Pieśni Brzasku Tysiąclecia
nr 118

Nie wstydzę się przed ludźmi stać

1
Nie wstydzę się przed ludźmi stać,
by bronić Pańskich spraw,
bo tylko Pana pragnę znać
i słuchać Boskich praw.
2
Pan Zbawcą moim, Królem mym,
więc Jemu służyć chcę.
Nadzieję moją widzę w Nim,
do Niego sercem lgnę.
3
A w służbie Jego dobrze mi,
bo miłościwy On;
a kiedy przyjdą lepsze dni,
Pan wezwie mnie przed Tron.
4
Koronę mi łaskawie da,
do nieba weźmie mnie
i żywot da, co wiecznie trwa,
radować będę się.
5
A razem ze mną wierna brać
do Pańskich przyjdzie nóg
i razem w chwale będziem trwać,
gdy nas przemieni Bóg.
Pieśni Brzasku Tysiąclecia
118

Nie wstydzę się przed ludźmi stać

1
Nie wstydzę się przed ludźmi stać,
by bronić Pańskich spraw,
bo tylko Pana pragnę znać
i słuchać Boskich praw.
2
Pan Zbawcą moim, Królem mym,
więc Jemu służyć chcę.
Nadzieję moją widzę w Nim,
do Niego sercem lgnę.
3
A w służbie Jego dobrze mi,
bo miłościwy On;
a kiedy przyjdą lepsze dni,
Pan wezwie mnie przed Tron.
4
Koronę mi łaskawie da,
do nieba weźmie mnie
i żywot da, co wiecznie trwa,
radować będę się.
5
A razem ze mną wierna brać
do Pańskich przyjdzie nóg
i razem w chwale będziem trwać,
gdy nas przemieni Bóg.
Koniec