W Dekalogu, który osobiście został przekazany Mojżeszowi na górze Synaj, jest mowa o szabacie: Świętujcie szabat Pana czystymi rękami i czystym sercem (por. Ks. Wyjścia 20:8). W innym miejscu czytamy: Jeśli moi synowie będą zachowywać szabat, okażę im swoje miłosierdzie (por. Jer. 17:22-25). O szabacie powiedziane jest już na początku stworzenia: Uczynił Bóg w sześć dni dzieła swych rąk, zakończył w siódmym dniu i odpoczął w nim i uświęcił go (por. Ks. Rodzaju 2:2-3). Zwróćcie uwagę, dzieci, na słowa: ukończył w sześć dni. Znaczy to, że Pan doprowadzi do końca wszystkie rzeczy w sześć tysięcy lat, gdyż jeden dzień u Niego oznacza tysiąc lat (por. Psalm 89(90):4). Sam to poświadcza w słowach: Oto dzień Pana będzie jak tysiąc lat. Tak więc, dzieci, w sześć dni, czyli w sześć tysięcy lat, wszystko zostanie dopełnione. I odpoczął w siódmym dniu. Znaczy to, że kiedy przyjdzie Jego Syn, aby zatrzymać czas dla niesprawiedliwych, osądzi bezbożnych, przemieni słońce, księżyc i gwiazdy, wtedy naprawdę odpocznie w siódmym dniu. Ponadto mówi: będziecie święcić czystymi rękami i czystym sercem. Gdybyśmy twierdzili, że uświęcony przez Boga dzień już teraz ktoś potrafi święcić czystym sercem, bylibyśmy w błędzie, ponieważ nie jesteśmy w stanie doskonale tego uczynić. Zauważcie jednak, że odpoczniemy naprawdę i będziemy go świętować, gdy zostaniemy do tego uzdolnieni przez usprawiedliwienie i przyjęcie obietnicy, gdy nie będzie już nieprawości i Pan wszystko odnowi. Wtedy będziemy go święcić, gdyż sami będziemy już wcześniej uświęceni. W końcu mówi: nie znoszę waszych świąt nowiu ani szabatów (por. Izajasza 1:13). Patrzcie, jak mówi: nie podobają mi się obecne szabaty, ale ten, który uczyniłem, w którym wszystko odpocznie, a Ja dam początek ósmemu dniowi, który jest początkiem nowego świata. Dlatego też obchodzimy z radością ósmy dzień, w którym Jezus powstał z martwych i ukazawszy się, wstąpił do nieba.
ks. Henryk Pietras SJ, „By nie milczeć o Bogu” str. 41
Wydawnictwo Maszachaba, Kraków 1991