Choć muszę cierpieć wciąż,
pocieszam jednak się,
że cierpieć musi święty mąż,
gdy niebo zyskać chce.

W pokorze cierpię znój,
bo taki przykład mam
a przykład ten dał Zbawca mój,
bo i On cierpiał sam.

W przymierzu muszę trwać,
złożyłem Panu ślub.
Za Prawdę życie muszę dać,
więc mi niestraszny grób.

Lecz kiedy przyjdzie dzień,
gdy Chrystus weźmie mnie,
to chociaż będzie nocy cień,
nie cofnę się, ach, nie.

W nagrodę za mój ból
Pan przyjmie w nieba próg,
bo Pan miłości wielkiej Król,
więc da mi chwałę Bóg.