18-19 lipca 2015 r.
Na tegoroczne hasło konwencji został wybrany werset z 2 Listu Jana 1:6: „A to jest miłość, abyśmy postępowali według przykazań jego…”. Brat Krzysztof Milan, przewodniczący w pierwszym dniu, w imieniu zborów organizujących konwencję przywitał przybyłych braci Psalmem 112: „Alleluja! Błogosławiony mąż, który boi się Pana i rozmiłował się w jego przykazaniach!”. Prowadzącym śpiew był br. Krzysztof Wącior. Po zaśpiewaniu pieśni 165 „Chwała Tobie” i wspólnej modlitwie wysłuchano pierwszego wykładu na temat hasła konwencji przygotowanego przez br. Pawła Lipianina.
• br. Paweł Lipianin: wykład na temat hasła konwencji
Temat miłości jest bardzo szeroki. W trakcie wykładu brat położył nacisk na zestawienie przez Apostoła miłości z przykazaniami i prawdą („Przykazanie, które słyszeliście od początku.”) Przypomniał cechy apostoła Jana, którego z jednej strony cechuje miłość, a z drugiej gorliwe przestrzeganie prawa. Przeczytano całą treść listu, którego adresatem jest wybrana pani – zbór i jego członkowie. Motywem wypełniania przykazań powinna być miłość. Przykazanie miłości nie jest przykazaniem jedenastym, lecz wypełnieniem wcześniejszych dziesięciu. 1 Kor. 13 opisuje miłość, która jest nadrzędnym uczuciem, najbardziej wartościową cechą, ale to uczucie powinno być usytuowane w prawie. Brat zawarł w wykładzie ostrzeżenia, m.in.: przed złą interpretacją wyrwanych z kontekstu cech miłości, przed nadopiekuńczością w miłości, przed przyjmowaniem osób o naukach wbrew prawdzie Chrystusowej. Nie da się oderwać uczucia od Bożych zasad zapisanych w Piśmie Świętym.
• br. Dariusz Bywalec: Czy Bóg opuścił Jezusa na krzyżu?
W 17. rocznicę swojego chrztu brat podzielił się tematem dotyczącym interpretacji jednych z ostatnich słów naszego Pana przed Jego śmiercią:
„Eli, Eli, lama sabachtani! Co znaczy: Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?” – Mat. 27:46.
„Eloi, Eloi, lama sabachtani? Co się wykłada: Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?” – Mar. 15:34.
Słowo „Eli” jest z hebrajskiego, a „Eloi” z aramejskiego. Słowo „sabachtani”, w zależności od pochodzenia, może być tłumaczone na opuścić lub – co mniej prawdopodobne – na uczynić/zabić ofiarę. „Bóg opuścił Boga – któż może to zrozumieć?” – Marcin Luter.
- Jezus był doskonałym człowiekiem, Synem Bożym.
- Nie uchybił w wykonywaniu Bożego Prawa.
- Skosztował śmierci za wszystkich przez zawiśnięcie na drzewie.
- Poczytany był za przestępcę.
- Jezus otrzymał zalążek Nowego Stworzenia.
- Miał szczególną łączność z Ojcem, wyższą niż doskonały Adam.
- Do końca był sprawiedliwy.
Bóg zawsze wysłuchiwał Syna. Tę ścisłą relację odnajdziemy w wersetach: Jan 11:41-42, 16:32; Psalm 9:18; Psalm 34:20. Dużo wskazań odnajdujemy w Psalmach: np. Psalm 41:10, ale przede wszystkim interpretacje słów tematowych pozwala zrozumieć Psalm 22, w którym również zapisane są te słowa. Przedstawia on jednak punkt widzenia świadków, obserwatorów tego wydarzenia: niewiast, matki, apostołów, faryzeuszy (Mat. 27:41-43; Izaj. 53:4-5). Wersety 12, 20-22, 25 wskazują, że Pan wołał, a Ojciec Go wysłuchał: „Ty odpowiedziałeś mi!”. Ojciec musiał opuścić swojego Syna, ale nie w momencie wypowiadanych przez Niego słów, lecz po rzeczywistej śmierci, aż do zmartwychwstania. Syn bezgranicznie zaufał Panu Bogu – że przyjmie Jego Ducha i zostanie przywrócony do życia w słusznym czasie.
• br. Tadeusz Wójciak: Oczekiwanie (Filip. 1:20)
„Według oczekiwania i nadziei mojej, że w niczym nie będę zawstydzony, lecz że przez śmiałe wystąpienie, jak zawsze, tak i teraz, uwielbiony będzie Chrystus w ciele moim, czy to przez życie, czy przez śmierć.” Apostołowie oczekiwali aż do śmierci męczeńskiej (za wyjątkiem Jana), a jak my oczekujemy? Naszemu życiu towarzyszy ciągły pośpiech. Brat podał pozytywne przykłady oczekiwań: Noego, Abrahama, Jakuba, Józefa, Mojżesza, Dawida, chromego męża oraz niewłaściwe próby skrócenia oczekiwań m. in. przez: Abrahama, naród izraelski, Saula, apostołów. Pieśń 2:7: „Córki jeruzalemskie” [nominalny kościół] zamiast oczekiwać, „budzą miłego” poprzez przywłaszczenie nieomylności w interpretacji Słowa, poprzez przywileje, zaszczyty. Nawet Pan Bóg (Izaj. 30:18) i Pan Jezus czekają, a my? Oczekujmy słusznego czasu z wiarą, bez powątpiewania.
• br. Andrzej Łajbida: wykład do chrztu
Dwanaście serc (5 braci i 7 sióstr) weszło na wąską drogę i oddało się najlepszej służbie – służbie Bożej, którą jest nasze poświęcenie, oddanie naszego życia na ofiarę. Rzym. 12:1: „Proszę was tedy, bracia! przez litości Boże, abyście stawiali ciała wasze ofiarą żywą, świętą, przyjemną Bogu, to jest rozumną służbę waszę”.
Chrztu w wodzie udzielił br. Lucjan Pulikowski, któremu pomagał br. Krzysztof Tudryn.
• br. Daniel Iwaniak: Zebranie świadectw
Świadectwa nie miały przewodniej myśli i dotyczyły m. in.:
– drogi do poświęcenia, radości z nowo poświęconych
– prośby o wsparcie w modlitwie za osobami lub zborami w doświadczeniu lub chorobie
– dziękowania: za kierownictwo, przeżyte życie, zauważalne błogosławieństwa Boże
– dzielenia się świadectwem z doświadczenia, z ostatnich wydarzeń w poświęconym życiu.
Zebranie zostało wsparte pieśniami, które miały wprowadzać odpowiedni nastrój. Zeznania były szczere i spontaniczne i służyły zbudowaniu braterstwa.
Wieczorem również można było skorzystać z przywileju wspólnego śpiewu.
Na niedzielę zaplanowane zostały trzy społeczności. Przewodniczył br. Franciszek Olejarz.
• br. Piotr Krajcer: Złota reguła
ZŁOTA REGUŁA: „Wszystko tedy, co byście chcieli, aby wam ludzie czynili, tak i wy czyńcie im; tenci bowiem jest zakon i prorocy” – Mat. 7:12.
Ta reguła/zasada pokazuje, jak zastosować miłość przykazań, jak wypełnić miłość względem bliźniego (3 Mojż. 19:18). Pan Jezus poszerza ją o miłość względem prześladowców i modlitwę za nimi (Mat. 5:43). Podane były przykłady: Ap. Piotra, Rachab, miłościwego samarytanina, cierpliwości Bożej (2 Piotra 3:9). Tę zasadę powinniśmy stosować do siebie, a nie wymagać jej stosowania od innych. Powinna być dla nas pewnym standardem/minimum, a my powinniśmy ją rozszerzyć o ofiarę.
• br. Jan Knop: Zebranie pytań
„Możliwość wstawiania pytań jest dobrem naszej społeczności. Dzięki nim możemy kształtować nasze poglądy.” Podczas około 100 minutowego nabożeństwa podano rozbudowane odpowiedzi na 13 pytań. Pytania dotyczyły zrozumienia tekstów i nauk biblijnych, właściwego postępowania i innych zagadnień. Ograniczenia czasowe uniemożliwiły udzielenie odpowiedzi na wszystkie zadane pytania.
• br. Sławomir Pietrzyk: „Przykazanie, które słyszeliście od początku”
Temat również nawiązywał do wersetu przewodniego, ale dał odpowiedź poprzez biblijny przykład postępowania króla Hiskiasza (Ezechiasza) – 2 Król. 18:5-7. Temat został omówiony w oparciu o rozdziały: 2 Król. 16-20; 2 Kron. 28-32; Izaj. 7-12, 36-39, w których opisane jest jego panowanie. Niektóre z lekcji, podane dla nas przez brata, to:
– Na pierwszym miejscu powinniśmy postawić i zauważać ofiarę Pana.
– Codziennie odnajdujmy czas na oczyszczanie się przez Słowo Boże.
– Umiejmy ocenić, czy rzeczy, które czynimy, nie są uproszczeniami i przyzwyczajeniami.
– Mówmy, nawet po wielu latach, jak wiele zawdzięczamy Jezusowi.
– Reformujmy samych siebie, przygotowując się do walki ze złem. Czyńmy wszystko, co możemy ze swojej strony, a nie tylko polegajmy na pomocy Bożej.
– Nie słuchajmy okrzyków Złego.
– Żebyśmy umieli odczytywać znaki Boże z perspektywy czasu.
W ciągu dwóch dni konwencji można było skorzystać z 6 wykładów, zebrania świadectw, zebrania pytań, wspólnego śpiewu i bezcennej społeczności braterskiej. Termin około konwencyjny zazwyczaj jest upalny, tak było również w tym roku. W konwencji uczestniczyło około 900 osób. Mamy nadzieję, że ta 23 konwencja była pomocą do życia według przykazań w miłości.