Pieśni Brzasku Tysiąclecia
nr 288

Pan wiedzie mnie

1
Pan wiedzie mnie! O, co za wzgląd
na słabą postać mą.
Z upadku dźwignął ziemski ląd
i wziął w opiekę swą.
2
Więc kiedy Bóg za synów swych
poczytał w łasce nas,
słuchajmy wiernie nauk tych,
co dał nam w słuszny czas.
3
Bo Słowo Pańskie to nasz dar,
skąd czerpiem Prawdy treść;
a Prawda wzmacnia serca żar,
co wznosi Panu cześć.
4
W miłości nieprzebranej Pan
udzieli łaski znów.
Wywyższyć chcąc nas w boski stan,
dał nam skarb swoich Słów.
Pieśni Brzasku Tysiąclecia
288

Pan wiedzie mnie

1
Pan wiedzie mnie! O, co za wzgląd
na słabą postać mą.
Z upadku dźwignął ziemski ląd
i wziął w opiekę swą.
2
Więc kiedy Bóg za synów swych
poczytał w łasce nas,
słuchajmy wiernie nauk tych,
co dał nam w słuszny czas.
3
Bo Słowo Pańskie to nasz dar,
skąd czerpiem Prawdy treść;
a Prawda wzmacnia serca żar,
co wznosi Panu cześć.
4
W miłości nieprzebranej Pan
udzieli łaski znów.
Wywyższyć chcąc nas w boski stan,
dał nam skarb swoich Słów.
Koniec