Ojcze z nieba, racz mi dać
śnieżnobiałą szatę Twą,
gdy Baranek będzie brać
Kościół za Małżonkę swą.

Szata ta przepuści mnie
przez weselnej uczty drzwi,
bo ten tylko ujrzy Cię,
czyja szata biało lśni.

I już nie chcę innych szat,
tylko ten weselny strój;
a gdy brudny cały świat,
Ty mnie oczyść, Panie mój.

Białą szatę nosić chcę,
bo ją Zbawca kupił krwią;
a gdy Pan zawezwie mnie,
stanę przed Nim z szatą tą.