Niech nasze harfy brzmią,
radosną niosąc wieść,
niech chwalą wielką dobroć Twą
i dźwięczą na Twą cześć!
Niech nasze harfy brzmią
1
2
Harf naszych wdzięczny ton
nastroił Pański Duch.
Pieśń leci aż przed Boski tron,
raduje Pański słuch.
nastroił Pański Duch.
Pieśń leci aż przed Boski tron,
raduje Pański słuch.
3
I płynie w niebo głos,
to Syon modły śle
i leci pieśń wśród rannych ros
przed Boskie stopy Twe.
to Syon modły śle
i leci pieśń wśród rannych ros
przed Boskie stopy Twe.
4
Syonie, z prochu wstań!
Wnet koniec Twoich łez.
Zaprzestań smutku, gorzkich łkań.
Dziś twoich cierpień kres.
Wnet koniec Twoich łez.
Zaprzestań smutku, gorzkich łkań.
Dziś twoich cierpień kres.
5
Już Tysiąclecia brzask
różowi blaskiem wschód.
Dziś dla Syonu chwila łask,
więc śpiewa Pański lud.
różowi blaskiem wschód.
Dziś dla Syonu chwila łask,
więc śpiewa Pański lud.
6
A Kościół Pański znów
na wieki będzie stał,
bo czerpał wiarę z Bożych Słów,
nadzieję w Panu miał.
na wieki będzie stał,
bo czerpał wiarę z Bożych Słów,
nadzieję w Panu miał.
7
Niech nasze harfy brzmią,
radosną niosąc wieść,
niech chwalą wielką dobroć Twą
i dźwięczą na Twą cześć!
radosną niosąc wieść,
niech chwalą wielką dobroć Twą
i dźwięczą na Twą cześć!