2
Ach, ożyw, oświeć i rozpłomień
już cały ten szeroki świat,
by wody żywej zbawczy strumień
i do najdalszych sięgnął chat;
a wtedy pienia milionów
w tryumfu się połączą ton
i nawet możni zstąpią z tronów,
by klęknąć przed Twój święty tron.
3
Zbudź, oświeć, złącz ze sobą silnie
Twojego ludu cały zbór.
Niech każdy pozna, że jedynie
nasz Zbawca jest miłości wzór.
By stanąć mogła z serc świątynia,
zamysły wrogów zniszcz i zgrom.
O, niech Twój duch nas opromienia
i wiedzie nas w Ojcowski dom.
Pieśni Brzasku Tysiąclecia
398

Oby już światu zajaśniały

1
Oby już światu zajaśniały
promienie słońca Prawdy Twej,
by świat nareszcie poznał cały,
że bierzesz rząd na ziemi tej;
by Twe Królestwo już nastało,
dało ludzkości ulgę tu,
bo lud ten już cierpiał niemało.
O, uczyń koniec temu złu.
2
Ach, ożyw, oświeć i rozpłomień
już cały ten szeroki świat,
by wody żywej zbawczy strumień
i do najdalszych sięgnął chat;
a wtedy pienia milionów
w tryumfu się połączą ton
i nawet możni zstąpią z tronów,
by klęknąć przed Twój święty tron.
3
Zbudź, oświeć, złącz ze sobą silnie
Twojego ludu cały zbór.
Niech każdy pozna, że jedynie
nasz Zbawca jest miłości wzór.
By stanąć mogła z serc świątynia,
zamysły wrogów zniszcz i zgrom.
O, niech Twój duch nas opromienia
i wiedzie nas w Ojcowski dom.
Koniec