Pieśni Brzasku Tysiąclecia
nr 156

Słońce Prawdy, Król Jasności

1
Słońce Prawdy, Król Jasności, już na ziemski zstąpił łan;
co za szczęście dla ludzkości, przyszedł nas wybawić Pan.
Tysiąclecia brzask już wschodzi, radość ze wszech słychać stron;
wnet świat cały się odrodzi, gdy Król wstąpi na swój tron.
2
Przyszła chwila ta radosna, której czekał cały świat;
już Królestwa wschodzi wiosna, kwitnąć będzie tysiąc lat.
I nastanie raj na ziemi, sprawiedliwy będzie rząd;
a Król z wybrańcami swymi wykorzeni wszelki błąd.
3
A Pan złączy się z Kościołem, na swój tron posadzi go:
aby w chwale rządzić społem i usunąć wszelkie zło.
Śmierci skończy się męczarnia, żywot wieczny będzie znów;
jeden Pasterz i Owczarnia będzie według Pańskich słów.
Pieśni Brzasku Tysiąclecia
156

Słońce Prawdy, Król Jasności

1
Słońce Prawdy, Król Jasności, już na ziemski zstąpił łan;
co za szczęście dla ludzkości, przyszedł nas wybawić Pan.
Tysiąclecia brzask już wschodzi, radość ze wszech słychać stron;
wnet świat cały się odrodzi, gdy Król wstąpi na swój tron.
2
Przyszła chwila ta radosna, której czekał cały świat;
już Królestwa wschodzi wiosna, kwitnąć będzie tysiąc lat.
I nastanie raj na ziemi, sprawiedliwy będzie rząd;
a Król z wybrańcami swymi wykorzeni wszelki błąd.
3
A Pan złączy się z Kościołem, na swój tron posadzi go:
aby w chwale rządzić społem i usunąć wszelkie zło.
Śmierci skończy się męczarnia, żywot wieczny będzie znów;
jeden Pasterz i Owczarnia będzie według Pańskich słów.
Koniec